Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie: Przewodniczący: Sędzia WSA Ewa Pisula-Dąbrowska po rozpoznaniu w dniu 17 marca 2010 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi R. J. na bezczynność Ministra Obrony Narodowej w przedmiocie usunięcia braków wniosku o zwolnienie z zawodowej służby wojskowej postanawia -odrzucić skargę-
R. J. w dniu 2 grudnia 2009 r. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na bezczynność Ministra Obrony Narodowej w zakresie usunięcia braków wniosku o zwolnienie z zawodowej służby wojskowej. Skarżący zarzucił organowi, iż w trakcie trwania procedury zwolnienia go z zawodowej służby wojskowej, zaakceptował wystawiony na podstawie § 3 ust. 3 rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 19 grudnia 1996 r. w sprawie służby wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. z 1997 r., Nr 7, poz. 38 z późn. zm.) wniosek w sprawie zwolnienia go z zawodowej służby wojskowej, który, jego zdaniem, podpisany był przez osobę nieuprawnioną. W piśmie procesowym z dnia 3 marca 2010 r. skarżący podniósł dodatkowo, że decyzja o zwolnieniu żołnierza z zawodowej służby wojskowej poprzedzona jest odpowiednią procedurą, która w jego sprawie była zastosowania nieprawidłowo.
W odpowiedzi na skargę, organ wniósł o jej odrzucenie. Podkreślił, że kwestia zwolnienia skarżącego z zawodowej służby wojskowej była już przedmiotem kontroli Naczelnego Sądu Administracyjnego, który wyrokiem z dnia 21 września 1999 r. sygn. akt II SA 1268/99 oddalił skargę R. J. w przedmiocie wypowiedzenia mu stosunku służbowego.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Rozpoznawana skarga jest niedopuszczalna i podlega odrzuceniu.
Zgodnie z art. 3 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.) zwanej dalej p.p.s.a., sądy administracyjne sprawują kontrolę działalności administracji publicznej i stosują środki określone w ustawie. Kontrola działalności administracji publicznej przez sądy administracyjne, stosownie do postanowień art. 3 § 2 p.p.s.a., obejmuje orzekanie w sprawach skarg m.in. na:
1. decyzje administracyjne;
2. postanowienia wydane w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo kończące postępowanie, a także na postanowienia rozstrzygające sprawę co do istoty;
3. postanowienia wydane w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym, na które służy zażalenie;
4. inne niż określone w pkt 1-3 akty lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczące uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa;
4a. pisemne interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane w indywidualnych sprawach;
oraz bezczynność organów w wyżej wymienionych przypadkach.
Bezczynność organu administracji zachodzi więc wówczas, gdy w prawnie ustalonym terminie organ ten nie podjął żadnych czynności w sprawie (wskazanych w art. 3 § 1 p.p.s.a.) lub wprawdzie prowadził postępowanie w sprawie, ale - mimo istnienia ustawowego obowiązku - nie zakończył go wydaniem w terminie decyzji, postanowienia lub też innego aktu, albo nie podjął stosownej czynności (T. Woś, H. Knysiak-Molczyk, M. Romańska, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnym-komentarz, LexisNexis, Warszawa 2005, s. 86).
Powyższe oznacza, że warunkiem dopuszczalności wniesienia skargi na bezczynność organu jest możliwość wniesienia skargi na ewentualną decyzję, postanowienie lub na inny akt lub czynność.
Należy wskazać, że brak jest podstaw prawnych, które upoważniałyby organ do wydania decyzji, postanowienia lub innego aktu wskazanego w cyt. wyżej art. 3 § 2 p.p.s.a., w sprawie usunięcia braków wniosku o zwolnienie, o którym mowa w art. § 3 ust. 3 rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 19 grudnia 1996 r. w sprawie służby wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. z 1997 r., Nr 7, poz. 38 z późn. zm.). Skoro zatem w wyżej wskazanym zakresie nie są wydawane orzeczenia podlegające zaskarżeniu do sądu administracyjnego, to tym samym niedopuszczalna jest skarga na bezczynność w tym przedmiocie.
Na marginesie należy skarżącemu wyjaśnić, że czynności i procedury podejmowane przez organ, poprzedzające zwolnienie żołnierza z zawodowej służby wojskowej, od których nie przysługuje skarga do sądu administracyjnego, są przedmiotem kontroli sądowoadministracyjnej na etapie rozpoznawania skargi na decyzję dotyczącą zwolnienia żołnierza z zawodowej służby wojskowej. Kontroli takiej w sprawie skarżącego dokonał Naczelny Sąd Administracyjny oddalając w dniu 21 września 1999 r. w sprawie o sygn. II SA 1269/99 skargę na decyzję z dnia [...] maja 1999 r. nr [...] dotyczącą zwolnienia skarżącego z zawodowej służby wojskowej.
Z tych wszystkich względów Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 i § 3 p.p.s.a., orzekł jak w sentencji.