Odnosząc się do pisma K. C. z dnia 26 listopada 2014 r., należy zaznaczyć, że w art. 57 § 1 P.p.s.a. zostały określone wymogi jakie powinna spełniać skarga do sądu administracyjnego. Wynika z nich m.in. obowiązek dla strony do określenia: zaskarżonej decyzji, postanowienia, innego aktu lub czynności; czy określenia naruszenia prawa lub interesu prawnego. Przepis ten jest konsekwencją zasady skargowości, co oznacza, że tylko strona skarżąca w skardze może wskazać przedmiot zaskarżenia, który podlegać będzie kontroli sądu administracyjnego. Ani Sąd, ani organ administracji, za pośrednictwem którego strona wniosła skargę, ani ktokolwiek inny nie jest uprawniony do określenia przedmiotu zaskarżenia za skarżącego. To skarżący decyduje, który konkretnie akt lub czynność albo bezczynność będą przedmiotem kontroli legalności dokonywanej przez sąd administracyjny. Pomoc prawna, udzielana jest natomiast w sprawie. Zatem skarżący, ubiegając się o przyznanie prawa pomocy (czy to w toku, czy to przed wszczęciem postępowania), zobligowany jest najpierw określić przedmiot zaskarżenia. K. C. nie określił jednoznacznie czego się domaga. Z jednej strony bowiem skarży bezczynność Burmistrza Grodkowa w zakresie przyznania mu lokalu mieszkalnego, z drugiej strony kwestionuje odmowę przyznania mu takiego lokalu. Jednocześnie nie odpowiedział, czy złożył zażalenie na bezczynność Burmistrza do organu wyższego stopnia, tj. Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Opolu. Dalej, na wezwanie Sądu wskazał na przepis art. 101 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz.U. z 2013 r., poz. 594 z późn. zm.), regulujący tryb zaskarżania uchwał samorządu gminnego do sądu, co sugeruje z kolei, że skarżący być może pragnie zaskarżyć uchwałę Rady Miejskiej w Grodkowie z dnia 27 lutego 2002 r., Nr XXIII/241/02 w sprawie zasad wynajmowania lokali wchodzących w skład mieszkaniowego zasobu Gminy Grodków.
Tym samym w sprawie zaistniała oczywista bezzasadność skargi, bowiem nieuzupełnienie braków formalnych w wyznaczonym terminie, powoduje niemożność nadania skardze biegu i zgodnie z art. 58 § 1 pkt 3 P.p.s.a., będzie skutkować jej odrzuceniem. Rodzi to z kolei konsekwencje w postaci konieczności odmowy przyznania wnioskodawcy prawa pomocy, na zasadzie przywołanego na wstępie art. 247 P.p.s.a. Podkreślić warto, iż stanowisko Sądu w tym zakresie zbieżne jest z poglądem powszechnie wyrażanym w orzecznictwie sądowoadministracyjnym, w tym w postanowieniach wymienionych wyżej.
Mając na względzie powyższe, Sąd działając na zasadzie art. 247 P.p.s.a., orzekł jak w sentencji.