Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Anna Żak, Sędziowie Sędzia NSA Teresa Kobylecka,, Sędzia WSA Beata Ziomek (spr.), Protokolant Starszy sekretarz sądowy Katarzyna Tuz-Stando, po rozpoznaniu w dniu 7 sierpnia 2014r. na rozprawie sprawy z wniosku M. M. o ukaranie grzywną Komendanta Wojewódzkiego Policji w trybie art. 55 § 1 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi postanawia oddalić wniosek.
Wnioskiem z dnia 5 czerwca 2014r. M. M. zwrócił się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach o wymierzenie Komendantowi Wojewódzkiemu Policji grzywny za nieprzekazanie kompletu akt w sprawie z jego skargi na decyzję tego organu z dnia [...] w przedmiocie odmowy wypłaty świadczeń równoważnika pieniężnego za remont zajmowanego lokalu mieszkalnego, która została zarejestrowana w tut. Sądzie pod sygnaturą II SA/Ke 403/14.
Zdaniem skarżącego, organ w sprawie o sygn. II SA/Ke 403/14 nie przedstawił całości materiału dowodowego, który legł u podstaw podjętego rozstrzygnięcia. W szczególności nie wskazał dowodów na okoliczność braku z jego strony uprawnień do równoważnika za remont lokalu. W uzasadnieniu wniosku z dnia 5.06.2014r. skarżący zawarł obszerną argumentację odnoszącą się do meritum sprawy z jego skargi na decyzję Komendanta Wojewódzkiego Policji z dnia [...].
Zarządzeniem z dnia 25 czerwca 2014r., doręczonym w dniu 27 czerwca 2014r. Komendant Wojewódzki Policji został wezwany do złożenia w terminie 7 dni odpowiedzi na ww. wniosek. W zakreślonym terminie organ odpowiedzi udzielił wskazując, że "skarżący miał na myśli postanowienie [...] Komendanta Wojewódzkiego Policji w Kielcach z dnia [...] o stwierdzeniu bezprzedmiotowości skargi z dnia 14.10.2013 Pana M. M. o stwierdzenie nieważności decyzji Komendanta Powiatowego Policji z dnia [...] w sprawie równoważnika za remont lokalu mieszkalnego".
Na rozprawie w dniu 7.08.2014r. Sąd dopuścił z urzędu dowód z akt tut. Sądu o sygn. II SA/Ke 403/14 na okoliczność przesłanek z art. 54 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2012r., poz. 270 ze zm.), zwanej dalej P.p.s.a.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 54 P.p.s.a., skargę do sądu administracyjnego wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (§ 1). Organ, o którym mowa w § 1, przekazuje skargę sądowi wraz z aktami sprawy i odpowiedzią na skargę w terminie trzydziestu dni od dnia jej wniesienia (§ 2). Stosownie do postanowień art. 55 § 1 ustawy P.p.s.a. w razie niezastosowania się do obowiązków, o których mowa w art. 54 § 2, sąd na wniosek skarżącego może orzec o wymierzeniu organowi grzywny w wysokości określonej w art. 154 § 6.
Podkreślenia wymaga, że zawarte w art. 55 § 1 ustawy P.p.s.a. stwierdzenie "w razie niezastosowania się do obowiązków, o których mowa w art. 54 § 2, sąd (...) może orzec o wymierzeniu organowi grzywny (...)" oznacza, że wyłączną, materialnoprawną przesłanką takiego orzeczenia jest niewypełnienie obowiązków określonych w art. 54 § 2 ustawy P.p.s.a. w terminie przewidzianym w tym przepisie. Nie ma przy tym znaczenia, czy wypełnienie obowiązków z art. 54 ustawy P.p.s.a. nastąpiło, czy też nie do czasu nałożenia grzywny. Regulacja, o jakiej mowa w art. 55 ustawy P.p.s.a., zmierza bowiem do dyscyplinowania organów administracji publicznej do terminowego wykonania określonych w art. 54 § 2 obowiązków, a wymierzenie grzywny jest środkiem, który służy realizacji tego celu. Określenie "Sąd może orzec" oznacza, że podejmując rozstrzygnięcie w tej kwestii sąd powinien wziąć pod uwagę wszystkie okoliczności sprawy, a więc między innymi przyczyny niewypełnienia przez organ obowiązków, o których mowa w art. 54 § 2 ustawy p.p.s.a., a także czas, jaki upłynął od wniesienia skargi i właśnie to, czy przed rozpatrzeniem wniosku o wymierzenie organowi grzywny organ ten obowiązek wypełnił i wyjaśnił powody niedotrzymania terminu (por. postanowienie NSA z dnia 19 listopada 2008r. sygn. akt I OZ 850/08, LEX nr 528357).