Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Mieczysław Górkiewicz, po rozpoznaniu w dniu 27 marca 2006 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi B. I. na bezczynność Wojewody D. w przedmiocie kontroli i nadzoru nad organami gminy Ż. p o s t a n a w i a : odrzucić skargę.
Skarżący złożył w dniu 3 stycznia 2006 r. za pośrednictwem poczty bezpośrednio do sądu administracyjnego skargę na bezczynność wojewody jako organu nadzoru nad działalnością gminną.
W odpowiedzi na wezwanie sądu oświadczył, że nie składał zażalenia na bezczynność w nin. sprawie.
Sprawa została początkowo wpisana do rejestru KO tut. Sądu i zarządzeniem przewodniczącego skargę przekazano do organu, jako wniesioną omyłkowo do sądu.
Skarga była niedopuszczalna z trzech powodów.
Możność skutecznego składania skarg do sądu administracyjnego przewidywał art. 98 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Przepisy wprowadzające (Dz. U. Nr 153, poz. 1271) jedynie w okresie do dnia 31.12.2005 r. (patrz art. 106 tej ustawy). W ustawie z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 w skrócie p.s.a.) nie ma podstawy prawnej do przekazywania skargi wniesionej bezpośrednio do sądu, przez sąd do organu. Skarga złożona z naruszeniem art. 54 § 1 ps.a. podlega odrzuceniu jako niedopuszczalna (art. 58 § 1 pkt 6 p.s.a.) i nie ma obecnie podstawy do pozaustawowej praktyki przesyłania skarg do organu, gdy nie zostały złożone przez skarżącego w tym organie. Jak trafnie zarzucił organ w odpowiedzi na skargę, nie jest dopuszczalna skarga na bezczynność organu nadzoru polegająca na niewszczynaniu postępowania nadzorczego (art. 3 § 22 pkt 8 p.s.a. i P. Chmielnicki w: Komentarz do ustawy o samorządzie gminnym WPr 2004 s. 571 z cyt. tam orzecznictwem sadowoadministracyjnym). W każdym przypadku skarga na bezczynność jest niedopuszczalna bez wyczerpania środka zaskarżenia (zażalenia, art. 37 § 1 k.p.a.). Gdyby akceptować praktykę nieodrzucania skarg złożonych bezpośrednio do sądu, byłyby one spóźnione (art. 58 § 1 pkt 2 p.s.a.).