Wniosek o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych w sprawie ze skargi na bezczynność Wojewody [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności orzeczenia
Sentencja

Referendarz sądowy w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Rzeszowie Agata Kosowska-Dudzik po rozpoznaniu w dniu 3 marca 2014 roku w Rzeszowie na posiedzeniu niejawnym wniosku O. H. o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych w sprawie ze skargi O. H. i S. R. na bezczynność Wojewody [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności orzeczenia - postanawia - przyznać skarżącej O. H. prawo pomocy przez zwolnienie od kosztów sądowych.

Inne orzeczenia o symbolu:
6299 Inne o symbolu podstawowym 629
659
Inne orzeczenia z hasłem:
Prawo pomocy
Nieruchomości
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie
Inne orzeczenia ze skargą na:
Wojewoda
Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 17 grudnia 2013 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie oddalił skargę S. R. i O. H. na bezczynność Wojewody [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności orzeczenia.

Skarżąca O. H. wniosła następnie o sporządzenie uzasadnienia tego orzeczenia, jak też o zwolnienie od kosztów sądowych. Z danych wniosku zawartych w jego urzędowym formularzu, jak też tych dodatkowych, przedstawionych na wezwanie wynika, że O. H. prowadzi jednoosobowe gospodarstwo domowe. Jej źródło utrzymania to emerytura w wysokości miesięcznej netto 878,72 zł, a ponadto pomoc finansowa otrzymywana od dzieci w łącznej miesięcznej wysokości 200 zł (po 100 zł od syna i córki). Dzieci wspierają wyżej wymienioną także poprzez dostarczanie od czasu do czasu produktów spożywczych. Comiesięczne wydatki wnioskodawczyni to: 40 zł (telefon), 50 zł (środki czystości), 60 zł (prąd), 27 zł (podatek od nieruchomości), 360 zł (opał), 90 zł (lekarstwa). Pozostałą część środków (ok. 450 zł) wnioskodawczyni przeznacza na wyżywienie.

Skarżąca nie posiada żadnych oszczędności oraz pojazdów mechanicznych.

Rozpoznając wniosek o prawo pomocy zważono, co następuje:

Zwolnienie od kosztów sądowych, o które ubiega się skarżąca O. H. mieści się w prawie pomocy w zakresie częściowym, co wynika z brzmienia art. 245 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (DZ. U. z 2012r. poz. 270 ze zm.), zwanej następnie "P.p.s.a." Przyznanie wsparcia w takich właśnie granicach możliwe jest w sytuacji niemożności poniesienia przez stronę pełnych kosztów postępowania bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny. Z uwagi na to, że instytucja prawa pomocy stanowi odstępstwo od obowiązującej na gruncie postępowania sądowoadministracyjnego zasady ponoszenia jego kosztów przez strony - wyrażonej w art. 199 P.p.s.a. - wykazanie spełnienia przesłanki jego przyznania spoczywa na wnioskującym o taką pomoc. Wynika to zresztą z jednoznacznego brzmienia art. 246 § 1 pkt 2 P.p.s.a. nakładającego ciężar dowodu w tym zakresie właśnie na wnioskodawcę.

Uwzględniwszy więc wskazane unormowania prawne oraz okoliczności niniejszej sprawy stwierdzono, że sytuacja, w jakiej obecnie znajduje się skarżąca O. H. uprawnia ją do uzyskania pomocy ze strony Państwa, celem zapewnienia jej gwarantowanego w Konstytucji RP prawa do sądu. Przyjmując powyższe wzięto przede wszystkim pod uwagę, że wnioskodawczyni uzyskuje niski dochód w miesięcznej wysokości 878 zł. Całość tej kwoty przeznacza na utrzymanie własne (w tym na lekarstwa), jak też domu, w którym mieszka. Ze względu na to, że kwota, którą wnioskodawczyni dysponuje miesięcznie nie wystarcza jej na pokrycie wszystkich kosztów z tym związanych, uzyskuje ona dodatkowo wsparcie od syna i córki w łącznej kwocie 200 zł miesięcznie. Dzieci pomagają jej również poprzez dostarczanie od czasu do czasu produktów spożywczych. Produkty takie w postaci warzyw i owoców skarżąca pozyskuje zaś z przydomowego ogródka. Mimo powyższego wsparcia ze strony rodziny często zdarza się, że wnioskodawczyni w ostatnich dnia miesiąca żyje - jak twierdzi - jedynie "chlebem i mlekiem".

Rozstrzygając w przedmiocie niniejszego wniosku uwzględniono także fakt, iż wprawdzie na wnioskodawczyni spoczywa obecnie obowiązek uiszczenia jedynie kwoty 100 zł tytułem otrzymania odpisu zapadłego w jej sprawie wyroku wraz z uzasadnieniem, jednak takie samo obciążenie istnieje także w drugiej ze spraw toczących się przed tut. Sądem, a zainicjowanej również przez składającą wniosek (sygn. II SAB/Rz 111/13). Ponadto w razie zamiaru złożenia skargi kasacyjnej od wydanych w tych sprawach wyroków, skarżąca zmuszona byłaby także uiścić łącznie kwotę 200 zł (wpisy od ewentualnych środków zaskarżenia). Wprawdzie w podanych dwóch sprawach zostały złożone wspólne skargi tj. przez O. H. i S. R., a obowiązek poniesienia związanych z nimi kosztów spoczywa na wyżej wymienionych solidarnie, jednak jak wynika z jednego z pism wnioskodawczyni współskarżąca "zaprzestała interesować się sprawą". Skutkuje to tym, że w celu dalszego dochodzenia swoich praw przed sądem O. H. zmuszona byłaby faktycznie do samodzielnego pokrycia związanych z tym wydatków.

Z podanych przyczyn orzeczono jak w sentencji na podstawie art. 258 § 1, § 2 pkt 7 w zw. z art. 245 § 3 i art. 246 § 1 pkt 2 P.p.s.a.

Strona 1/1
Inne orzeczenia o symbolu:
6299 Inne o symbolu podstawowym 629
659
Inne orzeczenia z hasłem:
Prawo pomocy
Nieruchomości
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie
Inne orzeczenia ze skargą na:
Wojewoda