Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym : Przewodniczący : Sędzia WSA Elżbieta Kmiecik - spr. po rozpoznaniu w dniu 14 lipca 2017 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi T. P. na przewlekłe prowadzenie postępowania przez Wójta Gminy Rudniki w przedmiocie rozgraniczenia nieruchomości postanawia: odrzucić skargę.
Przedmiotem skargi wniesionej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu przez T. P., jest przewlekłe prowadzenie postępowania przez Wójta Gminy Rudniki w przedmiocie rozgraniczenia nieruchomości, dokonanego w 1982 r.
Zarządzeniami z dnia 14 czerwca 2017 r., Przewodniczący Wydziału II tut. Sądu zobowiązał stronę skarżącą do uiszczenia wpisu od skargi w wysokości 100 zł, a także do uzupełnienia braków formalnych skargi przez wykazanie, że przed wniesieniem skargi na przewlekłe prowadzenie postępowania skarżący wyczerpał tryb art. 37 § 1 K.p.a. W tym celu skarżący został wezwany do nadesłania kopii zażalenia na przewlekłe prowadzenie postępowania przez Wójta Gminy Rudniki, skierowanego w trybie art. 37 § 1 K.p.a. do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Opolu, przed wniesieniem skargi do Sądu. Wezwania sądowe zawierały pouczenie, że niezastosowanie się do ich treści w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, spowoduje odrzucenie skargi.
Wezwania zostały doręczone osobiście skarżącemu w dniu 22 czerwca 2017 r. Okoliczność tę potwierdza adnotacja i podpis złożony na pocztowym zwrotnym potwierdzeniu odbioru przesyłki (por. k-16 akt sądowych).
W sprawie nie uiszczono żądanego wpisu od skargi, co wynika z zapisku urzędowego znajdującego się w aktach sprawy (por. k-18 akt sądowych). Ponadto skarżący nie ustosunkował się w żaden sposób do wezwania dotyczącego uzupełnienia braków formalnych skargi.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu zważył, co następuje:
skargę należało odrzucić.
W pierwszej kolejności sąd bada z urzędu dopuszczalność skargi, ustalając, czy nie zachodzi jedna z przesłanek do jej odrzucenia, jakie zostały wymienione enumeratywnie w art. 58 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm.), zwanej dalej P.p.s.a. Przesłankami tymi są: niewłaściwość sądu (pkt 1), niezachowanie terminu (pkt 2), nieuzupełnienie braków formalnych skargi (pkt 3), zawisłość sprawy (pkt 4), brak zdolności sądowej lub procesowej (pkt 5), brak naruszenia interesu prawnego lub uprawnienia (pkt 5a) oraz niedopuszczalność z innych przyczyn (pkt 6).
Ostatnia z wyżej wymienionych przesłanek, tj. niedopuszczalność skargi z innych przyczyn obejmuje w szczególności sytuację, gdy przed wniesieniem skargi nie wyczerpano środków zaskarżenia, jakie przysługiwały skarżącemu w administracyjnym toku instancji. Zgodnie bowiem z art. 52 § 1 P.p.s.a. skargę można wnieść po wyczerpaniu środków zaskarżenia, jakie służyły skarżącemu w postępowaniu przed organem właściwym w sprawie. Przez wyczerpanie środków zaskarżenia należy rozumieć sytuację, w której stronie nie przysługuje żaden środek zaskarżenia (§ 2). Środkiem zaskarżenia, który przysługuje stronie w razie niezałatwienia sprawy w terminie określonym w art. 35 K.p.a., w przepisach szczególnych bądź w terminie ustalonym w myśl art. 36 lub w razie przewlekłego prowadzenie postępowania, jest zażalenie do organu wyższego stopnia, a jeżeli nie ma takiego organu - wezwanie do usunięcia naruszenia prawa (art. 37 § 1 k.p.a.). Z treści art. 52 § 1 i § 2 P.p.s.a. wynika jednoznacznie, że wyczerpanie przez stronę środków zaskarżenia musi poprzedzać wniesienie skargi do sądu administracyjnego, aby skarga taka była dopuszczalna.