Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Elżbieta Makowska po rozpoznaniu w dniu 18 maja 2015 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi Rady Gminy Gryfice na bezczynność Burmistrza Gminy Gryfice w przedmiocie wykonania czynności nakazanej prawem postanawia: odrzucić skargę
Rada Gminy pismem z dnia 22 sierpnia 2014 r. wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w trybie art. 101 a ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym, skargę na bezczynność Burmistrza Gminy polegającą na niewykonaniu czynności nakazanych prawem, a w konsekwencji naruszenie art. 30 ust.1 ww. ustawy, poprzez niewykonanie uchwały Rady Miejskiej z dnia [...] Nr [...]w sprawie likwidacji samorządowego zakładu budżetowego w celu przekształcenia w jednostkę budżetową.
Wojewódzki Sąd Administracyjny postanowieniem z dnia 8 grudnia 2014r. sygn. akt II SAB/Sz 125/14 odrzucił powyższą skargę jako niedopuszczalną. W uzasadnieniu postanowienia Sąd wskazał, że brak jest podstawy prawnej zobowiązującej Burmistrza Gminy do wydania zarządzenia w sprawie dotyczącej wykonania uchwały Rady Gminy, zatem nie jest dopuszczalne postawienie mu zarzutu bezczynności w tym zakresie.
Naczelny Sąd Administracyjny postanowieniem z dnia 9 kwietnia 2015r. sygn. akt II GSK 398/15 uchylił powyższe postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wskazując w uzasadnieniu, że ocena zarzutów skargi nie może skutkować jej odrzuceniem, gdyż ocena ta może być dokonana jedynie po uprzednim uznaniu dopuszczalności złożenia skargi do sądu administracyjnego.
Następnie NSA stwierdził, że Sąd powinien dokonać oceny zarzutów skargi w kontekście zaistnienia bezczynności organu gminy i jej ewentualnego wpływu na interes prawny skarżącej, jeżeli stwierdziłby zaistnienie takiej bezczynności. Ocena w takim zakresie należy do właściwości sądu administracyjnego, dlatego Sąd I instancji nie mógł się od niej uchylić poprzez odrzucenie skargi, pomimo że w uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia w istocie dokonał oceny bezczynności organu gminy. Stwierdzenie przez sąd administracyjny niezaistnienia okoliczności materialnoprawnych określonych w art. 101a ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym nie może być uznane za brak właściwości sądu do dokonywania takiej oceny, lecz co najwyżej za uzasadniające oddalenie skargi.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Stosownie do art. 190 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), zwanej dalej "P.p.s.a." sąd, któremu sprawa została przekazana, związany jest wykładnią prawa dokonaną w tej sprawie przez Naczelny Sąd Administracyjny, w tym przypadku w postanowieniu z dnia 9 kwietnia 2015 r., sygn. akt II GSK 398/15.
Będąc związany, na mocy wskazanego przepisu, wytycznymi NSA, tutejszy Sąd odczytał wykładnię prawa zawartą w postanowieniu II GSK 389/15 w ten sposób, że jeżeli Sąd dokonuje merytorycznej oceny zarzutów skargi, to nie może uczynić tego w postanowieniu odrzucającym skargę, gdyż oceny tej dokonuje się w wyroku. W pełni podzielając takie stanowisko NSA należy podkreślić, iż nie zwalnia ono Sądu od dokonania oceny formalnej skargi pod względem jej dopuszczalności, której przesłanki określa art. 58 § 1 P.p.s.a. Innymi słowy rzecz ujmując, Sąd obecnie rozpatrujący skargę zrozumiał postanowienie NSA w ten sposób, że niedopuszczalne było odrzucenie skargi z przyczyn wskazanych w uchylonym postanowieniu WSA ze względu na ich merytoryczny charakter, co nie jest równoznaczne z zaleceniem odstąpienia od formalnego zbadania dopuszczalności skargi.