Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Janusz Walawski po rozpoznaniu w dniu 23 lutego 2016 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi A. S. na przewlekłe prowadzenie przez Generalnego Inspektora Ochrony Danych Osobowych postępowania w przedmiocie przetwarzania danych osobowych postanawia odrzucić skargę.
Pismem nadanym 24 listopada 2015 r. A. S. wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na przewlekłe prowadzenie przez Generalnego Inspektora Ochrony Danych Osobowych postępowania w przedmiocie przetwarzania danych osobowych. Skarżąca podniosła, że kilkukrotnie dowiadywała się telefonicznie jakie są powody długiego procedowania w Jej sprawie. Nadto pismem z 11 sierpnia 2015 r. poinformowano organ, że w przypadku niewydania rozstrzygnięcia do 15 września 2015 r. zostanie złożona skarga na przewlekłość postępowania.
W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej odrzucenie z uwagi na brak wezwania organu do usunięcia naruszenia prawa - na podstawie art. 37 § 1 Kpa.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Skarga jest niedopuszczalna.
Stosownie do treści art. 37 § 1 Kpa na niezałatwienie sprawy w terminie określonym w art. 35, w przepisach szczególnych, ustalonym w myśl art. 36 lub na przewlekłe prowadzenie postępowania stronie służy zażalenie do organu wyższego stopnia, a jeżeli nie ma takiego organu - wezwanie do usunięcia naruszenia prawa.
Zgodnie natomiast z treścią art. 52 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. poz. 270 z późn. zm.) - zwanej dalej P.p.s.a., skargę można wnieść po wyczerpaniu środków zaskarżenia, jeżeli służyły one skarżącemu w postępowaniu przed organem właściwym w sprawie, chyba że skargę wnosi prokurator lub Rzecznik Praw Obywatelskich. Przez wyczerpanie środków zaskarżenia należy rozumieć sytuację, w której stronie nie przysługuje żaden środek zaskarżenia, taki jak zażalenie, odwołanie lub wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy, przewidziany w ustawie (art. 52 § 2 P.p.s.a.).
W przypadku skargi na przewlekłe prowadzenie postępowania takim środkiem zaskarżenia, wymaganym dla jej dopuszczalności, jest zażalenie do organu wyższego stopnia na niezałatwienie sprawy w terminie określonym w art. 35 Kpa lub na przewlekłe prowadzenie postępowania. W stosunku do Generalnego Inspektora Ochrony Danych Osobowych brak jest w postępowaniu administracyjnym organu wyższego stopnia, zatem w tej sytuacji Skarżąca, przed wniesieniem skargi do Sądu, zobligowana była wystąpić do tego organu, w myśl art. 37 § 1 Kpa, z wezwaniem do usunięcia naruszenia prawa.
Według oświadczenia Skarżąca kilkukrotnie zwracała się do organu telefonicznie o wskazanie powodów długotrwałego załatwiania sprawy, nadto pismem z 5 listopada 2013 r. wystąpiła o udzielenie informacji o stanie sprawy i o przewidywanym terminie zakończenia postępowania. Jednak ani tego pisma, ani też wniosku z 14 grudnia 2014 r. o ponowne rozpatrzenie sprawy nie można uznać za wezwanie do usunięcia naruszenia prawa. W ocenie Sądu, pismo strony wyrażające niezadowolenie z długotrwałego załatwiania sprawy, bez wskazania art. 37 § 1 Kpa jako podstawy żądania lub przynajmniej powołania się na treść tego przepisu, nie może być uznane za wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jedynie za pismo procesowe zawierające negatywną ocenę co do okresu procedowania. Z kolei analogiczny zarzut zawarty we wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy nie jest rozpatrywany jako odrębny środek zaskarżenia, lecz jako jeden z zarzutów tego wniosku.
Podkreślić również trzeba, że wezwanie do usunięcia naruszenia prawa musi mieć zachowaną formę pisemną, stąd też dowiadywanie się przez telefon o przyczynach długotrwałego załatwiania sprawy nie może być uznane za wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, ponieważ nie spełnia ustawowych wymogów w zakresie formy i trybu wniesienia do organu.
Również pisma z 11 sierpnia 2015 r. Sąd nie uznał za wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, ponieważ nie zostało wniesione przez Skarżącą, lecz przez innego uczestnika postępowania.
Wobec powyższego stwierdzić należy, że Skarżąca nie wyczerpała środków zaskarżenia, co jest warunkiem skutecznego wniesienia skargi, stąd też Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 i § 3 w zw. z art. 52 § 1 i § 2 P.p.s.a. oraz art. 37 § 1 Kpa, orzekł jak w sentencji postanowienia.