Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Teresa Cisyk Sędziowie: Sędzia Daria Sachanbińska Sędzia Elżbieta Kmiecik- spr. Protokolant: Katarzyna Johan po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 11 stycznia 2005 roku sprawy ze skargi B. C. na bezczynność Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w O. w przedmiocie norm hałasu postanawia: umorzyć postępowanie w sprawie.
B. C. wniosła do Naczelnego Sądu Administracyjnego Ośrodek Zamiejscowy we Wrocławiu skargę na bezczynność organu, żądając zobowiązania organu administracji w trybie art. 323 do 327 ustawy - Prawo ochrony środowiska do wydania decyzji w przedmiocie określenia obowiązków zarządu drogo oraz zarządu budynku w O. przy ulicy [...] do usunięcia stanu niezgodnego z prawem poprzez dostosowanie do obowiązującej normy określającej poziom hałasu jego emisji pochodzącej z dwóch źródeł, a mianowicie dźwigu osobowego oraz ruchu ulicznego. W uzasadnieniu skargi podniosła, iż skierowane wezwanie do Prezydenta [...] oraz Starosty Powiatowego w dniu 17 kwietnia 2002 r., a także postępowanie skargowe przed Samorządowym Kolegium Odwoławczym w O. jak i przed zarządzającym w imieniu Gminy [...] budynkiem nr [...] przy ulicy [...] w O. nie dały żadnego rezultatu, pomimo, iż organom tym znana jest treść prawomocnej decyzji Miejskiego Inspektora Sanitarnego w O. Skarżąca wskazała nadto, iż stan naruszenia jej środowiska ma charakter trwały i utrzymujący się nawet od 1998 r., zagraża on jej zdrowiu i stąd też wystąpiła ze stosownymi wnioskami do organów.
Skarżąca wezwana do uzupełnienia braków formalny złożonej skargi poprzez wskazanie organów, których bezczynności dotyczy skarga podała, iż skarga dotyczy min. Miejskiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w O. w zakresie obowiązków wynikających z przepisów wykonawczych do ustawy - Prawo budowlane.
Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego w O., w odpowiedzi na skargę wniósł o jej oddalenie, wskazując, iż do Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w O. nie wpłynęła żadna interwencja dotycząca budynku przy ulicy [...] nr [...] w O., ani jako sprawa w toku sprzed 1 stycznia 1999 r., ani też po tej dacie.
Na rozprawie w dniu 11 stycznia 2005 r. pełnomocnik skarżącej oświadczył, iż skarżąca nie kierowała wezwania do usunięcia naruszenia prawa do Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w O. oraz, iż cofa skargę.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Postępowanie w sprawie należało umorzyć.
Skarga B. C. wniesiona została do Naczelnego Sądu Administracyjnego Ośrodek Zamiejscowy we Wrocławiu przed dniem 1 stycznia 2004 r. i stąd też w oparciu art. 97 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r.- przepisy wprowadzające ustawę - Prawo o ustroju sądów administracyjnych i ustawę - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1271) przedmiotowa sprawa podlega rozpoznaniu przez właściwy sąd administracyjny, którym jest na mocy § 1 pkt 9 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 25 kwietnia 2003 r. w sprawie utworzenia wojewódzkich sądów administracyjnych oraz ustalenia ich siedzib i obszarów właściwości (Dz. U. Nr 72, poz. 652), Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu, na podstawie przepisów ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.
Zgodnie z art. 161 § 1 pkt 1 ustawy o postępowaniu przed sądami administracyjnymi sąd wydaje postanowienie o umorzeniu postępowania, jeżeli skarżący skutecznie cofnął skargę. Pełnomocnik skarżącej, obeznany z prawem i posiadający rozeznanie, co do znaczenia składanych oświadczeń, na rozprawie w dniu 11 stycznia 2005 r. cofnął skargę.
Skarżący może w każdym czasie cofnąć skargę, a sąd jest związany jej cofnięciem (art. 60 zdanie pierwsze w/w ustawy) Sąd uzna cofnięcie skargi za niedopuszczalne, jeżeli zmierza ono do obejścia prawa lub spowodowałoby utrzymanie w mocy aktu lub czynności dotkniętych wadą nieważności.
Mając na uwadze powyższy przepis oraz dokonując zgodnie z jego dyspozycją oceny oświadczenia o cofnięciu skargi, uznać należało, iż oświadczenie pełnomocnika skarżącej wiązało sąd, bowiem z treści tego oświadczenia oraz treści skargi i pism procesowych składanych przez skarżącą w postępowaniu nie wynikało, aby złożone zostało ono w celu obejścia prawa, jak też, aby spowodowało utrzymanie w mocy aktu lub czynności dotkniętych wadą nieważności lub utrzymaniem w mocy aktu wydanego z naruszeniem prawa, które stanowiłoby podstawę do wznowienia postępowania przed organem administracji publicznej.
Skarżący może cofnąć skargę w każdym czasie, bowiem to on rozporządza skargą i stąd też wobec stwierdzenia braku przesłanek uniemożliwiających sądowi uznanie za niedopuszczalne cofnięcie przedmiotowej skargi, w oparciu o art. 161 § 1 pkt 1 ustawy o postępowaniu przed sądami administracyjnymi postępowanie w sprawie umorzono.