Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie Referendarz sądowy Piotr Godlewski po rozpoznaniu w dniu 16 maja 2008 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku adw. M. B. o przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej w sprawie ze skargi W. B. na bezczynność Starosty w przedmiocie zaległych uzupełniających roszczeń finansowych na rzecz córki postanawia odmówić przyznania adw. M. B. kosztów nieopłaconej pomocy prawnej.
II SAB/Rz 13/07
U z a s a d n i e n i e
Postanowieniem z dnia 15 października 2007 r. sygn. akt II SAB/Rz 13/07 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie odrzucił skargę W. B. na bezczynność Starosty w przedmiocie zaległych uzupełniających roszczeń finansowych na rzecz jej córki z uwagi na nieuzupełnienie braków formalnych skargi (brak jednoznacznego określenia przez skarżącą zaskarżonego aktu lub czynności), kolejnym zaś postanowieniem z dnia 10 stycznia 2008 r. przyznał jej prawo pomocy w zakresie całkowitym, obejmujące zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie adwokata.
W dniu 6 maja 2008 r. do Sądu wpłynęła opinia prawna sporządzona przez wyznaczonego dla skarżącej przez Okręgową Radę Adwokacką adw. M. B., w której wskazał on na brak faktycznych i prawnych podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej od postanowienia odrzucającego jej skargę. W opinii tej wniósł również o zasądzenie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej w taryfowej wysokości, w szczególności kosztów sporządzenia opinii, oświadczając jednocześnie, że koszty te nie zostały pokryte przez stronę ani w części, ani w całości.
Stosownie do art. 250 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) - określanej dalej jako P.p.s.a., wyznaczony adwokat, radca prawny, doradca podatkowy albo rzecznik patentowy otrzymuje wynagrodzenie odpowiednio według zasad określonych w przepisach o opłatach za czynności adwokatów, radców prawnych, doradców podatkowych albo rzeczników patentowych w zakresie ponoszenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej oraz zwrotu niezbędnych i udokumentowanych wydatków; w niniejszej sprawie są to uregulowania zawarte w rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. Nr 163 poz. 1348 ze zm.).
Podstawą do ich zastosowania i przyznania kosztów nieopłaconej pomocy prawnej jest jednak wcześniejsze ustalenie, że stronę i wyznaczonego dla niej adwokata wiąże stosunek pełnomocnictwa. Zgodnie z art. 244 § 2 P.p.s.a. ustanowienie adwokata stanowi uprawnienie strony do udzielenia pełnomocnictwa wyznaczonemu adwokatowi bez ponoszenia przez nią jego wynagrodzenia i wydatków. Na gruncie postępowania sądowoadministracyjnego nie znajduje więc zastosowania przyjęta w Kodeksie postępowania cywilnego instytucja powstania stosunku pełnomocnictwa z mocy prawa, a więc że z chwilą jego wyznaczenia staje się on automatycznie pełnomocnikiem strony, do której reprezentowania został ustanowiony. Stanie się nim dopiero z chwilą udzielenia mu przez stronę pełnomocnictwa (strona może tego pełnomocnictwa nie udzielić i wnosić o ustanowienie dla niej innego adwokata).
Warunek ten w przypadku skarżącej W. B. i wyznaczonego przez ORA adwokata M. B. nie został spełniony, gdyż jak on sam przyznał w piśmie z dnia 18 kwietnia 2008 r. stanowiącym odpowiedź na skierowane do niego przez Sąd wezwanie, mimo podjętych przez siebie czynności (pisemnego powiadomienia skarżącej) nie jest w stanie jednoznacznie oświadczyć, czy zainteresowana ma zamiar - lub nie - takie pełnomocnictwo mu udzielić.