Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Iwona Dąbrowska po rozpoznaniu w dniu 31 marca 2017 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi A. F. na bezczynność Rady Powiatu T. w przedmiocie rozpoznania wniosku z dnia 12 października 2016 r. o udostępnienie informacji publicznej postanawia przekazać sprawę do rozpoznania według właściwości Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Krakowie.
Zgodnie z treścią art. 13 § 1 i § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016 r. poz. 718 z późn. zm.) - zwanej dalej P.p.s.a., wojewódzkie sądy administracyjne rozpoznają wszystkie sprawy sądowoadministracyjne, z wyjątkiem spraw, dla których zastrzeżona jest właściwość Naczelnego Sądu Administracyjnego. Do rozpoznania sprawy właściwy jest wojewódzki sąd administracyjny, na którego obszarze właściwości ma siedzibę organ administracji publicznej, którego działalność została zaskarżona. Zgodnie zaś z treścią art. 59 § 1 P.p.s.a., jeżeli do rozpoznania sprawy właściwy jest inny sąd administracyjny, sąd, który stwierdzi swą niewłaściwość, przekaże sprawę właściwemu sądowi administracyjnemu. Postanowienie sądu może zapaść na posiedzeniu niejawnym.
W rozpoznawanej sprawie A. F. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na bezczynność Rady Powiatu T. w przedmiocie rozpoznania wniosku z dnia 12 października 2016 r. o udostępnienie informacji publicznej. Stwierdzić zatem należy, że siedzibą Rady Powiatu T. jest Z., stąd też skargę należy przekazać według właściwości miejscowej Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Krakowie - zgodnie z § 1 pkt 5 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 25 kwietnia 2003 r. w sprawie utworzenia wojewódzkich sądów administracyjnych oraz ustalenia ich siedzib i obszarów właściwości (Dz. U. Nr 72, poz. 652 z późn. zm.), na którego obszarze właściwości ma siedzibę podmiotu, którego bezczynność została zaskarżona
W tym stanie rzeczy, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie stwierdził swoją niewłaściwość w przedmiotowej sprawie i, na podstawie art. 59 § 1 w zw. z art. 13 § 2 P.p.s.a., orzekł jak w sentencji postanowienia.