Pismami z dnia 16 i 17 maja 2006 roku L. N. zwrócił się do Wojewody o umorzenie zaległości z tytułu nienależnie pobranej renty socjalnej. Postanowieniem z dnia [...] maja 2006 roku nr [...] Wojewoda przekazał sprawę Dyrektorowi Oddziału Zakładu Ubezpieczeń Społecznych. Rozpoznając zażalenie wniesione na wzmiankowane postanowienie Minister Pracy i Polityki Społecznej uchylił je i przekazał sprawę do Kierownika GOPS - postanowienie z [...] lipca 2006 roku, nr [...].
Decyzją z dnia [...] lipca 2006 roku, nr [...] Kierownik GOPS odmówił umorzenia zaległości z tytułu nienależnie pobranej renty.
Decyzją z dnia [...] września 2006 roku, nr [...] SKO uchyliło przedmiotową decyzję w całości i przekazało sprawę do ponownego rozpatrzenia.
Decyzją z [...] listopada 2006 roku, nr [...] Kierownik GOPS [...] ponownie odmówił umorzenia należności.
Decyzją z [...] marca 2007 roku, nr [...] SKO uchyliło decyzję z [...] listopada 2006 roku w całości i sprawę przekazało do ponownego rozpatrzenia.
Decyzją z dnia [...] kwietnia 2007 roku, nr [...] Kierownik GOPS
[...] umorzył L. N. odsetki od zaległości z tytułu nienależnie pobranej renty socjalnej, odmawiając jednocześnie umorzenia należności głównej.
Decyzją z dnia [...] września 2007 roku, nr [...] SKO
[...] uchyliło przedmiotową decyzję i sprawę przekazało do ponownego rozpatrzenia.
Decyzją z dnia [...] listopada 2007 roku, nr [...] Kierownik GOPS
[...] odmówił umorzenia odsetek oraz należności głównej z tytułu nienależnie pobranej renty socjalnej.
Decyzją z dnia [...] lutego 2008 roku, nr [...] SKO uchyliło w całości powołaną decyzję oraz orzekło o odstąpieniu od żądania zwrotu renty socjalnej uznanej przez organ jako świadczenie pobrane nienależnie.
Wcześniej, bo w dniu 8 grudnia 2007 roku - data sporządzenia - L. N. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie skargę na bezczynność Kierownika GOPS. Jak wynika z jej treści, jak również z treści pisma ją precyzującego, przedmiotem zaskarżenia jest bezczynność dotycząca dwóch spraw: 1) nie wystąpienia przez Kierownika Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej, jako wierzyciela w administracyjnym postępowaniu egzekucyjnym, do organu egzekucyjnego o wstrzymanie tego postępowania na podstawie art. 35a u.p.e.a.; 2) przewlekłego, biurokratycznego i niezgodnego z prawem załatwienia sprawy o umorzenie należności z tytułu nienależnie pobranej renty socjalnej.
Pierwsza z tych spraw została zarejestrowana pod sygnaturą II SAB/Rz 1/08, drugą natomiast zarejestrowano pod sygnaturą II SAB/Rz 26/08.
Niniejsze postanowienie dotyczy sprawy II SAB/Rz 1/08.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie zważył, co następuje:
Skarga jest niedopuszczalna.
Stosownie do treści art. 3 § 2 pkt 8 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. 2002 r. Nr 153 poz. 1270 ze zm.), dalej jako P.p.s.a., skarga na bezczynność organów administracji publicznej przysługuje jedynie wtedy, gdy z mocy przepisu prawa zobligowane są one do wydania decyzji, postanowienia, lub innego aktu lub podjęcia czynności z zakresu administracji publicznej dotyczących uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa. Chodzi więc wyłącznie o takie sytuacje, gdy organ wbrew prawnemu nakazowi nie podejmuje działań zmierzających do ukształtowania sfery prawnej podmiotu administrowanego. Administracyjne postępowanie egzekucyjne nie jest procesem, w którym kształtuje się prawa lub obowiązki publicznoprawne. Ze swej istoty wszczyna się je tylko wówczas, gdy sytuacja prawna danego podmiotu jest już ustalona, a składające się na jej treść obowiązki nie zostały wykonane.