Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym Przewodniczący Sędzia WSA Iwona Dąbrowska (spr.) po rozpoznaniu w dniu 29 kwietnia 2015 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi L. B. na bezczynność Ministra [...] w przedmiocie rozpoznania wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy postanawia: odrzucić skargę.
L. B., reprezentowana przez adwokata E. T., wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na bezczynność Ministra [...] w sprawie ponownego rozpoznania w trybie art. 127 § 3 k.p.a. sprawy, zakończonej decyzją tego organu z dnia [...] stycznia 2013 r., nr [...] o umorzeniu w całości postępowania w sprawie zwolnienia z obowiązku odbycia stażu i postępowania egzaminacyjnego oraz nadania L. B. stopnia nauczyciela mianowanego.
W odpowiedzi organ wniósł o umorzenie postępowania z uwagi na uwzględnienie skargi w całości w trybie art. 54 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Minister wskazał, że w dniu [...] lutego 2015 r., wydał decyzję nr [...], którą utrzymał w mocy decyzję wydaną w pierwszej instancji. Ponadto wyjaśnił, że skarżąca nie spełniła warunku formalnego, wymaganego do wniesienia skargi bowiem nie wezwała organu do usunięcia naruszenia prawa.
Zarządzeniem z dnia 10 marca 2015 r., Sąd zwrócił się do pełnomocnika skarżącej o wskazanie, pod rygorem odrzucenia skargi, czy przed jej wniesieniem do Sądu wyczerpała tryb o którym mowa w art. 37 § 1 k.p.a. Jednocześnie zobowiązał adresatkę do nadesłania kopii złożonego wezwania wraz z poświadczeniem jego złożenia w organie. W odpowiedzi na wezwanie, w piśmie z dnia 16 kwietnia 2015 r., pełnomocnik skarżącej wyjaśniła, że po wydaniu przez organ decyzji w pierwszej instancji, pismem z dnia [...] lutego 2013 r., zwróciła się do Ministra z wnioskiem o ponowne rozpatrzenie sprawy. Wskazała, że zarzut niewezwania przez skarżącą organu do wcześniejszego wydania decyzji jest niezasadny i pozbawiony podstawy prawnej. Dodała, że pozostawała w telefonicznym kontakcie z pracownikiem prowadzącym sprawę i wielokrotnie podkreślała niezasadnie przedłużający się okres merytorycznego załatwienia sprawy.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 3 § 1 p.p.s.a. sądy administracyjne sprawują kontrolę działalności administracji publicznej i stosują środki określone w ustawie. Stosownie do art. 3 § 2 pkt 4 p.p.s.a. kontrola działalności administracji publicznej przez sądy administracyjne obejmuje orzekanie w sprawach skarg na m.in. inne niż określone w pkt 1 - 3 akty lub czynności z zakresu administracji publicznej, dotyczące uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa. Z art. 3 § 2 pkt 8 p.p.s.a. wynika, że kontrola działalności administracji publicznej sprawowana przez sądy administracyjne obejmuje również orzekanie w sprawach skarg na bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania w przypadkach określonych w pkt 1 - 4a. Tryb wnoszenia skargi do sądu administracyjnego został uregulowany m.in. w art. 52 p.p.s.a. Stosownie do art. 52 § 1 p.p.s.a. skargę można wnieść po wyczerpaniu środków zaskarżenia, jeżeli służyły one skarżącemu w postępowaniu przed organem właściwym w sprawie, chyba że skargę wnosi prokurator lub Rzecznik Praw Obywatelskich. Zgodnie zaś z przepisem art. 52 § 2 p.p.s.a. przez wyczerpanie środków zaskarżenia należy rozumieć sytuację, w której stronie nie przysługuje żaden środek zaskarżenia, taki jak zażalenie, odwołanie lub wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy, przewidziany w ustawie. Przepis art. 52 § 3 p.p.s.a. stanowi z kolei, że jeżeli ustawa nie przewiduje środków zaskarżenia w sprawie będącej przedmiotem skargi, skargę na akty lub czynności, o których mowa w art. 3 § 2 pkt 4 i 4a, można wnieść po uprzednim wezwaniu na piśmie właściwego organu -w terminie czternastu dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o wydaniu aktu lub podjęciu innej czynności - do usunięcia naruszenia prawa. Zgodnie zaś z § 4 ww. przepisu, w przypadku innych aktów, jeżeli ustawa nie przewiduje środków zaskarżenia w sprawie będącej przedmiotem skargi i nie stanowi inaczej, należy również przed wniesieniem skargi do sądu wezwać na piśmie właściwy organ do usunięcia naruszenia prawa. Termin, o którym mowa w § 3, nie ma zastosowania. Zgodnie natomiast z art. 53 § 2 p.p.s.a. w przypadkach, o których mowa w art. 52 § 3 i 4, skargę wnosi się w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia wezwania o usunięcie naruszenia prawa.