Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie: Przewodniczący Sędzia WSA Jacek Fronczyk po rozpoznaniu w dniu 18 marca 2010 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi A. D. na bezczynność Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji w przedmiocie rozpatrzenia skargi z dnia [...] października 2009 r. postanawia odrzucić skargę.
Przedmiotem skargi w niniejszej sprawie A. D. uczynił bezczynność Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji w przedmiocie rozpatrzenia skargi z dnia [...] października 2009 r. Pismem tym skarżący, działając w oparciu o art. 227 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (t. j.: Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 ze zm.), wyraził swoje niezadowolenie ze sposobu załatwienia przez Dyrektora Departamentu Administracji Publicznej MSWiA spraw przedstawionych w pismach z dnia [...] czerwca 2009 r., z dnia [...] lipca 2009 r. oraz z dnia [...] września 2009 r. W związku ze złożoną skargą, pismem z dnia [...] listopada 2009 r. nr [...], organ zawiadomił A. D. o sposobie jej załatwienia.
W odpowiedzi na skargę Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji wniósł o jej odrzucenie, jako niedopuszczalnej.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Stosownie do treści art. 3 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.), kontrola działalności administracji publicznej przez sądy administracyjne obejmuje orzekanie w sprawach skarg m. in. na:
1) decyzje administracyjne;
2) postanowienia wydane w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo kończące postępowanie, a także na postanowienia rozstrzygające sprawę co do istoty;
3) postanowienia wydane w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym, na które służy zażalenie;
4) inne niż określone w pkt 1-3 akty lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczące uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa;
4a) pisemne interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane w indywidualnych sprawach;
oraz bezczynność organów w tych przypadkach.
Z bezczynnością organu mamy do czynienia wówczas, gdy zobowiązany do podjęcia czynności organ nie podejmuje jej w terminie określonym przez przepisy prawa. Oznacza to, iż zarzut bezczynności powinien pojawić się wówczas, gdy organ, będąc właściwym w sprawie i zobowiązanym do podjęcia czynności, pozostaje w zwłoce. Skarga na bezczynność ma bowiem na celu spowodowanie wydania przez organ administracji publicznej oczekiwanego aktu.
Biorąc powyższe pod uwagę należy wskazać, iż skoro możliwość zaskarżenia bezczynności organów administracji jest ograniczona zakresem przedmiotowym zawartym w art. 3 § 2 pkt 1-4a powołanej ustawy, oznacza to, że zaskarżenie bezczynności organu administracji publicznej jest dopuszczalne tylko w takim zakresie, w jakim dopuszczalne jest na mocy powyższego przepisu zaskarżenie decyzji, postanowień oraz innych aktów i czynności w nim określonych.
Przechodząc na grunt rozpoznawanej sprawy stwierdzić należy, że pismo skarżącego z dnia [...] października 2009 r. stanowi skargę złożoną w trybie art. 227 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (t. j.: Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 ze zm.), ocena zaś prawidłowości postępowania skargowego, prowadzonego w trybie przepisów działu VIII kpa, nie podlega kontroli sądu administracyjnego. Tryb skargowo - wnioskowy (art. 221 i następne kpa) jest jednoinstancyjnym postępowaniem o charakterze uproszczonym, którego zakończenie, czyli zawiadomienie o sposobie załatwienia skargi, nie daje podstaw do uruchomienia dalszego trybu instancyjnego, a więc nie tylko postępowania odwoławczego, ale także postępowania sądowoadministracyjnego. Zainteresowanemu podmiotowi nie przysługuje zatem prawo do zaskarżenia niesatysfakcjonującej go odpowiedzi.
W ramach omawianego działania organu nie jest wydawany akt administracyjny, ani dokonywana czynność z zakresu administracji publicznej, dotycząca uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa, na które służyłaby skarga do sądu administracyjnego. Skoro zatem organ nie miał podstaw do wydania w niniejszej sprawie decyzji, postanowienia ani żadnego innego aktu lub czynności, o których mowa w art. 3 § 2 pkt 1-4a ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, to okoliczność ta przesądza również o niedopuszczalności skargi na bezczynność organu w tym zakresie.
Mając powyższe na uwadze, na podstawie art. 58 § 1 pkt 1 i § 3 powołanej ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie orzekł, jak w sentencji postanowienia.