Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie: Przewodniczący: Sędzia WSA Janusz Walawski po rozpoznaniu w dniu 9 stycznia 2012 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi J. R. na bezczynność Ministra Spraw Wewnętrznych w przedmiocie rozpatrzenia wniosku z dnia [...] sierpnia 2011 r. postanawia: - odrzucić skargę -
Pismem z dnia 4 października 2011 r. J. R. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na bezczynność Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji w przedmiocie rozpatrzenia wniosku z dnia [...] sierpnia 2011 r. o stwierdzenie nieważności postanowienia Komendanta Głównego Państwowej Straży Pożarnej z dnia [...] lipca 2011 r. nr [...].
W odpowiedzi na skargę Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji wniósł o umorzenie postępowania. Wskazał, iż w dniu [...] października 2011 r. wydał postanowienie nr [...] odmawiające stwierdzenia nieważności postanowienia Komendanta Głównego Państwowej Straży Pożarnej z [...] lipca 2011 r. nr [...].
W piśmie procesowym z dnia [...] listopada 2011 r. skarżący oświadczył, iż wobec wydania przez organ postanowienia nr [...], cofa wniesioną skargę.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje.
Zgodnie z art. 52 § 1 i § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), skargę do wojewódzkiego sądu administracyjnego można wnieść po wyczerpaniu środków zaskarżenia, jeżeli służyły one skarżącemu przed organem właściwym w sprawie. Przez wyczerpanie środków zaskarżenia należy rozumieć sytuację, w której stronie nie przysługuje już żaden środek zaskarżenia, taki jak zażalenie, odwołanie lub wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy, przewidziany w ustawie.
W przypadku skargi na bezczynność organu, w myśl art. 37 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 ze zm.), stronie służy zażalenie do organu wyższego stopnia, a jeżeli nie ma takiego organu - wezwanie do usunięcia naruszenia prawa.
W rozpoznawanej sprawie skarżący przed wniesieniem skargi zobowiązany był zatem wnieść do Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji wezwanie do usunięcia naruszenia prawa. Natomiast z akt sprawy wynika, że J. R. wezwania takiego nie złożył. Nadto, Sąd w celu wyjaśnienia powyższej kwestii wezwał pełnomocnika organu do udzielenia informacji, czy skarżący przed wniesieniem skargi wezwał Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji do usunięcia naruszenia prawa. W odpowiedzi na powyższe wezwanie organ wskazał, iż w aktach sprawy nie znajduje się żaden dokument sporządzony przez skarżącego wskazujący na wezwanie Ministra do usunięcia naruszenia prawa w przedmiotowym zakresie.
W konsekwencji oznacza to, że skarżący skargę do sądu administracyjnego wniósł przed wyczerpaniem środków zaskarżenia, co czyni wniesioną skargę niedopuszczalną i podlegającą odrzuceniu.
Odnosząc się do wniosku skarżącego, zawierającego oświadczenie o cofnięciu skargi, wskazać należy, że stosownie do treści art. 60 cyt. ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarżący może cofnąć skargę. Cofnięcie skargi wiąże sąd. Jednakże sąd uzna cofnięcie skargi za niedopuszczalne, jeżeli zmierza ono do obejścia prawa lub spowodowałoby utrzymanie w mocy aktu lub czynności dotkniętych wadą nieważności. Z przepisu tego wynika, że cofnięcie skargi zasadniczo prowadzi do umorzenia postępowania, o ile nie zmierza do obejścia prawa lub nie spowoduje, że utrzymany zostanie w mocy akt lub czynność, dotknięte wadą nieważności. Jednak ocena w tym zakresie możliwa jest dopiero wówczas, gdy sama skarga jest dopuszczalna (gdy może zostać rozpoznana merytorycznie). Z uwagi na niedopuszczalność skargi w niniejszej sprawie Sąd nie rozpatrywał wniosku skarżącego o cofnięcie skargi.
Mając powyższe na uwadze Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 i § 3 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, orzekł jak w sentencji.