Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Barbara Drzazga po rozpoznaniu w dniu 3 lipca 2015r. na posiedzeniu niejawnym wniosku o przyznanie prawa pomocy w sprawie ze skargi C. K. na bezczynność Samorządowego Kolegium Odwoławczego w P. w przedmiocie dostępu do informacji publicznej; postanawia I. zwolnić C. K. od kosztów sądowych, II. ustanowić dla C. K. radcę prawnego, którego wyznaczy Okręgowa Izba Radców Prawnych w P. /-/ B. Drzazga
Postanowieniem z dnia 20 kwietnia 2015 r., sygn. akt II SAB/Po 50/15, referendarz Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu odmówiła przyznania C. K. prawa pomocy w postaci zwolnienia od kosztów sądowych oraz ustanowienia radcy prawnego. Odpis postanowienia doręczono stronie w dniu 12 maja 2015 r. i w ustawowym 7-dniowym terminie C. K. wniosła sprzeciw.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu zważył, co następuje.
Przepis art. 246 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), dalej "p.p.s.a.", stanowi, że przyznanie prawa pomocy osobie fizycznej następuje w zakresie całkowitym - gdy osoba ta wykaże, że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania.
Zważyć należy, iż w niniejszej sprawie skarżąca domagała się już zwolnienia od kosztów sądowych oraz ustanowienia radcy prawnego. Postępowanie w tym zakresie zakończyło się postanowieniem naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 4 listopada 2014 r. I OZ 948/14, którym oddalono zażalenie na postanowienie tutejszego Sądu z dnia 4 września 2014 r. o odmowie przyznania prawa pomocy w zakresie całkowitym. W uzasadnieniu tegoż postanowienia Sąd II instancji wskazał, że skarżąca uzyskuje miesięcznie dochód z emerytury w wys. 1790,91 zł i utrzymuje się z niego wspólnie z synem, który po przeżytym wypadku drogowym nie jest w stanie podjąć pracy. Jednocześnie w ostatnim okresie posiadała na rachunku bankowym kwoty od 13.000 zł do 15.000 zł. Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że strona posiada środki przekraczające wysokość otrzymywanej emerytury, umożliwiające poniesienie kosztów postępowania sądowoadministracyjnego. W szczególności wskazał, że wysokość posiadanych na rachunku bankowym środków, po uwzględnieniu wykazywanych przez skarżącą kosztów utrzymania przesądza o tym, że w niniejszej sprawie nie zaistniały podstawy do przyznania jej prawa pomocy w zakresie całkowitym.
W związku z powyższym, na obecnym etapie sprawy, w sytuacji, gdy skarżąca po raz kolejny zwraca się o przyznanie jej prawa pomocy w zakresie całkowitym, przyznanie jej tego prawa dopuszczalne jest tylko wówczas, gdyby doszło do pogorsze3nia sytuacji finansowej, majątkowej i rodzinnej skarżącej, która stanowiła podstawę poprzedniego orzeczenia. W ocenie Sądu skarżąca składając nowy wniosek o prawo pomocy (k. 236 i n akt sądowych) wykazała, że jej sytuacja materialna znacznie się pogorszyła. Skarżąca nadal pozostaje w gospodarstwie domowym wspólnie z synem, który znajduje się na jej wyłącznym utrzymaniu. Skarżąca uzyskuje dochód z emerytury w wys. 1790 zł, lecz nie posiada już żadnych oszczędności zgromadzonych na rachunku bankowym. Syn skarżącej z uwagi na stan zdrowia nie może podjąć jakiejkolwiek pracy i nie uzyskuje żadnego dochodu. Skarżąca jest również poważnie schorowana i z tego tytułu ponosi zwiększone wydatki na leczenie i rehabilitację. Z oświadczeń skarżącej wynika też, że posiada jedynie dom o pow. 156 m2.
W ocenie Sądu z uzasadnionego oświadczenia C. K., wynika, że sytuacja materialna skarżącej nie pozwala jej aktualnie na uiszczenie jakichkolwiek kosztów sądowych bez uszczerbku dla koniecznego siebie i swojego syna, z którym prowadzi wspólne gospodarstwo domowe.
Dlatego wniosek skarżącej o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym należało w oparciu o przepis art. 246 § 1 pkt 1 w zw. z art. 245 § 2 oraz art. 260 p.p.s.a. uwzględnić, o czym orzeczono w sentencji postanowienia.
/-/ B. Drzazga