Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Halina Filipowicz-Kremis po rozpoznaniu w dniu 5 lutego 2018 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi Gminnej Spółdzielni "S." w P. na bezczynność Burmistrza Gminy P. w przedmiocie uwłaszczenia postanawia odrzucić skargę.
Pismem z dnia 8 listopada 2017 r. Gminna Spółdzielnia "S." w P. wniosła skargę na bezczynność Burmistrza Gminy P., wskazując, że zgodnie z decyzją Ministra Gospodarki Komunalnej z dnia 7 marca 1960 r. Nr [...] stała się zarządcą i użytkownikiem nieruchomości o powierzchni 500 m2 zlokalizowanej przy ul. [...], a oznaczonej wówczas jako parcela [...]. Zatem od 1960 r. posiada tytuł prawny do nieruchomości. Według dzisiejszych standardów postępowania administracyjnego strona skarżąca posiadałby - w myśl art. 45 ust. 2 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (zwana dalej "u.g.n.") - decyzję ustalającą warunki trwałego zarządu i użytkowania. Z dniem wejścia w życie powyższej ustawy powstał stan prawny, w którym istniejące i przyszłe gospodarowanie nieruchomościami oparte mogły być wyłącznie o przepisy tej ustawy. Zatem decyzja powołana wyżej decyzja Ministra Gospodarki Komunalnej powinna ulec określonemu przekształceniu, w zależności od treści wniosku strony skarżącej i/lub wzajemnych uzgodnień. W myśl art. 210 u.g.n. grunty stanowiące własność Skarbu Państwa lub gminy, będące w dniu 5 grudnia 1990 r. w użytkowaniu osób prawnych pozostają nadal w użytkowaniu tych jednostek. Do użytkowania tego stosuje się odpowiednio przepisy o trwałym zarządzie. Zatem bez wątpienia w chwili składania pierwszego wniosku w niniejszej sprawie Spółdzielnia dysponowała tytułem prawnym i prawem określonego rodzaju. Pismem z dnia 5 października 1995 r. strona skarżąca skierowała wniosek o oddanie w użytkowanie wieczyste gruntu oraz o przeniesienie własności znajdujących się tam budynków. Gmina P. uwzględniając wniosek, wszczęła postępowanie administracyjne, zlecając sporządzenie operatu szacunkowego. Z braku działań Gminy w dniu 26 marca 2003 r. powód skierował kolejny wniosek o uwłaszczenie, na który pozwany odpowiedział pismem z dnia 25 kwietnia 2003 r. (znak [...]). Z treści pisma podpisanego przez Burmistrza Miasta i Gminy P. wynikało, że kontynuował on procedurę administracyjną - zlecenie opracowania opinii prawnej - na podstawie której można by podjąć dalsze działania związane z treścią pierwszego i drugiego wniosku skutkującego rozłożeniem na raty spłaty wartości przedmiotowej nieruchomości, wyznaczając jednocześnie termin zakończenia tego postępowania na dzień 30 czerwca 2003 r. Pismem z dnia 3 listopada 2011 r. strona skarżąca zwróciła się o wydanie duplikatu opinii prawnej, jako że oryginału nigdy nie otrzymała. Na powyższe pismo strona nigdy nie otrzymała odpowiedzi. W dniu 18 kwietnia 2011 r. Burmistrz poinformował Spółdzielnię o przedawnieniu jej roszczeń. Pismem z dnia 20 września 2011 r. ponowiono wniosek o zawarcie umowy wieczystego użytkowania gruntu i przeniesienia własności nieruchomości. Z braku jakichkolwiek reakcji ze strony Gminy w latach 2014-2017 strona wytaczała postępowania sądowe nakierowane na zrealizowanie prawa do przeniesienia prawa własności do zarządzanej i użytkowanej nieruchomości. Z uzasadnień zakończonych niekorzystnie dla strony skarżącej postępowań sądowych należy przytoczyć fragment wyroku Sądu Apelacyjnego we W., z którego wynika, że cyt. "do dnia orzekania w przedmiotowej sprawie wniosek strony powodowej tak z dnia 5 października 1995 r. jak i z dnia 26 marca 2003 r. nie został przez Gminę P. rozparzony" (wyrok z dnia 6 kwietnia 2017 r. sygn. akr [...]). W związku z powyższymi faktami strona wskazała, że po złożeniu pierwszego wniosku z dnia 5 października 1995 r. wszczęte zostało postępowanie administracyjne zmierzające do jego rozstrzygnięcia, jednakże z niewyjaśnionych i niezrozumiałych okoliczności ostatnią czynnością organu było pismo informacyjne z dnia 18 kwietnia 2011 r. o przedawnieniu roszczenia. Od dnia 18 kwietnia 2011 r. Gmina nie dokonała żadnej czynności postępowania zmierzającej do rozpatrzenia wniosków Spółdzielni. Również po wszczęciu postępowania Gmina nie dokonywała czynności zmierzających do rozpatrzenia wniosku, a więc co do zasady w początkowym etapie postępowania czyniła zadość przepisom kodeksu postępowania administracyjnego, wskazując nawet termin zakończenia sprawy. Jednakże na wskazaniu tym poprzestała. Strona uczynił zadość treści art. 53 § 2b ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, kierując w dniu 13 października 2017 r. wezwanie ponaglające. Pismem z dnia 17 października 2017 r. Gmina odmówiła rozstrzygnięcia w sprawie, podając argumenty o cywilnoprawnym charakterze postępowania.