Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Asesor WSA Alicja Palus, po rozpoznaniu w dniu 30 stycznia 2006r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi Polskiego Klubu Ekologicznego - Okręgu D. we W. na brak nadzoru Wojewody D. p o s t a n a w i a : odrzucić skargę.
Polski Klub Ekologiczny - Okręg D., reprezentowany przez Prezesa, wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu skargę na brak nadzoru Wojewody D. nad działalnością organu jednostki samorządu terytorialnego i wprowadzenie do obrotu prawnego uchwały rady gminy podjętej z naruszeniem prawa skutkującym jej nieważnością.
W uzupełniającym skargę piśmie z dnia 8 grudnia 2005 r. skarżący Klub wyjaśnił, że w jego opinii w sprawie zachodzą okoliczności, o których mowa w art. 3 § 2 pkt 4 lub pkt 8 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.
Wojewódzki Sąd Administracyjny orzekając w sprawie uwzględnił następujące okoliczności faktyczne i prawne:
Skarga jest środkiem prawnym uwzględnionym w przepisie art. 3 § 2 pkt 1 - 8 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz. U. Nr 153, poz. 1270/, określającym zakres jurysdykcji sądów administracyjnych i umożliwia przeprowadzenie sądowej kontroli działań organów administracji publicznej w określonym ustawowo zakresie.
Podlega ona regulacji zawartej w powołanej wyżej ustawie - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.
Wniesiona skarga na pewno nie dotyczy kategorii spraw określonych w przepisie art. 3 § 2 pkt 1 - 3 i pkt 5 - 7 wskazywanej ustawy. Oceniając natomiast możliwości traktowania jej jako skargi uwzględnionej w przepisie art. 3 § 2 pkt 4 - zgodnie z sugestią skarżącego - wskazać należy, że zarówno w doktrynalnym ujęciu, jak i w poglądach judykatury przyjęto tożsame kryteria, wg których następuje zakwalifikowanie sprawy do grupy spraw, objętych normą pkt. 4 powoływanego powyżej przepisu.
Określono je wskazując następujące elementy: zaskarżony akt lub czynność nie może mieć charakteru decyzji lub postanowienia wydawanych w postępowaniu jurysdykcyjnym, egzekucyjnym lub zabezpieczającym, do których odnosi się przepis art. 3 § 2 pkt 1 - 3; akt lub czynność muszą mieć charakter zewnętrzny i muszą być skierowane do indywidualnego podmiotu, co eliminuje z zakresu art. 3 § 2 pkt 4 akty o charakterze generalnym; akt lub czynność musi mieć charakter publicznoprawny i dotyczyć uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa /np. T. Woś, H. Krzysiak-Molczyk, M. Romańska: Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Komentarz, Warszawa 2005; uchwała składu siedmiu sędziów NSA z dnia 13 października 2003r., OPS 4/03; uchwała składu siedmiu sędziów NSA z dnia 17 czerwca 1997r., ONSA 1997, nr 4, poz. 147/.
W tak określonych warunkach prawnych niemożliwe jest uznanie, że brak nadzoru Wojewody może być przedmiotem skargi wnoszonej w trybie przepisu art. 3 § 2 pkt 4 powoływanej ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, czy w ogóle na podstawie przepisu art. 3 § 2 tego aktu.
Zdaniem Sądu brak jest również przepisów szczególnych, uprawniających Sąd do podjęcia w tej sprawie działań w warunkach art. 3 § 3 omawianej ustawy.
Nie można również opisanej w skardze sytuacji, której istotą jest niestwierdzenie nieważności uchwały rady gminy, uznać za bezczynność organu. Bezczynność należy bowiem postrzegać i oceniać w kontekście przepisu art. 1, art. 104 i art. 35 kpa. Za bezczynność nie można uznać działania podjętego w ramach przysługującej organowi kompetencji nadzorczej nad organami samorządu terytorialnego niezgodnego z oczekiwaniami czy oceną osób trzecich.
Powyższe okoliczności wskazują jednoznacznie, że przedmiot skargi nie jest objęty zakresem kognicji sądu administracyjnego, co skutkuje jej niedopuszczalnością.
Niezależnie od tego zważyć należy, że jednym z warunków dopuszczalności skargi jest wniesienie jej przez podmiot określony w art. 50 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, którym jest każdy kto ma w tym interes prawny, prokurator, Rzecznik Praw Obywatelskich oraz organizacja społeczna w zakresie jej statutowej działalności, w sprawach interesów prawnych innych osób, jeżeli brała udział w postępowaniu administracyjnym, a także inny podmiot, któremu ustawy przyznają prawo do wniesienia skargi.
Z treści przepisu wynika zatem, że Polski Klub Ekologiczny - będący organizacją społeczną - nie jest legitymowany w sposób autonomiczny do wnoszenia skargi do sądu administracyjnego, a warunkiem dysponowania takim uprawnieniem jest uprzednie uczestniczenie w postępowaniu administracyjnym w sprawie dotyczącej innej osoby /osób/.
Taka przesłanka w tej sprawie nie zaistniała, zatem skarżącego nie można uznać za osobę uprawnioną do wniesienia skargi.
Wskazane powyżej okoliczności obligują do uznania skargi za niedopuszczalną, czego procesową konsekwencją jest konieczność jej odrzucenia.
Mając to na względzie Wojewódzki Sąd Administracyjny - zgodnie z art. 58 § 1 pkt 1 i 5 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, orzekł jak w sentencji.