Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący: AWSA Magdalena Józefczyk po rozpoznaniu w dniu 10 czerwca 2008r. na posiedzeniu niejawnym wniosku adw. M. B. o przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej w sprawie ze skargi W. B. na bezczynność Starosty w przedmiocie zaległych uzupełniających roszczeń finansowych na rzecz córki postanawia przyznać adwokatowi M. B. kwotę 219,60 zł /słownie: dwieście dziewiętnaście i sześćdziesiąt groszy/ tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej (w tym 39,60 zł jako 22 % podatku od towarów i usług).
Postanowieniem z dnia 10 stycznia 2008r., sygn. II SAB/Rz 13/07 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie przyznał skarżącej W. B. prawo pomocy obejmujące zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie adwokata.
Wyznaczony dla skarżącej pełnomocnik - adw. M. B. w złożonej w dniu 6.05.2008r. (data wpływu do tut. Sądu) opinii poinformował, iż nie znajduje podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej od postanowienia WSA w Rzeszowie z dnia 15.10.2008r. o sygn. II SAB/Rz 13/07 odrzucającego skargę W. B.. Równocześnie wniósł o przyznanie wynagrodzenia za wykonaną a nieopłaconą pomoc prawną, a w szczególności za sporządzoną opinię prawną.
Postanowieniem z dnia 16.05.2008r. referendarz sądowy odmówił przyznania adw. M. B. kosztów nieopłaconej pomocy prawnej.
Kwestionując powyższe orzeczenie pełnomocnik skarżącej, w ustawowym terminie do wniesienia środka zaskarżenia, złożył pismo z dnia 27.05.2008r. zatytułowane "zażalenie" (winno być "sprzeciw").
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie zważył, co następuje:
Stosownie do treści art. 260 Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), zwanej dalej jako P.p.s.a.
w przypadku skutecznego wniesienia sprzeciwu postanowienie referendarza w przedmiocie pomocy prawnej traci moc, a Sąd rozpoznaje wniosek na nowo.
Sąd zaznacza, iż pismo adwokata M. B. zatytułowane jako "zażalenie" zostało uznane jako sprzeciw od postanowienia referendarza sądowego z dnia 16.05.2008r.
W myśl art. 250 P.p.s.a. wyznaczony adwokat, radca prawny, doradca podatkowy albo rzecznik patentowy otrzymuje wynagrodzenie odpowiednio według zasad określonych w przepisach o opłatach za czynności adwokatów, radców prawnych, doradców podatkowych albo rzeczników patentowych w zakresie ponoszenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej oraz zwrotu niezbędnych i udokumentowanych wydatków.
Zgodnie z regulacją zawartą w § 19 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. Nr 163 poz. 1348 ze zm.) zwane dalej rozporządzeniem, koszty tej pomocy obejmują opłatę w wysokości nie wyższej niż 150 % stawek minimalnych oraz niezbędne, udokumentowane wydatki adwokata.
Stawka minimalna w postępowaniu przed sądem administracyjnym w pierwszej instancji w sprawie stanowiącej przedmiot zaskarżenia wynosi 240 zł, natomiast w drugiej instancji, jeżeli sprawy nie prowadził ten sam adwokat, stawka za sporządzenie skargi kasacyjnej albo za sporządzenie opinii o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej wynosi 75 % ww. kwoty (§ 18 ust. 1 pkt 1 lit. c i pkt 2 lit. b rozporządzenia).
Mając na uwadze, nakład pracy pełnomocnika i charakter sprawy tut. Sąd przyznał tytułem opłaty za nieopłaconą pomoc prawną kwotę 180 złotych, którą podwyższył o należny podatek od towarów i usług, tj. kwotę 39,60 zł. Stosownie bowiem do treści § 2 ust. 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawach, w których strona korzysta z pomocy prawnej udzielonej przez adwokata ustanowionego z urzędu, sąd podwyższa opłatę o stawkę podatku od towarów i usług przewidzianą dla tego rodzaju czynności w przepisach o podatku od towarów i usług, obowiązującą w dniu orzekania o tych opłatach. Zgodnie z ustawą z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) stawka podatku wynosi 22 %.
W niniejszej sprawie koszty nieopłaconej pomocy prawnej zostały ustalone na łączna kwotę 219,60 zł.
Z tych też względów na podstawie powołanych wyżej przepisów orzeczono jak w sentencji postanowienia.