Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Ewa Janowska po rozpoznaniu w dniu 24 kwietnia 2015 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi K. K. na bezczynność Burmistrza Głuchołaz w przedmiocie rozpatrzenia pisma dotyczącego egzekucji komorniczej postanawia: odrzucić skargę.
Pismem z dnia 3 stycznia 2014 r., wniesionym do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu, a nazwanym "skarga na bezczynność Urząd Gminy Głuchołazy", K. K. zarzuciła bezczynność Urzędowi Gminy Głuchołazy, polegającą na nieustosunkowaniu się do jej pisma z dnia 11 grudnia 2013 r. Zażądała nakazania skarżonemu organowi zajęcia się sprawą i przedstawienia swojego stanowiska, a także stwierdzenia przewlekłości postępowania administracyjnego oraz zasądzenia na rzecz skarżącej odszkodowania w kwocie 2.000 zł z tytułu stwierdzonej przewlekłości. Z treści ww. pisma z dnia 11 grudnia 2013 r., którego kopia została dołączona do akt sprawy wynika, że świadczenia emerytalne skarżącej zostały zajęte przez komornika, działającego przy Sądzie Rejonowym w [...], choć zdaniem skarżącej, nie dostała ona żadnego wezwania do zapłaty. Ponadto, w ocenie skarżącej, komornik nie poinformował, jakiej należności dotyczy zajęcie komornicze, pomimo że zwracała się o udzielenie informacji na ten temat, pismem z dnia 26 sierpnia 2013 r.
Wraz ze skargą K. K. wniosła o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych oraz ustanowienia pełnomocnika z urzędu. Uzasadniając wniosek stwierdziła, że pozostaje pod stałą opieką psychiatrów, jedynym źródłem jej dochodu jest emerytura w wysokości 1.000,69 zł, na opłaty mieszkaniowe i kupno lekarstw przeznacza łącznie 954,85 zł. Powyższe okoliczności, zdaniem skarżącej, powodują, że nie jest w stanie ponieść kosztów sądowych i właściwie reprezentować swoich interesów przed sądem, a zatem wniosek o przyznanie prawa pomocy jest zasadny.
W odpowiedzi na skargę, Burmistrz Głuchołaz wniósł o jej odrzucenie, jako niedopuszczalnej z uwagi na brak właściwości sądu administracyjnego do jej rozpoznania. W ocenie organu, skarga związana jest z prowadzonym przez komornika sądowego postępowaniem egzekucyjnym, a zatem mają zastosowanie w tym przypadku przepisy Kodeksu postępowania cywilnego, a ochronę prawną dla stron tego postępowania zapewniają właściwe przepisy K.p.c., a nie procedury sądowoadministracyjnej. Odnosząc się do żądania skarżącej o przyznanie odszkodowania lub zadośćuczynienia, organ wskazał, że jest ono pozbawione podstaw prawnych i faktycznych, a roszczeń takich skarżąca może ewentualnie dochodzić w drodze postępowania przed sądem powszechnym.
Postanowieniem tut. Sądu z dnia 20 marca 2015 r. odmówiono przyznania skarżącej prawa pomocy. Postanowienie to zostało doręczone skarżącej w dniu 2 kwietnia 2015 r. wraz z pouczeniem o przysługujących środkach zaskarżenia i wobec niewniesienia zażalenia stało się prawomocne w dniu 10 kwietnia 2015 r.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuję:
Zgodnie z art. 1 § 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. z 2014 r. poz. 1647) sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej oraz rozstrzyganie sporów kompetencyjnych i o właściwości między organami jednostek samorządu terytorialnego, samorządowymi kolegiami odwoławczymi i między tymi organami a organami administracji rządowej.