z dnia 30 stycznia 2015 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie: Przewodniczący - Sędzia WSA Magdalena Józefczyk po rozpoznaniu w dniu 30 stycznia 2015 r. w Rzeszowie na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi A. S. na bezczynność Rady Gminy [...] w sprawie podjęcia uchwały o odwołaniu sołtysa - p o s t a n a w i a - odrzucić skargę.
W dniu 31 grudnia 2014 r. wpłynęła do tut. Sądu skarga A. S. na bezczynność Rady Gminy [...] w sprawie podjęcia uchwały o odwołaniu go ze stanowiska sołtysa wsi [...]. Skarżący domaga się zobowiązania Rady do podjęcia przedmiotowej uchwały i wyjaśnia, że z żądaniem takim zwracał się bezskutecznie do samej Rady. W sołectwie [...] przeprowadzone zostało bowiem referendum w sprawie jego odwołania z tego stanowiska, jednak wynik samego referendum nie był równoznaczny z odwołaniem z zajmowanego stanowiska, wobec tego domaga się podjęcia przez Radę stosownej uchwały. W piśmie z dnia 14 listopada 2014 r. nr [...] został poinformowany, że uchwała taka nie zostanie podjęta z uwagi na brak podstawy prawnej.
W ocenie skarżącego obowiązkiem Rady Gminy [...] było podjęcie przedmiotowej uchwały, na co wskazały Sąd Okręgowy [...] i Sąd Apelacyjny [...] w sprawie z jego powództwa przeciwko Wojewodzie [...] i Gminie [...] o uznanie referendum lokalnego za nieważne.
W odpowiedzi na skargę Rada Gminy [...] wniosła o jej odrzucenie z uwagi na niedopuszczalność drogi sądowej. W ocenie organu brak jest bowiem podstawy prawnej, która zobowiązywałaby Radę do podjęcia uchwały w sprawie odwołania sołtysa. Tym samym podstawy skargi nie może stanowić art. 101a ust. 1 o samorządzie gminnym. Podstawy skargi na bezczynność Rady nie może stanowić także przepis art. 3 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.) dalej: "Ppsa", a to z uwagi na zakres odesłania art. 3 § 2 pkt 8 do regulacji art. 3 § 2 pkt 1 - 4a Ppsa.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
W myśl art. 184 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, Naczelny Sąd Administracyjny oraz inne sądy administracyjne sprawują, w zakresie określonym w ustawie, kontrolę działalności administracji publicznej. Zasadniczym aktem prawnym określającym zakres właściwości sądu administracyjnego jest ustawa - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. W art. 3 § 2 pkt 8 Ppsa postanowiono, że kontrola działalności administracji publicznej przez sądy administracyjne obejmuje orzekanie w sprawach skarg na bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania w przypadkach określonych w pkt 1-4a, tj. w sprawach podlegających załatwieniu w formie decyzji, postanowienia albo innego aktu lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczących uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa. Ponadto z mocy art. 3 § 3 Ppsa, sądy administracyjne orzekają także w sprawach, w których przepisy ustaw szczególnych przewidują sądową kontrolę, i stosują środki określone w tych przepisach.
Przepisy szczególne, o których mowa w art. 3 § 3 Ppsa, zawarte zostały m. in. w ustawie z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (tekst jedn. Dz. U. z 2013 r. poz. 594) dalej: "Usg". Stosownie do art. 101 ust. 1 cyt. ustawy, każdy, czyj interes prawny lub uprawnienie zostały naruszone uchwałą lub zarządzeniem podjętymi przez organ gminy w sprawie z zakresu administracji publicznej, może - po bezskutecznym wezwaniu do usunięcia naruszenia - zaskarżyć uchwałę do sądu administracyjnego. Z kolei w myśl 101a ust. 1 i 2 Usg, przepisy art. 101 stosuje się odpowiednio, gdy organ gminy nie wykonuje czynności nakazanych prawem albo przez podejmowane czynności prawne lub faktyczne narusza prawa osób trzecich. W przypadkach, o których mowa w ust. 1, sąd administracyjny może nakazać organowi nadzoru wykonanie niezbędnych czynności na rzecz skarżącego, na koszt i ryzyko gminy.