Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Andrzej Wawrzyniak po rozpoznaniu w dniu 28 lutego 2006 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi I. S. na bezczynność Burmistrza Miasta i Gminy S. w przedmiocie wszczęcia postępowania administracyjnego w sprawie nieodpłatnego przekazania następcom prawnym działki gruntu w trybie przepisów ustawy o ubezpieczeniu społecznym rolników indywidualnych i członków ich rodzin postanawia odrzucić skargę.
Stosownie do art. 52 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.) skargę można wnieść po wyczerpaniu środków zaskarżenia, jeżeli służyły one skarżącemu w postępowaniu przed organem właściwym w sprawie, chyba że skargę wnosi prokurator lub Rzecznik Praw Obywatelskich (§ 1), przy czym przez wyczerpanie środków zaskarżenia należy rozumieć sytuację, w której stronie nie przysługuje żaden środek zaskarżenia, taki jak zażalenie, odwołanie lub wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy, przewidziany w ustawie (§ 2). Jeżeli ustawa nie przewiduje środków zaskarżenia w sprawie będącej przedmiotem skargi, skargę na akty łub czynności, o których mowa w art. 3 § 2 pkt 4, można wnieść po uprzednim wezwaniu na piśmie właściwego organu - w terminie czternastu dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o wydaniu aktu lub podjęciu innej czynności - do usunięcia naruszenia prawa (§ 3), a w przypadku innych aktów, jeżeli ustawa nie przewiduje środków zaskarżenia w sprawie będącej przedmiotem skargi i nie stanowi inaczej, należy również przed wniesieniem skargi do sądu wezwać na piśmie właściwy organ do usunięcia naruszenia prawa. Termin, o którym mowa w § 3, nie ma zastosowania (§ 4).
W orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego wielokrotnie podkreślano, iż środkiem zaskarżenia w przypadku skargi na bezczynność organu jest zażalenie z art. 37 kpa (por. np. postanowienia NSA z dnia 18 września 2002 r. II SAB/Wr 15/02, z dnia 29 kwietnia 1998 r. sygn. akt I SAB/Gd 8/97, z dnia 5 marca 1997 r. sygn. akt III SAB 47/96). Wskazane wyżej orzeczenia NSA zachowały swą aktualność również w obowiązującym od 1 stycznia 2004 r. stanie prawnym.
Bez względu na formę czynności, jaką podejmie organ właściwy do rozpoznania zażalenia z art. 37 § 1 kpa, zażalenie można uznać za skuteczne w postępowaniu sądowym w przedmiocie bezczynności dopiero po upływie okresu umożliwiającego organowi wyższego stopnia dokonanie czynności, o których mówi art. 37 § 1 kpa. Okresem tym jest jeden miesiąc (art. 35 § 3 zdanie pierwsze kpa).
Skarżąca I. S. wniosła skargę na bezczynność Burmistrza Miasta i Gminy S. w przedmiocie wszczęcia postępowania administracyjnego w sprawie nieodpłatnego przekazania następcom prawnym działki gruntu w trybie przepisów ustawy o ubezpieczeniu społecznym rolników indywidualnych i członków ich rodzin.
Nie wnikając w zasadność żądania skargi podkreślić należy, iż -jak wyżej wskazano - przed wniesieniem skargi na bezczynność organu administracyjnego, podobnie jak na wydawane przez takie organy akty administracyjne, konieczne jest wyczerpanie przysługujących stronie środków odwoławczych.
Pismem z dnia 8 lutego 2006 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu wezwał skarżącą do oświadczenia się, czy przed wniesieniem skargi do Sądu składała zażalenie na tę bezczynność do organu wyższego stopnia w trybie art. 37 § 1 kpa - w terminie 7 dni od daty doręczenia niniejszego wezwania. Pismo to doręczono skarżącej w dniu 13 lutego 2006 r.
Listem poleconym nadanym w dniu 18 lutego 2006 r. skarżąca przesłała pismo z dnia 14 lutego 2006 r., w którym podała, że nie składała zażalenia na bezczynność Burmistrza Miasta i Gminy S.
W tym stanie rzeczy - skoro w rozpatrywanej sprawie przed wniesieniem skargi nie złożono przewidzianego w art. 37 § 1 kpa zażalenia - na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 i § 3 cytowanej wyżej ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi należało orzec jak w sentencji postanowienia.