Referendarz sądowy w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Gliwicach - Łukasz Strzępek po rozpoznaniu w dniu 12 kwietnia 2012 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku A. P. o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych i ustanowienia fachowego pełnomocnika - adwokata z urzędu lub radcy prawnego z urzędu postanawia: oddalić wniosek
W piśmie procesowym z dnia 15 lutego 2012 r. A. P. zawarł wniosek o zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie fachowego pełnomocnika w osobie adwokata lub radcy prawnego z urzędu. Do wspomnianego pisma dołączony został druk PPF, z treści którego wynika, że wnioskodawca pozostaje we wspólnym gospodarstwie domowym wraz z żoną oraz dwójką niepełnoletnich dzieci. W skład majątku jego rodziny wchodzi budynek mieszkalny o pow. 124 m2 wraz z zabudowaniami gospodarczymi, lokal mieszkalny o pow. 85 m2 (otrzymany w spadku po rodzicach), budynek mieszkalny należący do małżonki skarżącego, otrzymany w zamian za "opiekę nad krewnymi" udział w prawie własności nieruchomości rolnej o pow. 1,94 ha. Oprócz tego skarżący podał, że wraz z małżonką są właścicielami dwóch samochodów ([...] z 1997 r.) oraz [...] z 1998 r. Źródłem utrzymania się rodziny skarżących są dochody ze stosunku pracy wnioskodawcy i jego małżonki, uzyskiwane w łącznej kwocie 1842 zł brutto miesięcznie. A. P. podał, że jego żona otrzymała od ojca bliżej nieokreśloną kwotę pieniędzy, zaś on sam, w 2011 r. uzyskał z Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa kwotę 1700 zł.
Na wezwanie referendarza sądowego A. P. nadesłał szereg dokumentów obrazujących sytuację materialną jego rodziny oraz poziom stałych, miesięcznych wydatków. Z treści przesłanych dokumentów wynika, że wnioskodawca uzyskuje dochód w wysokości 4999 zł brutto miesięcznie, zaś jego małżonka przeciętnie około 2500 zł netto. Stałe, udokumentowane wydatki kształtują się zaś na poziomie około 1000 zł, a w ich skład wchodzą opłaty za energię elektryczną, paliwo gazowe, wywóz śmieci, czesne za szkołę.
Rozpoznając wniosek o przyznanie prawa pomocy zważono co następuje:
Przepis art. 199 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity: Dz. U. z 2012 r. Poz. 270. - zwana dalej P.p.s.a.) konstytuuje zasadę odpłatności postępowania sądowoadministracyjnego. Wyjątkiem od niej jest możliwość przyznania prawa pomocy, które stosownie do treści art. 245 §1 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi może zostać przyznane stronie w zakresie całkowitym lub częściowym.
Przyznanie prawa pomocy w formie zwolnienia od kosztów sądowych i ustanowienia fachowego pełnomocnika z urzędu może nastąpić wobec osoby fizycznej, która wykaże że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania sądowego (art. 246 § 1 pkt 1 P.p.s.a.).
Istotą prawa pomocy jest umożliwienie skorzystania z prawa do sądu tym podmiotom, których sytuacja materialna wyklucza samodzielne zgromadzenie środków pieniężnych pozwalających pokryć wydatki związane z postępowaniem sądowym. Nie ulega więc wątpliwości, że prawo pomocy powinno być udzielane przede wszystkim osobom bezrobotnym, samotnym, bez źródeł stałego dochodu i bez majątku oraz pozbawionych (obiektywnie) możliwości uzyskania środków na ten cel z jakichkolwiek źródeł (por. postanowienie NSA z dnia 20 października 2011 r. sygn. akt I OZ 783/11 - Lex nr 984400). Mając na względzie treść przywołanych przepisów i konfrontując je z uzyskanymi do A. P. informacjami nie sposób uznać, że spełnia on kryteria opisane w art. 246 § 1 pkt 1 P.p.s.a., a co za tym idzie, jego wniosek zasługuje na uwzględnienie.
W pierwszej kolejności wskazać przyjdzie, że zarówno wnioskodawca jak i jego małżonka są osobami, które posiadają dochód ze stałych źródeł. Co więcej, dochód ten kształtuje się na poziomie około 6000 zł netto miesięcznie. Jeśli uwzględni się przy tym, że udokumentowane, stałe wydatki wynoszą około 1000 zł, to nawet mając na względzie liczbę osób pozostających we wspólnym gospodarstwie domowym nie można przyjąć, że sytuacja materialna rodziny A. P. jest wyjątkowo ciężka. Powyższej konstatacji nie zmienia nawet twierdzenie autora wniosku, że około 700 zł miesięcznie przeznacza wraz z żoną na dojazdy do pracy. Sam zresztą przyznał w druku formularza, że korzysta żywności wyhodowanej (kury, warzywa) własnym sumptem, co oznacza, że bieżące koszty utrzymania nie obejmują w pewnym stopniu tego rodzaju wydatków. Co więcej, podkreślenia wymaga fakt, że małżonka strony uzyskała pewną bliżej nieokreśloną sumę pieniężną, co do której nie wiadomo na jakie cele została rozdysponowana, a ponadto, że A. P. wraz z małżonką są współwłaścicielami kilku nieruchomości. Powyższe oznacza, że nie można uznać wnioskodawcy za osobę ubogą, a tym samym wniosek nie mógł być uwzględniony.
Z powyższych względów, w oparciu o art. 245 § 1 i § 2 P.p.s.a. w zw. z art. 246 § 1 pkt 1 tej ustawy, działając na podstawie art. 258 § 1 i § 2 pkt 7 P.p.s.a. w związku z § 3 tego przepisu orzeczono jak w sentencji postanowienia.