Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Adam Lipiński po rozpoznaniu w dniu 4 sierpnia 2015 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi J.S. na bezczynność W.M. w przedmiocie rozpoznania wniosku z dnia [...] października 2014 r. o udzielenie informacji publicznej postanawia: odrzucić skargę
UZASADNIENIE:
Skarżący J.S. wniósł skargę na bezczynność W.M. w przedmiocie rozpoznania wniosku z dnia [...] października 2014 r. o udzielenie informacji publicznej
Na podstawie prawomocnego zarządzenia Przewodniczącej Wydziału II Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 2 lutego 2015 r., Skarżący J. S. został wezwany pismem z 12 maja 2015 r. do uiszczenia wpisu sądowego od skargi w wysokości 100 zł. W wezwaniu zawarto pouczenie, że nieuiszczenie wpisu w terminie siedmiu dni, od dnia doręczenia wezwania, spowoduje odrzucenie skargi.
Wezwanie zostało wysłane Skarżącemu 13 maja 2015 r. na adres wskazany w skardze i doręczone 15 maja 2015 r. (k. 55 akt sądowych).
Jak wynika z dokumentacji księgowej Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie dotyczącej opłat sądowych, Skarżący do dnia 29 maja 2015 r. nie uiścił należnego w sprawie wpisu.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
W myśl art. 230 § 1 i § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm. powoływanej dalej jako "P.p.s.a."), od pism wszczynających postępowanie przed sądem administracyjnym w danej instancji pobiera się wpis stosunkowy lub stały. Pismem takim jest między innymi skarga.
Jeśli należny wpis nie został uiszczony, wzywa się wnoszącego skargę do jego uiszczenia. W myśl natomiast art. 220 § 3 P.p.s.a. skarga, od której pomimo wezwania nie został uiszczony należny wpis, podlega odrzuceniu przez sąd.
Skarżący został wezwany do uiszczenia wpisu od skargi. Termin siedmiodniowy do uiszczenia wpisu rozpoczął bieg 16 maja 2015 r. i upłynął z dniem 22 maja 2015 r. (piątek). Wpis od skargi w sprawie niniejszej nie został uiszczony.
Sąd był zatem zobligowany, na podstawie art. 220 § 3 P.p.s.a., orzec, jak w sentencji.