Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Ewa Kwiecińska po rozpoznaniu w dniu 24 marca 2017 r. na posiedzeniu niejawnym sprzeciwu H. K. od postanowienia referendarza sądowego Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 2 lutego 2017 r., sygn. akt II SAB/Wa 742/16 odmawiającego przyznania prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych w sprawie ze skargi H. K. na bezczynność Komendanta Głównego Policji w przedmiocie rozpoznania wniosku z dnia 29 lutego 2016 r. postanawia - utrzymać w mocy postanowienie referendarza sądowego Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 2 lutego 2017 r., sygn. akt II SAB/Wa 742/16 -
H. K. wystąpiła w niniejszej sprawie o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych.
W złożonym formularzu wnioskodawczyni wskazała, że pozostaje we wspólnym gospodarstwie domowym wraz z synem i synową, nie posiada majątku ani oszczędności. Podała, że jedynie synowa posiada nieruchomość rolną w miejscowości [...]. Oświadczyła, że na dochód rodziny składa się jej emerytura w wysokości 1.050 zł, oraz wynagrodzenie syna i synowej z tytułu umów zlecenia w wysokości - odpowiednio 1.100 zł oraz 1.200 zł.
Do stałych kosztów utrzymania zaliczyła: opłaty za media - 300 zł, opłaty za wodę - 90 zł oraz koszty zakupu leków - 200 zł.
Pismem z dnia 29 grudnia 2016 r. referendarz sądowy, powołując się na art. 255 w związku z art. 256 pkt 2 w związku z art. 258 § 1 i § 2 pkt 5 i 7 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016 r. poz. 718 ze zm.), dalej "P.p.s.a." oraz § 4 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 19 sierpnia 2015 r. w sprawie określenia wzoru i sposobu udostępnienia urzędowego formularza wniosku o przyznanie prawa pomocy w postępowaniu przed sądami administracyjnymi oraz sposobu dokumentowania stanu majątkowego, dochodów lub stanu rodzinnego wnioskodawcy (Dz. U. z 2015 r., poz. 1257), wezwał skarżącą do nadesłania w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania:
1. kserokopii dokumentów, z których wynika aktualna wysokość dochodów gospodarstwa domowego, prowadzonego przez skarżącą oraz jej syna i synową,
2. oświadczenia o stałych, niezbędnych kosztach utrzymania (ze wskazaniem, że należy określić z jakiego tytułu są ponoszone i w jakiej wysokości (w tym opłaty czynszowe),
3. kserokopii dokumentów, poświadczających stałe koszty utrzymania (czynsz, opłaty za energię elektryczną, gaz, wodę itp.),
4. oświadczenia o wysokości zadłużenia oraz kserokopii dokumentów, z których wynika tytuł i wysokość zadłużenia,
5. wyciągów z posiadanych przez skarżącą rachunków bankowych.
W piśmie tym wyjaśniono, że na obecnym etapie postępowania skarżąca jest zobowiązana do opłacenia kwoty 100 zł tytułem wpisu od skargi, a wskazany w formularzu PPF dochód gospodarstwa domowego to suma ponad 3.300 zł. Wskazano, że z tego względu strona wnioskująca o przyznanie prawa pomocy powinna wykazać, iż spełnia przesłanki do przyznania prawa pomocy w żądanym zakresie.
Pismo to zawierało ponadto pouczenie o treści art. 255 i art. 256 P.p.s.a., a także § 4 powołanego wyżej rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 19 sierpnia 2015 r.
Powyższe wezwanie zostało doręczone na adres wskazanego przez skarżącą pełnomocnika do doręczeń w dniu 9 stycznia 2017 r.
Postanowieniem z dnia 2 lutego 2017 r. referendarz sądowy odmówił przyznania skarżącej prawa pomocy w żądanym zakresie.
W uzasadnieniu postanowienia wskazano, że ocena, czy spełniona została przesłanka warunkująca przyznanie prawa pomocy, następuje na podstawie informacji i dokumentów przedstawionych przez stronę, albowiem to na osobie ubiegającej się o przyznanie prawa pomocy spoczywa obowiązek wykazania, iż jej sytuacja materialna uniemożliwia lub utrudnia w istotny sposób dostęp do sądu. Ponadto wskazano, że wnioskodawca powinien być zainteresowany przedłożeniem wszelkich dokumentów, które poświadczają jego sytuację materialną i możliwości płatnicze. Rzeczywista sytuacja majątkowa wnioskodawcy nie może budzić żadnych wątpliwości.