Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Elżbieta Mazur - Selwa po rozpoznaniu w dniu 20 września 2017 r. w Rzeszowie na posiedzeniu niejawnym sprzeciwu P. D. od postanowienia referendarza sądowego z dnia 22 sierpnia 2017r., sygn. akt II SAB/Rz 41/17 w przedmiocie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych w sprawie z jego skargi na bezczynność Komendanta Powiatowego Policji w przedmiocie udostępnienia informacji publicznej postanawia utrzymać zaskarżone postanowienie w mocy.
Postanowieniem z dnia 22 sierpnia 2017 r. referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie odmówił wnioskodawcy przyznania prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych. Podstawą negatywnego rozstrzygnięcia było niewskazanie przez wnioskodawcę wszystkich żądanych informacji, w tym: kosztów utrzymania, środków pieniężnych otrzymywanych od brata, pojazdów mechanicznych i ponoszonych na nie kosztów; koniecznych do rozpoznania wniosku.
W sprzeciwie od powyższego postanowienia Skarżący zarzucił referendarzowi nieprawidłowość wyciągniętych wniosków. W jego ocenie kwota jaka pozostaje mu na przeżycie tj. około 660 zł sama w sobie stanowi potwierdzenie tego, że nie stać go na ponoszenie jakichkolwiek kosztów związanych z prowadzeniem postępowania przed sądem, a odmowa udzielenia wnioskowanej pomocy stanowi barierę w dochodzeniu praw przed Sądem
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
sprzeciw nie znajduje uzasadnionych podstaw.
Zgodnie z art. 246 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ( Dz.U. z 2017 r., poz. 1369; dalej: "P.p.s.a.") przyznanie prawa pomocy osobie fizycznej następuje: w zakresie częściowym - gdy wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny.
Zasadą obowiązującą w postępowaniu sądowoadministracyjnym, podobnie z resztą jak pozostałych postępowań sądowych, jest obowiązek uiszczenia kosztów związanych z dochodzeniem swoich spraw przed sądem. Jak stanowi art. 220 § 1 P.p.s.a. Sąd nie podejmie żadnej czynności na skutek pisma, od którego nie zostanie uiszczona należna opłata.
Każdy kto występuje z wnioskiem o przyznanie prawa pomocy powinien liczyć się z obowiązkiem szczegółowego przedstawienia informacji przemawiających za jego pozytywnym rozpoznaniem.
Zgodnie z art. 252 § 1 P.p.s.a.: wniosek o przyznanie prawa pomocy powinien zawierać oświadczenie strony obejmujące dokładne dane o stanie majątkowym i dochodach, a jeżeli wniosek składa osoba fizyczna, ponadto dokładne dane o stanie rodzinnym (...). Jeżeli oświadczenie strony zawarte we wniosku, o którym mowa w art. 252, okaże się niewystarczające do oceny jej rzeczywistego stanu majątkowego i możliwości płatniczych oraz stanu rodzinnego lub budzi wątpliwości, strona jest obowiązana złożyć na wezwanie, w zakreślonym terminie, dodatkowe oświadczenie lub przedłożyć dokumenty źródłowe dotyczące jej stanu majątkowego, dochodów lub stanu rodzinnego - art. 255 P.p.s.a.
W świetle powyższych przepisów sytuacja majątkowa, rodzinna, zarobkowa wnioskodawcy, jakkolwiek w jego przekonaniu trudna, dopiero wówczas stanowi podstawę przyznania wnioskowanej pomocy, gdy zostanie należycie wykazana i także w zakresie odpowiadającym wykazaniu. W interesie wnioskodawcy leży przedstawienie wszystkich dokumentów, które potwierdzać będą, że znajduje się w sytuacji uzasadniającej przyznanie mu wnioskowanej pomocy.
Ocena ta sprowadzać się musi do matematycznego porównania z jednej strony dochodów, posiadanego majątku, z drugiej zaś wydatków. Wymóg wykazania, że wnioskodawca nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny w praktyce oznaczać będzie sytuację, w której wskazany bilans sprowadzać się będzie do zera, gdzie ponoszone konieczne wydatki absorbować będą całe dochody.