Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Barbara Drzazga po rozpoznaniu w dniu 12 lipca 2019 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi M. K. na przewlekłość Wojewody w przedmiocie udzielenia zezwolenia na pobyt czasowy; postanawia odrzucić skargę. /-/B. Drzazga
Pismem z 16 kwietnia 2019 r. M. K. wniosła skargę na przewlekłe prowadzenie postępowania przez Wojewodę w sprawie z jej wniosku o wydanie zezwolenia na pobyt czasowy i pracę na terytorium RP.
W odpowiedzi na skargę Wojewoda wniósł o jej odrzucenie wskazując, że skarżąca przed wniesieniem skargi nie skorzystała z określonego w art. 37 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (t.j. Dz. U. z 2017 r. poz. 1257 ze zm., dalej: k.p.a.). prawa do wniesienia ponaglenia.
Sąd dwukrotnie - pismami z 22 maja i 19 czerwca 2019 r. - wezwał skarżącą do złożenia w terminie 7 dni dowodu wniesienia ponaglenia na niezałatwienie sprawy w terminie, pod rygorem odrzucenia skargi. Pouczono przy tym skarżącą, że obowiązek wniesienia ponaglenia przed wniesieniem skargi w sprawach o bezczynność i przewlekłe prowadzenie przez organ postępowania wynika z art. 52 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2018 r., poz. 1302; dalej p.p.s.a.).
W pierwszym z pism (z 27.05.2019 r.) skarżąca podała, że wszystkie braki formalne zostały uzupełnione i wpłynęły do W. Urzędu Wojewódzkiego. Na drugie wezwanie skarżąca nie odpowiedziała.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu zważył, co następuje.
Skarga podlega odrzuceniu z uwagi na niewypełnienie warunku wniesienia ponaglenia na przewlekłe prowadzenie postępowania przez organ przed jej złożeniem.
Zgodnie z art. 52 § 1 skargę można wnieść po wyczerpaniu środków zaskarżenia, jeżeli służyły one skarżącemu w postępowaniu przed organem właściwym w sprawie, chyba że skargę wnosi prokurator, Rzecznik Praw Obywatelskich lub Rzecznik Praw Dziecka. Przez wyczerpanie środków zaskarżenia należy rozumieć sytuację, w której stronie nie przysługuje żaden środek zaskarżenia, taki jak zażalenie, odwołanie lub ponaglenie, przewidziany w ustawie (art. 52 § 2 p.p.s.a).
Zważywszy, że M. K. wniosła skargę na przewlekłość Wojewody w załatwieniu jej sprawy z wniosku o wydanie zezwolenia na pobyt czasowy i pracę na terytorium RP, powinna była przed wniesieniem skargi, w trybie art. 37 § 1 pkt 1 i 2 oraz § 3 pkt 1 k.p.a. wnieść do organu wyższego stopnia (Szefa Urzędu do Spraw Cudzoziemców) ponaglenie w związku z zarzucaną organowi przewlekłością.
Skarżąca pomimo wezwania Sądu nie wykazała zaś, by przed wniesieniem skargi wniosła ponaglenie.
Dlatego uznawszy, że skarżąca nie wyczerpała środków zaskarżenia poprzez ponaglenie w związku z zarzucaną Wojewodzie przewlekłością, jej skargę należało na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 i § 3 w zw. z art. 52 § 1 i 2 p.p.s.a. odrzucić, o czym orzeczono w sentencji postanowienia.
/-/B. Drzazga