Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Andrzej Cisek Sędzia WSA Mieczysław Górkiewicz (sprawozdawca) Sędzia WSA Alicja Palus Protokolant Izabela Krajewska po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 3 czerwca 2009 r. sprawy ze skargi J. W. na bezczynność Wojewody D. w przedmiocie nieprzekazania organowi odwoławczemu odwołania postanawia I. odrzucić skargę; II. zwrócić skarżącemu nienależnie pobrany wpis od skargi w kwocie 100 zł (słownie: sto złotych).
Decyzją z dnia 28.04.2005 r. Wojewoda D. udzielił Generalnej Dyrekcji Dróg Krajowych i Autostrad Oddział W. określone pozwolenie wodnoprawne. Decyzja została doręczona m.in. skarżącemu wraz z pouczeniem o możności złożenia odwołania do Ministra Środowiska w Warszawie w terminie 14 dni od jej doręczenia. Doręczenie decyzji nastąpiło w dniu 9.05.2005 r., zaś w dniu 23.05.2005 r. skarżący złożył odwołanie.
Pismem z dnia 2.06.2005 r. organ I instancji zawiadomił skarżącego, że nie posiada on przymiotu strony i dlatego nie znajduje uzasadnienia wdrożenie trybu odwoławczego, przewidzianego jedynie dla stron postępowania.
W dniu 13.02.2009 r. skarżący złożył skargę na bezczynność Wojewody D. polegającą na nieprzesłaniu odwołania wraz z aktami sprawy organowi odwoławczemu, co nastąpiło z naruszeniem art. 133 k.p.a. Skarżący nie został wezwany do uzupełnienia skargi przez wykazanie, że nastąpiło wyczerpanie środków zaskarżenia, natomiast został wezwany do uiszczenia wpisu od skargi w kwocie 100 zł , którą w terminie uiścił. W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie bądź umorzenie postępowania, bowiem doręczenie decyzji skarżącemu nastąpiło omyłkowo, zaś po złożeniu skargi organ przekazał odwołanie organowi odwoławczemu.
W tym stanie rzeczy sprawa została skierowana do rozpoznania na rozprawie.
W ocenie Sądu skarga była od początku niedopuszczalna (art. 58§1 pkt 1 p.p.s.a.), zaś z samej jej treści wynikało, że podlega odrzuceniu (art. 222 p.p.s.a.).
Zgodnie bowiem z art. 3§2 pkt 8 p.p.s.a. skarga na bezczynność organów przysługuje w przypadkach określonych w pkt 1-4 tego przepisu, czyli dotyczących wydania decyzji, postanowień zaskarżalnych bądź kończących postępowanie albo rozstrzygających sprawę co do istoty, a w końcu innych aktów lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczących uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa. W orzecznictwie sądowym uznano za dopuszczalne skargi na bezczynność organów polegającą na niewydaniu niektórych innych aktów bądź postanowień, wydawanych w toku postępowania administracyjnego, jednak każdorazowo dotyczyło to zaniechania czynności orzeczniczych, czyli niewydania określonego rozstrzygnięcia chociażby w kwestii incydentalnej. Tymczasem przekazanie odwołania stanowi czynność materialno - techniczną, czynność faktyczną stanowiącą przygotowanie do podjęcia dalszych czynności przez organ odwoławczy. Nie stanowi ona w szczególności czynności opisanej w art. 3§2 pkt 4 p.p.s.a.
Jak podkreślono w orzecznictwie sądowym (wyrok NSA z 21.05.1991 r. IV SAB 8/91 ONSA 1991/3-4/62), strona powinna przeciwdziałać bezczynności organu I instancji w omawianym zakresie przez zgłoszenie tego zaniechania do organu odwoławczego, a następnie złożenie skargi do sądu administracyjnego na bezczynność organu odwoławczego polegającą na niewydaniu decyzji odwoławczej w odpowiednim terminie. Obecnie stan tej bezczynności ustał, a skoro istniał w dacie złożenia skargi, to jak trafnie zauważył organ postępowanie sądowe stało się bezprzedmiotowe i normalnie skarżącemu przysługiwałby zwrot kosztów postępowania od organu (art. 201§3 p.p.s.a.). Skoro jednak skarga była od początku niedopuszczalna, co wynikało z jej treści, należało orzec jak w sentencji postanowienia, zgodnie z art. 58§1 pkt 1 i art. 225 p.p.s.a.