Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Andrzej Wawrzyniak po rozpoznaniu w Wydziale II w dniu 27 września 2011 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi J. K. na bezczynność Wójta Gminy Cz. B w przedmiocie zatwierdzenia projektu podziału działki p o s t a n a w i a: I. odrzucić skargę; II. zwrócić z kasy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu na rzecz J. K. kwotę 100 (sto) zł uiszczoną tytułem wpisu sądowego od skargi.
J. K. pismem z dnia 16 sierpnia 2011 r. wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu skargę na bezczynność Wójta Gminy Cz.B., polegającą na niewydaniu decyzji zatwierdzającej projekt podziału działki nr [...] położonej w J., gmina Cz. B.
W odpowiedzi na skargę Wójt Gminy Cz. B. wniosło o jej odrzucenie, jako złożonej przez skarżącą z pominięciem art. 52 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, zgodnie z którym skargę można wnieść po wyczerpaniu środków zaskarżenia, jeżeli służyły one skarżącemu w postępowaniu przed organem właściwym w sprawie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skargę należało odrzucić.
Zgodnie z art. 52 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) zwanej p.p.s.a, przesłanką dopuszczalności skargi jest wyczerpanie środków zaskarżenia. Wskazany przepis stanowi, że skargę do sądu administracyjnego można wnieść po wyczerpaniu środków zaskarżenia, jeżeli służyły one skarżącemu w postępowaniu przed organem właściwym w sprawie, chyba, że skargę wnosi prokurator lub Rzecznik Praw Obywatelskich. Przez wyczerpanie środków zaskarżenia, w myśl 52 § 2 p.p.s.a. należy rozumieć sytuację, w której stronie nie przysługuje żaden środek zaskarżenia, taki jak zażalenie, odwołanie lub wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy, przewidziany w ustawie.
W przypadku skargi na bezczynność w wydaniu decyzji lub postanowienia w postępowaniu administracyjnym, o wyczerpaniu środków zaskarżenia można mówić w sytuacji, gdy skarżący przed wniesieniem skargi skorzysta ze środka przewidzianego w art. 37 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 ze zm.) - zwanej k.p.a. Przepis ten, w brzmieniu ustalonym ustawą z dnia 3 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy - Kodeks postępowania administracyjnego oraz ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2011 r. Nr 6, poz. 18), a obowiązującym od dnia 11 kwietnia 2011 r. i znajdującym zastosowanie w niniejszej sprawie stanowi, że na niezałatwienie sprawy w terminie określonym w art. 35, w przepisach szczególnych, ustalonym w myśl art. 36 lub na przewlekłe prowadzenie postępowania stronie służy zażalenie do organu wyższego stopnia, a jeżeli nie ma takiego organu - wezwanie do usunięcia naruszenia prawa.
W niniejszej sprawie skarga wniesiona została na bezczynność Wójta Gminy Cz. B., polegającą na niewydaniu decyzji zatwierdzającej projekt podziału działki nr [...] położonej w J., gmina Cz. B. Stosownie zatem do treści art. 37 § 1 k.p.a. skarżąca przed wniesieniem skargi do sądu zobowiązana była do złożenia zażalenia do Samorządowego Kolegium Odwoławczego na niezałatwienie sprawy w terminie określonym w przepisie art. 35 k.p.a. Wystosowanie do organu takiego zażalenia stanowiło w niniejszej sprawie przesłankę dopuszczalności skargi, o której mowa w art. 52 § 1 p.p.s.a.
Jak wynika z treści odpowiedzi na skargę, a także z akt administracyjnych skarżąca przed wniesieniem skargi do sądu nie wyczerpała jednak trybu, o którym mowa w art. 37 k.p.a. W szczególności zażalenia takiego brak w aktach administracyjnych, jak również sama skarżąca nie wskazuje na fakt jego wystosowania.
W tym stanie rzeczy uznając, że przesłanka warunkująca wniesienie skargi na bezczynność organu w wydaniu decyzji, w postaci wyczerpania środków zaskarżenia, nie została w niniejszej sprawie spełniona, skargę jako niedopuszczalną należało odrzucić na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 p.p.s.a. O zwrocie wpisu Sąd orzekł na podstawie art. 232 § 1 pkt 1 p.p.s.a.