Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: SWSA Anna Siedlecka NSA Halina Kremis (sprawozdawca) Sędziowie: As. WSA Alicja Palus Protokolant: Magda Mikus Po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 31 maja 2005 r. sprawy ze skargi J. A. na bezczynność Wojewody D. w sprawie rozpatrzenia wniosku o stwierdzenie nieważności decyzji o przejęciu na własność Państwa gospodarstwa rolnego postanawia: I. umorzyć postępowanie przed Naczelnym Sądem Administracyjnym; II. zasądzić od Wojewody D. na rzecz skarżącej 100 złotych zwrotu kosztów postępowania przed sądem administracyjnym.
J. A. złożyła do sądu administracyjnego skargę na bezczynność Wojewody D. w sprawie rozpatrzenia wniosku o stwierdzenie nieważności decyzji o przejęciu na własność Państwa gospodarstwa rolnego. Na rozprawie sąd zobowiązał skarżącą, uzupełnienia skargi, poprzez oświadczenie się, czy przed wniesieniem skargi składała zażalenie na bezczynność organu do instancji odwoławczej.
W odpowiedzi strona wskazała że nie wnosiła zażalenia na bezczynność do ministra.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył:
Skarga podlega odrzuceniu.
Zgodnie z rozdziałem pierwszym ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz.1270), mającym zastosowanie w niniejszej sprawie poprzez art. 97 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Przepisy wprowadzające ustawę - Prawo o ustroju sądów administracyjnych i ustawę - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1271 ze zm.), a ściśle art. 3 § 1 Sądy administracyjne sprawują kontrolę działalności administracji publicznej i stosują środki określone w ustawie.
§ 2. Kontrola działalności administracji publicznej przez sądy administracyjne obejmuje orzekanie w sprawach skarg na: 1) decyzje administracyjne 2) postanowienia wydane w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo kończące postępowanie, a także na postanowienia rozstrzygające sprawę co do istoty; 3) postanowienia wydane w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym, na które służy zażalenie; 4) inne niż określone w pkt 1-3 akty lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczące uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa; 5) akty prawa miejscowego organów jednostek samorządu terytorialnego i terenowych organów administracji rządowej; 6) akty organów jednostek samorządu terytorialnego i ich związków, inne niż określone w pkt 5, podejmowane w sprawach z zakresu administracji publicznej; 7) akty nadzoru nad działalnością organów jednostek samorządu terytorialnego; 8) bezczynność organów w przypadkach określonych w pkt 1-4.
Z kolei wedle art. 52 § 1 skargę można wnieść po wyczerpaniu środków zaskarżenia, jeżeli służyły one skarżącemu w postępowaniu przed organem właściwym w sprawie, chyba że skargę wnosi prokurator lub Rzecznik Praw Obywatelskich.
§ 2 tego przepisu stanowi zaś, że przez wyczerpanie środków zaskarżenia należy rozumieć sytuację, w której stronie nie przysługuje żaden środek zaskarżenia, taki jak zażalenie, odwołanie lub wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy, przewidziany w ustawie.
Z kolei według art. 37 § 1 kpa na niezałatwienie sprawy w terminie określonym w art. 35 lub ustalonym w myśl art. 36 stronie służy zażalenie do organu administracji publicznej wyższego stopnia.
Wedle tego co wcześniej powiedziano strona nie występowała z zażaleniem na niezałatwienie sprawy w terminie.
W sprawie niniejszej strona nie wyczerpała środków odwoławczych w toku instancji w postępowaniu administracyjnym.
Reasumując na zasadzie art. 58 § 1 pkt 6 przywołanej wyżej ustawy należało orzec jak na wstępie.