Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Anna Siedlecka Sędziowie Sędzia WSA Władysław Kulon Sędzia WSA Alicja Palus - spr. Protokolant Asystent sędziego Malwina Jaworska po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 21 lutego 2013 r. sprawy ze skargi M. L. na bezczynność Wojewody D. w przedmiocie realizacji prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia nieruchomości poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej postanawia: I. odrzucić skargę; II. zwrócić uiszczony wpis w kwocie 100 (słownie: sto) złotych.
M. J. L. wniósł w dniu 6 lipca 2012 r. - za pośrednictwem Ministra Skarbu Państwa - do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na przewlekłość postępowania administracyjnego prowadzonego przez Wojewodę D. w przedmiocie realizacji prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia nieruchomości poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej.
Prawomocnym postanowieniem z dnia 18 października 2012 r. Wojewódzki
Sąd Administracyjny w Warszawie przekazał skargę Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu we Wrocławiu jako właściwemu w sprawie.
Z treści skargi wynika, że postępowanie, którego dotyczy zarzut przewlekłości zostało zakończone ostateczną decyzją Wojewody D.
z dnia [...] r. Nr [...] , orzekającą m.in. o przysługującym M. L. jako spadkobiercy prawie do rekompensaty z tytułu pozostawienia przez J. K. nieruchomości poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej oraz o wysokości rekompensaty odpowiadającej 20% wartości pozostawionej nieruchomości w kwocie 371.760,00 (słownie: trzysta siedemdziesiąt jeden tysięcy siedemset sześćdziesiąt złotych), przypadającej w całości M. L. (decyzja w aktach sprawy).
Wojewódzki Sąd Administracyjny orzekając w sprawie zważył, co następuje:
Wniesiona w niniejszej sprawie skarga na przewlekłe prowadzenie postępowania jest środkiem prawnym, uwzględnionym w przepisie art. 3 § 2 pkt 8 ustawy z dnia
30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi
(t.j. Dz. U. z 2012 r. Nr 270, poz. 1101), określającym zakres jurysdykcji sądów administracyjnych i umożliwia przeprowadzenie sądowej kontroli działalności administracji publicznej, o której mowa w art. 1 § 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269). Na mocy powołanego wcześniej przepisu procesowego ustawodawca poddał ocenie Sądu zachowanie organu administracji publicznej polegające na nieuzasadnionej zwłoce w podejmowaniu czynności procesowych w przypadkach określonych w art. 3 pkt 1-4a ustawy procesowej tzn. w przypadkach spraw, w których wydaje się decyzje administracyjne, postanowienia w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo kończące postępowanie, a także postanowienia rozstrzygające sprawę co do istoty; postanowienia w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym, na które służy zażalenie, a także dotyczących innych niż określone w pkt 1-3 aktów lub czynności z zakresu administracji publicznej w zakresie uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa oraz w sprawach pisemnych interpretacji przepisów prawa podatkowego wydawanych w indywidualnych sprawach.
W nauce i judykaturze zaakceptowany jest pogląd, że środki o charakterze dyscyplinującym, do których należą uwzględnione w powoływanym powyżej przepisie art. 3 § 2 pkt 8 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi skargi na bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania przysługują w toku prowadzonego postępowania administracyjnego. Niemożliwe jest natomiast wykorzystywanie ich po zakończeniu postępowania w sposób określony w art. 104 kodeksu postępowania administracyjnego przez właściwy organ administracji publicznej.