Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący WSA Zbigniew Czarnik /spr./ Sędziowie NSA Maria Piórkowska WSA Robert Sawuła Protokolant st. sekr. sąd. Anna Mazurek-Ferenc po rozpoznaniu w Wydziale II Ogólnoadministracyjnym na rozprawie w dniu 16 czerwca 2010 r. sprawy ze skargi L. B. na bezczynność Zarządu Województwa w przedmiocie powołania na stanowisko Prezesa Zarządu Wojewódzkiego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej - postanawia - odrzucić skargę.
Uchwałą z dnia [...] stycznia 2009 r. Rada Nadzorcza Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej w Rzeszowie /dalej: WFOŚiGW / wystąpiła do Zarządu Województwa z wnioskiem o powołanie L. B. na stanowisko Prezesa Zarządu Funduszu. W dniu 11 lutego 2010 r. Marszałek Województwa P. poinformował L. B., że Zarząd Województwa P. nie powołał jego na stanowisko Prezesa WFOŚiGW. Pismem z dnia 17 lutego 2010 r. L. B. wezwał Zarząd Województwa P. o usunięcie naruszenia prawa, polegającego na nie powołaniu go na wskazane stanowisko pomimo przedstawienia jego kandydatury przez Radę Nadzorczą Funduszu. W wezwaniu wskazał, że zgodnie z przepisami art. 400 i ust. 2 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. Prawo ochrony środowiska /Dz.U. nr 25 z 2008 r., poz. 150 ze zm./ prezesi zarządów wojewódzkich funduszy są powoływani przez zarządy województw na wniosek rad nadzorczych. Takie ukształtowanie wzajemnych relacji między działaniem zarządu województw, a wnioskiem przedstawionym, przez rady nadzorcze funduszów prowadzić musi do przyjęcia, że zasady województw są zobligowane do powołania, osób rekomendowanych stosownymi uchwałami rad nadzorczych.
Odpowiadając na wezwanie Zarząd Województwa P. uchwałą z dnia [...] lutego 2010 r. nr [...] stwierdził, że wezwanie jest niezasadne, przy czym powody swojego stanowiska zawarł w uzasadnieniu do uchwały. Wskazał w nim, że z przepisu wskazanego przez L. B. wynika, że zarządy województw mogą powołać osoby na stanowisko prezesów funduszu tylko osoby wskazane przez rady nadzorcze. Z tego nie wynika jednak, że zarząd województwa jest zobligowany do powołania wskazanych osób, ale tylko, że nie może powołać osób niewskazanych przez radę nadzorczą. Taki wniosek wynika z regulacji ustrojowej, zwłaszcza z art. 46 ust. 4 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie województwa /Dz.U. nr 142, z 2001 r., poz. 1590 ze zm./. Uchwały, zarządu, województwa zapadają zwykłą większością głosów, w obecności co najmniej połowy składu. Zatem sposób powołania prezesa funduszu, od strony formalnej musi spełniać wskazany warunek. Przepisy prawa ochrony środowiska nie przewidują odmiennej procedury przy wyborze prezesów wojewódzkich funduszy ochrony środowiska, dlatego powołanie musi spełniać ogólne reguły właściwe dla działania zarządu województwa jako organu wykonawczego tej jednostki samorządowej.
W dniu 25 marca 2010 r. L. B. złożył do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie skargę na bezczynność Zakładu Województwa P. W skardze wniósł o zobowiązanie Zarządu Województwa P. do wydania decyzji powołującej skarżącego na stanowisko Prezesa WFOŚiGW, zasądzenie kosztów postępowania sądowego oraz dopuszczanie i przeprowadzenie dowodów wskazanych, w uzasadnieniu skargi. W uzasadnieniu skarżący wskazał, że art. 400 j ust. 2 ustawy prawo ochrony środowiska jest jednoznaczny. Przepis ten nie pozostawia zarządowi Województwa P. swobody w zakresie powołania Prezesa WFOŚiGW. Przyjmowanie poglądu odmiennego, jak czyni to Zarząd, jest naruszeniem prawa. Uzasadniając formalną dopuszczalność skargi, skarżący wskazał art. 3 § 2 ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm./ dalej p.p.s.a. w związku z art. 400 j ust. 2 prawa ochrony środowiska. Zdaniem skarżącego na zarządzie Województwa P. spoczywa obowiązek powołania osoby wskazanej w uchwale Rady Nadzorczej Funduszu. Brak takiego powołania stanowi naruszenie norm prawnych, niewykonanie ciążącego na organie obowiązku i działanie rażąco sprzeczne z treścią art. 400 j ust. 2 prawa ochrony środowiska. Zdaniem skarżącego taki obowiązek działania organu mieści się w pojęciu "innych czynności lub aktów z zakresu administracji publicznej", a to uzasadnia skorzystanie z ochrony sądowej, w sytuacji gdy właściwy organ do dopełnienia tych działań pozostaje w bezczynności.