Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Ewa Janowska - spr. po rozpoznaniu w dniu 27 lutego 2020 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi K. C. na bezczynność Okręgowego Rzecznika Odpowiedzialności Zawodowej Opolskiej Okręgowej Izby Architektów Rzeczypospolitej Polskiej w przedmiocie odpowiedzialności zawodowej w budownictwie odrzucić skargę.
K. C. wniósł do Wojewódzkiego Sadu Administracyjnego w Opolu skargę bezczynność Okręgowego Rzecznika Odpowiedzialności Zawodowej Opolskiej Okręgowej Izby Architektów Rzeczypospolitej Polskiej, w przedmiocie odpowiedzialności zawodowej w budownictwie.
Na skutek zarządzeń z dnia 3 lutego 2020 r. wezwano skarżącego do uzupełnienia braku formalnego skargi przez podanie numeru PESEL skarżącego, a także do uiszczenia wpisu od skargi w wysokości 100 zł. Wezwanie zawierało pouczenie, że niezastosowanie się do jego treści w terminie 7 dni, spowoduje odrzucenie skargi.
Opisane wezwanie zostało doręczone osobiście K. C. w dniu 11 lutego 2020 r., na co wskazuje podpis i adnotacja na zwrotnym potwierdzeniu odbioru przesyłki pocztowej (por.: k-17 akt).
Z akt sprawy wynika, że do dnia wydania niniejszego postanowienia nie zastosowano się do wezwania Sądu. Dodatkowo okoliczność nieuiszczenia wpisu od skargi potwierdza notatka urzędowa, z której wynika, że do dnia 25 lutego 2020 r. w Oddziale Finansowo-Budżetowym tut. Sądu nie odnotowano wpływu z tego tytułu.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu zważył, co następuje:
Skargę należało odrzucić.
Przed przystąpieniem do merytorycznego rozpoznania skargi sąd administracyjny w pierwszej kolejności bada jej dopuszczalność ustalając, czy nie zachodzi jedna z przesłanek do jej odrzucenia, wymienionych enumeratywnie w art. 58 § 1 p.p.s.a. Przesłankami tymi są: niewłaściwość sądu (pkt 1), niezachowanie terminu (pkt 2), nieuzupełnienie braków formalnych (pkt 3), zawisłość sprawy (pkt 4), brak zdolności sądowej lub procesowej (pkt 5), brak interesu prawnego wnoszącego skargę na uchwałę lub akt, o którym mowa art. 3 § 2 pkt 5 i 6 p.p.s.a. (pkt 5a) oraz niedopuszczalność skargi z innych przyczyn (pkt 6).
Wyjaśnić należy, że skarga wniesiona w sprawie skarga zawierała brak formalny w postaci niepodania numeru PESEL skarżącego. Obowiązek w tym zakresie wprowadza art. 46 § 2 pkt 1 p.p.s.a., w którym wymieniono enumeratywnie elementy pierwszego pisma wnoszonego do sądu (w tym skargi), wśród których znalazł się numer PESEL strony skarżącej będącej osobą fizyczną (art. 46 § 2 pkt 1 lit. b p.p.s.a.). Stosownie natomiast do treści art. 49 § 1 p.p.s.a., jeśli pismo strony nie może otrzymać prawidłowego biegu wskutek niezachowania warunków formalnych, przewodniczący wzywa stronę do jego uzupełnienia lub poprawienia w terminie siedmiu dni pod rygorem pozostawienia pisma bez rozpoznania, chyba że ustawa stanowi inaczej (art. 49 § 1 p.p.s.a.). Taka natomiast sytuacja zachodzi w przypadku pisma procesowego szczególnego rodzaju, jakim jest skarga, gdyż konsekwencją nieuzupełnienia w wyznaczonym terminie braków formalnych skargi jest jej odrzucenie (art. 58 § 1 pkt 3 p.p.s.a.).
Strona inicjująca postępowanie sądowoadministracyjne zobowiązana jest także do uiszczenia wpisu od skargi w wysokości 100 zł. Podstawę prawną do wezwania o wpis sądowy w tym zakresie stanowi przepis art. 220 § 1 p.p.s.a., zgodnie z którym sąd nie podejmie żadnej czynności na skutek pisma, od którego nie zostanie uiszczona należna opłata. W tym przypadku, z zastrzeżeniem § 2, 3 i 3a, przewodniczący wzywa wnoszącego pismo, aby pod rygorem pozostawienia pisma bez rozpoznania uiścił opłatę w terminie siedmiu dni od dnia doręczenia wezwania. Skarga, skarga kasacyjna, zażalenie oraz skarga o wznowienie postępowania, od których pomimo wezwania nie został uiszczony należny wpis, podlegają odrzuceniu przez sąd (art. 220 § 3 p.p.s.a.).
W niniejszej sprawie skarżący nie dopełnił obowiązku podania numeru PESEL oraz uiszczenia wpisu od skargi, a zatem na skutek zarządzeń z dnia 3 lutego 2020 r., wezwany został do uzupełnienia braku formalnego i fiskalnego skargi. Jednocześnie pouczono skarżącego, że niedokonanie żądanych przez Sąd czynności w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, spowoduje odrzucenie skargi.
Przedmiotowe wezwania zostały doręczone skutecznie skarżącemu w dniu 11 lutego 2020 r., a zatem termin 7 dni wyznaczony przez Sąd, upłynął w dniu 18 lutego 2020 r. Pomimo upływu wskazanego terminu, braki skargi nie zostały uzupełnione.
Wobec powyższego, skargę jako niedopuszczalną należało odrzucić na podstawie art. 58 § 1 pkt 3 p.p.s.a. i art. 220 § 3 p.p.s.a., co Sąd orzekł jak w sentencji.