Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Elwira Brychcy po rozpoznaniu w dniu 24 sierpnia 2015r. na posiedzeniu niejawnym z wniosku o przyznanie prawa pomocy w sprawie ze skargi T. K. na bezczynność Komendanta Miejskiego Policji w przedmiocie udostępnienia informacji publicznej postanawia odmówić przyznania prawa pomocy. /-/ E. Brychcy
Naczelny Sąd Administracyjny postanowieniem z 25 marca 2015r. oddalił zażalenie skarżącego na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z 26 stycznia 2015r. o odmowie przyznania prawa pomocy w zakresie całkowitym.
Skarżący T. K. został wezwany do wykonania zarządzenia Przewodniczącego Wydziału z dnia 3 września 2014r. wzywającego skarżącego do uiszczenia wpisu sądowego od skargi w kwocie [...] zł. W odpowiedzi na powyższe wezwanie skarżący złożył wniosek o przyznanie prawa pomocy poprzez zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie pełnomocnika z urzędu.
Postanowieniem z 01 czerwca 2015r. referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu odmówił przyznania skarżącemu prawa pomocy w żądanym zakresie. Wskazano, że w aktualnie złożonym formularzu o prawo pomocy wbrew obowiązkowi podania dokładnych danych o stanie majątkowym, dochodach i o stanie rodzinnym, ponownie nie uczynił zadość powyższemu obowiązkowi, o czym był informowany w toku postępowania o prawo pomocy.
Skarżący złożył w ustawowym terminie sprzeciw na powyższe postanowienie referendarza, wyrażając swoje niezadowolenie z rozstrzygnięcia wniosku o prawo pomocy. W uzasadnieniu sprzeciwu skarżący powtórzył, że niczego nie posiada.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje.
Zgodnie z art. 260 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2012 r. poz. 270, ze zm.; dalej "p.p.s.a.") zaskarżenie postanowienia referendarza sądowego w sprawie prawa pomocy wywołuje ten skutek, iż sąd rozpoznaje wniosek o przyznanie prawa pomocy od początku, tzn. tak, jakby wniosek ten nie był jeszcze przedmiotem analizy, oceny i rozpoznania. Sąd nie wypowiada się, więc o zasadności zaskarżonego sprzeciwem postanowienia i nie dokonuje merytorycznego rozpoznania sprzeciwu. Skutkiem wniesionego przez skarżącego sprzeciwu jest utrata mocy zaskarżonego postanowienia i konieczność ponownego merytorycznego rozpoznania wniosku o przyznanie prawa pomocy.
W świetle ogólnej zasady, wyrażonej w art. 199 p.p.s.a., strony ponoszą koszty postępowania związane ze swym udziałem w sprawie, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej. Wyjątkiem od tej reguły jest w szczególności prawo pomocy.
Zgodnie z art. 244 § 1 p.p.s.a., prawo pomocy obejmuje zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego lub rzecznika patentowego. Jak wynika przy tym z art. 245 p.p.s.a., prawo pomocy może być przyznane w zakresie całkowitym lub częściowym.
Ustawodawca wskazuje zarazem w art. 246 § 1 p.p.s.a., że przyznanie prawa pomocy osobie fizycznej następuje: (1) w zakresie całkowitym - gdy osoba ta wykaże, że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania; (2) w zakresie częściowym - gdy osoba ta wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny.
Wniosek o przyznanie prawa pomocy powinien być złożony w myśl art. 252 § 1 i 2 p.p.s.a. na urzędowym formularzu i zawierać oświadczenie strony obejmujące dokładne dane o stanie majątkowym i dochodach, a jeżeli wniosek składa osoba fizyczna, ponadto dokładne dane o stanie rodzinnym oraz oświadczenie strony i niezatrudnieniu lub niepozostawaniu w innym stosunku prawnym z adwokatem, radcą prawnym, doradcą podatkowym lub rzecznikiem patentowym. Jeżeli oświadczenie strony zawarte w tym wniosku okaże się niewystarczające do oceny jej rzeczywistego stanu majątkowego i możliwości płatnych oraz stanu rodzinnego lub budzi wątpliwości, strona jest obowiązana na mocy art. 255 p.p.s.a. do złożenia na wezwanie, w zakreślonym terminie, dodatkowego oświadczenia lub przedłożenia dokumentów źródłowych dotyczących jej stanu majątkowego, dochodów lub stanu rodzinnego. Jednocześnie wskazać należy, że to przepis art. 255 p.p.s.a. nadaje kompetencję do wezwania strony o uzupełnienie wniosku o prawo pomocy poprzez złożenie oświadczeń wiedzy oraz o przedłożenie dokumentów źródłowych, co z mocy tego przepisu powoduje powstanie obowiązku po stronie wnioskodawcy o przedłożenie tychże wyjaśnień i dokumentów ("...strona jest obowiązana złożyć na wezwanie...").