Starszy Referendarz sądowy w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Łodzi w Wydziale II - Agnieszka Grosińska po rozpoznaniu w dniu 16 kwietnia 2015 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku T.G. o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych w sprawie z wniosku T.G. o wymierzenie Powiatowemu Inspektorowi Nadzoru Budowlanego dla Powiatu [...] w Ł. grzywny w trybie art. 55 § 1 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi za nieprzekazanie skargi na bezczynność organu w sprawie przeprowadzenia postępowania dowodowego i wydania nakazu rozbiórki budynku mieszkalnego p o s t a n a w i a odmówić przyznania prawa pomocy. AG
II SO/Łd 17/14
U Z A S A D N I E N I E
W związku z wnioskiem o wymierzenie grzywny w trybie art. 55 § 1 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi za nieprzekazanie skargi na bezczynność organu w sprawie przeprowadzenia postępowania dowodowego i wydania nakazu rozbiórki budynku mieszkalnego T.G. wystąpił o przyznanie prawa pomocy poprzez zwolnienie od kosztów sądowych.
Postanowieniem z dnia 19 lutego 2015 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi odmówił skarżącemu przyznania prawa pomocy.
W dniu 1 kwietnia 2015 r. do tut. Sądu wpłynął kolejny wniosek skarżącego o zwolnienie od kosztów sądowych. Z oświadczenia o stanie rodzinnym, majątku i dochodach strony wynika, że prowadzi samodzielnie gospodarstwo domowe. Jest współwłaścicielem (1/2) domu o powierzchni 120 m2, jak przy tym wyjaśnił pozostałą część domu zajmują jego rodzice, oraz właścicielem użytków rolnych o powierzchni 1,91 ha. Jedyny dochód skarżącego stanowi wynagrodzenie z tytułu umowy o pracę, które wyniosło średnio w okresie ostatnich trzech miesięcy 2.687,75 zł (1942,34 zł netto). Wnioskodawca nie posiada żadnych zasobów pieniężnych, ani przedmiotów o wartości przekraczającej 3.000 euro, nie uzyskuje także żadnych dodatkowych źródeł dochodu. Ponosi koszty utrzymania dwóch córek w kwocie łącznej 860 złotych (alimenty).
Referendarz sądowy w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Łodzi zważył, co następuje:
Zgodnie z treścią art. 243 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn.: Dz.U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.) - dalej p.p.s.a., prawo pomocy może być przyznane stronie na jej wniosek złożony przed wszczęciem postępowania lub w toku postępowania. Jednocześnie ustawodawca w art. 246 § 1 p.p.s.a. uzależnił przyznanie prawa pomocy od wykazania przez stronę, że nie ma ona środków na poniesienie jakichkolwiek kosztów postępowania (przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym) lub że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny (przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym).
Przechodząc na grunt rozpoznawanej sprawy należy stwierdzić, że wniosek skarżącego nie może zostać uwzględniony.
W pierwszej kolejności należy wskazać, że skarżący w rozpoznawanej sprawie wystąpił już z wnioskiem o przyznanie prawa pomocy poprzez zwolnienie od kosztów sądowych. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi, postanowieniem z dnia 19 lutego 2015 r. odmówił skarżącemu przyznania prawa pomocy, a strona nie wniosła zażalenia. Prawomocność orzeczenia w przedmiocie odmowy przyznania prawa pomocy nie wyklucza oczywiście możliwości ponownego ubiegania się przez stronę skarżącą o przyznanie prawa pomocy. Warto jednak wspomnieć, że zgodnie z art. 170 p.p.s.a. orzeczenie prawomocne wiąże nie tylko strony i sąd, który je wydał, lecz również inne sądy i inne organy państwowe. Wspomniana moc wiążąca w odniesieniu do sądów oznacza, że muszą one przyjmować, iż dana kwestia kształtuje się tak, jak stwierdzono w prawomocnym orzeczeniu (por. B. Dauter, B. Gruszczyński, A. Kabat, M. Niezgódka-Medek, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Zakamycze 2006, s. 365). Referendarz sądowy, rozpoznając kolejny wniosek o przyznanie prawa pomocy, nie może zatem odstąpić od oceny sytuacji materialnej wnioskodawcy zawartej we wskazanym wcześniej prawomocnym postanowieniu.
Możliwość zmiany bądź uchylenia wspomnianego orzeczenia daje natomiast art. 165 p.p.s.a., jednakże pod warunkiem wykazania, że nastąpiły zmiany okoliczności sprawy. W przypadku wniosku o przyznanie prawa pomocy będą to w szczególności okoliczności wskazujące na pogorszenie sytuacji finansowej wnioskodawcy. Tymczasem w złożonym ponownie wniosku o przyznanie prawa pomocy strona skarżąca nie wskazała na zmianę swojej sytuacji materialnej ani nie wykazała nowych okoliczności faktycznych, które uzasadniałyby zmianę stanowiska co do oceny zdolności płatniczych strony. Taką okolicznością nie może być bowiem wykazanie miesięcznego dochodu w wysokości 1942,34 zł, nie zaś 2.047,64 zł. Wnioskodawca nie powołał się zatem na żadne nowe okoliczności, które dawałyby możliwość odmiennej oceny sytuacji osobistej i materialnej niż dokonana w postanowieniu z dnia 19 lutego 2015 r.
Skoro zaś skarżący nie wykazał zmiany okoliczności faktycznych warunkujących uznanie, że spełnione zostały przesłanki, o których mowa w art. 246 § 1 p.p.s.a., wniosek strony należało oddalić.
AG