Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Daria Sachanbińska po rozpoznaniu w dniu 8 czerwca 2009 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi D. A. na bezczynność Dyrektora Miejskiego Ośrodka Pomocy Rodzinie w Opolu w przedmiocie niewykonania postanowienia Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Opolu postanawia odrzucić skargę.
Pismem z dnia 28 stycznia 2008 r. D. A. zwrócił się do Miejskiego Ośrodka Pomocy Rodzinie w Opolu z wnioskiem o spowodowanie wydania przez Powiatowy Zespół ds. Orzekania o Stopniu Niepełnosprawności w Opolu, w trybie ustawy o pomocy społecznej, orzeczenia o stopniu niepełnosprawności rozpisanego na rodzaje niepełnosprawności z zakresu narządu ruchu, słuchu i wzroku, dla celów socjalnych. Skarżący wskazał, że pomimo złożenia wniosku w tej sprawie i przedłożenia wyroków Sądu Okręgowego w Opolu wraz z odpowiednim zaświadczeniem lekarskim, Powiatowy Zespół nie podjął działań zmierzających do załatwienia jego żądania.
Postanowieniem z dnia [...] Zastępca Dyrektora Miejskiego Ośrodka Pomocy Rodzinie w Opolu przekazał sprawę do rozpoznania Prezydentowi Miasta Opole. W następstwie złożonego przez D. A. zażalenia, rozstrzygnięcie to zostało postanowieniem Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Opolu z dnia [...] uchylone. W uzasadnieniu organ odwoławczy wyjaśnił, że pismo D. A. nie stanowiło podania w rozumieniu przepisów prawa administracyjnego i jako takie nie spowodowało wszczęcia postępowania administracyjnego, które powinno być zakończone wydaniem decyzji. Z tego względu nie było podstaw do zastosowania przepisu art. 65 § 1 K.p.a. i przekazania podania do organu właściwego. W opinii Kolegium, pismo wnioskodawcy należało potraktować jako prośbę o interwencję w Powiatowym Zespole ds. Orzekania o Stopniu Niepełnosprawności w Opolu, a nie jako podanie wszczynające postępowanie. Organ podniósł ponadto, że ewentualne wątpliwości co do treści żądania strony należy wyjaśnić przy udziale strony.
Dyrektor Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w Opolu, pismem z dnia 16 grudnia 2008 r., zwrócił się z prośbą do D. A. o osobiste zgłoszenie się w Ośrodku, celem wyjaśnienia, podjęcia jakich działań wnioskodawca oczekuje od Ośrodka. Nadmienił, że z informacji uzyskanej od Powiatowego Zespołu ds. Orzekania o Stopniu Niepełnosprawności wynika, iż wnioskodawca był wielokrotnie powiadamiany o braku możliwości rozpatrzenia jego wniosku z uwagi na nieuzupełnienie koniecznej dokumentacji. Uzyskane natomiast przez D. A. orzeczenie sądowe stwierdzające jego całkowitą niezdolność do pracy i niezdolność do samodzielnej egzystencji na stałe, jest tożsame w skutkach z orzeczeniem Powiatowego Zespołu o znacznym stopniu niepełnosprawności i uprawnia do korzystania z wszelkich ulg i uprawnień z tym związanych.
W dniu 4 lutego 2009 r. D. A. wniósł do tutejszego Sądu "skargę na czynności (...) MOPR, za niewykonanie postanowienia" SKO z dnia [...] Odwołując się do treści pisma Dyrektora MOPR w Opolu z dnia 16 grudnia 2008 r., zwrócił uwagę, że wynikają z niego "braki w znajomości" przepisów prawa. Skarżący zauważył, że w związku z posiadanym orzeczeniem o trwałej niezdolności do samodzielnej egzystencji, wykluczone jest - w świetle przepisów ustawy o pomocy społecznej - wzywanie go do osobistego stawiennictwa w siedzibie organu, celem ponownego wyjaśniania treści żądania. W ocenie skarżącego, Ośrodek powinien w tym zakresie skorzystać z możliwości przeprowadzenia wywiadu w miejscu zamieszkania osoby ubiegającej się o pomoc społeczną, a ponadto organ sam powinien zwrócić się do odpowiednich instytucji i organów o udostępnienie dokumentów potwierdzających stan faktyczny przedstawiony przez podopiecznego Ośrodka. Jego rola, jako strony postępowania, zakończyła się w momencie złożenia wniosku o rozpisanie orzeczenia o stopniu niepełnosprawności na poszczególne rodzaje niepełnosprawności.