Sygn. akt II SAB/Rz 26/08 23 lipca 2008r. POSTANOWIENIE Referendarza sądowego Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie Przewodniczący referendarz sądowy Paweł Zaborniak po rozpoznaniu w dniu 23 lipca 2008r., na posiedzeniu niejawnym wniosku, L. N., o zwolnienie od kosztów sądowych oraz o ustanowienie adwokata, w sprawie ze skargi L. N., na bezczynność Kierownika Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej w L., w przedmiocie załatwienia sprawy o umorzenie należności z tytułu nienależenie pobranej renty socjalnej, - postanawia - 1) umorzyć postępowanie w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych, 2) ustanowić dla skarżącego adwokata.
L. N. zwrócił się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie (dalej WSA) o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych oraz o ustanowienie adwokata. Jego wniosek zarejestrowany pod sygn. II SO/Rz 19/07 dotyczy dwóch spraw tj. sprawy o sygn. II SAB/Rz 1/08 oraz sprawy sygn. II SAB/Rz 26/08. Zamiar skierowania wniosku o prawo pomocy do wyżej wymienionych spraw zawiera oświadczenie L. N. z dnia 16 lipca 2008r.
Skarga L. N. zarejestrowana pod sygn. II SAB/Rz 26/08 dotyczy bezczynności Kierownika Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej w L.. Postępowanie sądowe w sprawie II SAB/Rz 26/08 zostało umorzone na mocy postanowienia WSA z dnia 22 lipca 2008r. sygn. II SAB/Rz 26/08.
Stwierdzono co następuje :
L. N. ubiega się o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym, czyli w zakresie obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych w pełnej wysokości oraz o ustanowienie adwokata.
Sprawa ze skargi L. N. jest sprawą należącą do kategorii spraw pomocy społecznej i opieki społecznej. Zarzuty skargi wiążą się z bezczynnością Kierownika Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej w przedmiocie załatwienia sprawy umorzenia należności z tytułu nienależnie pobranej renty socjalnej. Z tej przyczyny L. N. jest zwolniony z mocy art. 239 pkt 1 lit. a ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 152, poz. 1270 z późn. zm.; zwana dalej P.p.s.a.), od obowiązku ponoszenia wszelkich kosztów sądowych tj. opłat i wydatków sądowych. Nieistnienie obowiązku ponoszenia kosztów sądowych przez wnioskodawcę powoduje pierwotną bezprzedmiotowość postępowania w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych. To ustalenie obliguje do umorzenia postępowania w granicach wyznaczonych żądaniem zwolnienia od kosztów sądowych. Bezprzedmiotowość postępowania wynikająca z korzystania przez stronę wnioskującą z ustawowego zwolnienia od kosztów sądowych objęta jest art. 161 § 1 pkt 3 P.p.s.a. Dopuszczalność stosowania tej regulacji w ramach postępowania o przyznanie prawa pomocy potwierdza orzecznictwo Naczelnego Sądu Administracyjnego (np. postanowienie NSA z 10 maja 2007r., sygn. II OZ 920/07, niepubl., postanowienie NSA z dnia 14 maja 2008r., sygn. II OZ 458/08, niepubl). Dla przykładu w postanowieniu NSA z dnia 27 marca 2007r. sygn. II OZ 234/07, niepubl., zauważono, iż postępowanie w przedmiocie zwolnienia od kosztów sądowych strony, która opłaciła wpis sądowy należny od skargi, można byłoby uznać za bezprzedmiotowe jedynie w sytuacji, gdyby wniosek dotyczył zwolnienia od wpisu sądowego.
Umorzenie postępowania w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych nie oznacza zakończenia postępowania, co do wniosku strony o ustanowienie adwokata. Aby uzyskać ustanowienie adwokata z urzędu, L. N. powinien wykazać, że nie jest w stanie ponieść kosztów wynagrodzenia adwokackiego bez uszczerbku na poziomie swego utrzymania. Wiążące sąd i skarżącego przesłanki ustanowienia prawa pomoc ustala art. 246 § 1 pkt 2 P.p.s.a.
Zawarte we wniosku PPF oświadczenia L. N. opisujące sytuację majątkową oraz rodziną nie budzą wątpliwości, co do zgodności z prawdą. Jednym źródłem utrzymania skarżącego jest renta oraz dochody z gospodarstwa rolnego. Łączny dochód z obu tytułów wynosi 406 zł. [netto] w skali miesiąca. Wnioskodawca zamieszkuje samotnie, nie ma nikogo na swym utrzymaniu. Jest osobą niepełnosprawną. Strona nie posiada przedmiotów majątkowych o znacznej wartości a także oszczędności. W 2006r. roku uległ zniszczeniu w wyniku pożaru budynek mieszkalny L. N.. Dowodem bardzo złego stanu majątkowego strony oraz braku zdolności płatniczych jest kserokopia zaświadczenia wydanego przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych, z którego wynika, że strona pobiera rentę w wysokości 319,77 zł. [netto].
Przedstawione powyżej warunki egzystowania strony skarżącej wypełniają w sposób pozytywny przesłanki przyznania prawa pomocy w zakresie częściowym (art. 246 § 1 pkt 2 P.p.s.a.). Można być pewnym, że brak zwolnienia skarżącego od obowiązku pokrycia wynagrodzenia pobieranego przez adwokata pozbawiłby L. N. prawa do żądania skontrolowania postanowienia WSA o umorzeniu postępowania. Skarżący musiałaby zrezygnować z kontynuowania postępowania po to, aby zaspokoić swe podstawowe potrzeby życiowe. Aby uchronić stronę od konieczności dokonywania wyborów tego rodzaju należy przyznać jej prawo pomocy poprzez ustanowienie fachowego pełnomocnika.
Końcowo należy poinformować uczestników postępowania, iż niniejsze postanowienie nie może być uznane za równoznaczne z udzieleniem adwokatowi pełnomocnictwa. To orzeczenie stanowi dopiero podstawę do udzielenie wyznaczonemu przez Radę Adwokacką adwokatowi umocowania do reprezentowania strony w postępowaniu sądowoadministracyjnym (art. 244 § 2 P.p.s.a.).
Z wyżej powołanych względów orzeczono o przyznaniu prawa pomocy w zakresie ustalonym w sentencji postanowienia w oparciu o art. 245 § 2, art. 246 § 1 pkt 2, art. 258 § 2 pkt 7 P.p.s.a.