Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący: SNSA Małgorzata Wolska po rozpoznaniu w dniu 14 lipca 2014 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi D. G. na bezczynność Wójta Gminy [...] w przedmiocie niewydania decyzji w sprawie zatwierdzenia podziału nieruchomości - postanawia - odrzucić skargę.
W dniu 12 czerwca 2014 r. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie wpłynęła skarga D. G. na bezczynność Wójta Gminy [...] polegającą na niewydaniu decyzji w sprawie zatwierdzenia podziału nieruchomości oznaczonej jak działka nr 233/5 położonej w S.
W odpowiedzi na skargę Wójt Gminy [...] wniósł o jej odrzucenie.
W uzasadnieniu organ przedstawił dotychczasowy przebieg postępowania, podnosząc jednocześnie, że skarga podlega odrzuceniu albowiem skarżący przed jej wniesieniem do sądu administracyjnego nie złożył zażalenia do organu wyższego stopnia tj. do samorządowego kolegium odwoławczego. Skarżący nie wyczerpał przysługujących mu środków zaskarżenia a tym samym nie zachował trybu wniesienia skargi do sądu administracyjnego. Z tej przyczyny skarga D. G. jest niedopuszczalna i podlegać musi odrzuceniu.
W dalszej kolejności zarządzeniem z dnia 24 czerwca 2014 r. tut. Sąd wezwał D. G. do udzielenia informacji czy przed wniesieniem skargi do WSA w Rzeszowie składał do Samorządowego Kolegium Odwoławczego zażalenie, w trybie art. 37 ustawie z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U. z 2013 r., poz. 267 ze zm. - zwana dalej "k.p.a."). W razie twierdzącej odpowiedzi (tj. w razie złożenia takiego zażalenia) zwrócono się do skarżącego o wykazanie tego faktu poprzez nadesłanie odpisu zażalenia oraz potwierdzenia jego nadania w urzędzie pocztowym. W wezwaniu zakreślono siedmiodniowy termin na udzielenie odpowiedzi, pod rygorem uznania, że zażalenie nie było składane.
Wezwanie doręczono skarżącemu w dniu 27 czerwca 2014 r. W zakreślonym terminie D. G. nie udzielił odpowiedzi.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 3 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 - zwanej dalej "P.p.s.a."), sądy administracyjne sprawują kontrolę działalności administracji publicznej i stosują środki określone w ustawie. Z art. 3 § 2 pkt 8 P.p.s.a. wynika natomiast, że kontrola ta obejmuje orzekanie w sprawach skarg na bezczynność organów lub przewlekłe prowadzenie postępowań, między innymi w sprawach podlegających rozstrzygnięciu w formie decyzji administracyjnej.
Stosownie zaś do art. 52 § 1 P.p.s.a. skargę można wnieść po wyczerpaniu środków zaskarżenia, jeżeli służyły one skarżącemu w postępowaniu przed organem właściwym w sprawie. Przez wyczerpanie środków zaskarżenia należy rozumieć sytuację, w której stronie nie przysługuje żaden środek zaskarżenia, taki jak zażalenie, odwołanie, lub wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy, przewidziany w ustawie (art. 52 § 2 P.p.s.a.).
Warunkiem wniesienia skargi do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego na bezczynność organu administracji publicznej jest uprzednie złożenie zażalenia w trybie art. 37 § 1 k.p.a. Przepis ten stanowi, że na niezałatwienie sprawy w terminie określonym w art. 35, w przepisach szczególnych, ustalonym w myśl art. 36 lub na przewlekłe prowadzenie postępowania stronie służy zażalenie do organu wyższego stopnia, a jeżeli nie ma takiego organu - wezwanie do usunięcia naruszenia prawa.
W przedmiotowej sprawie D. G. złożył skargę na bezczynność Wójta Gminy [...]. W tej sytuacji, mając na uwadze treść wyżej wskazanych przepisów, skarżący przed wniesieniem skargi obowiązany był skierować do SKO zażalenie na niezałatwienie sprawy w terminie.
W sytuacji, gdy ów wymóg nie został spełniony, skarga jako niedopuszczalna podlegać musi odrzuceniu na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 P.p.s.a.
D. G. nie uczynił także zadość wezwaniu z dnia 24 czerwca 2014 r. poprzez jednoznaczne oświadczenie czy składał zażalenie oraz przez wykazanie tego faktu i nadesłanie odpisu zażalenia oraz potwierdzenia jego nadania w urzędzie pocztowym.
W związku z powyższym, zgodnie z pouczeniem zawartym w wezwaniu należy uznać, że zażalenie nie było składane. Tym samym skarżący nie dopełnił rygoru warunkującego dopuszczalność jego skargi.
Dlatego też mając na uwadze wyżej wskazane okoliczności oraz art. 58 § 1 pkt 6 i § 3 w zw. z art. 52 § 1 P.p.s.a. Sąd skargę odrzucił.