Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Tadeusz Lipiński Sędziowie Sędzia WSA Bogusław Jażdżyk (spr.) Sędzia WSA Piotr Chybicki Protokolant specjalista Anna Piontczak po rozpoznaniu w dniu 7 września 2017 r. na rozprawie sprawy z wniosku M. D. o wymierzenie Staroście grzywny w trybie art. 55 § 1 ustawy ppsa postanawia I. wymierzyć Staroście grzywnę w wysokości 2000 zł (dwa tysiące złotych) za nieprzekazanie skargi wraz z aktami sprawy w terminie; II. zasądzić od Starosty na rzecz wnioskodawcy kwotę 580 zł (pięćset osiemdziesiąt złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego. WSA/post.1 - sentencja postanowienia
M. D. powołując się na art. 55 § 1 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, ze zm., dalej jako: p.p.s.a.) w dniu 12 czerwca 2017 r. (data nadania w Urzędzie Pocztowym) złożył wniosek o wymierzenie Staroście A grzywny z tytułu niewykonania obowiązku przekazania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Olsztynie skargi M. D. na bezczynność Starosty w wydaniu decyzji w sprawie udrożnienia urządzeń melioracji wodnych szczegółowych, zarzucając organowi naruszenie art. 35 § 3 Kodeksu postępowania administracyjnego (dalej: k.p.a.) oraz art. 36 k.p.a. poprzez niezałatwienie sprawy w terminie i niewyznaczenie dodatkowego terminu załatwienia sprawy.
W uzasadnieniu wniosku skarżący wskazał, że organ działa z rażącym naruszeniem prawa. Pismem z 12 grudnia 2016 r. skarżący skierował do Dyrektora Regionalnego Zarządu Gospodarki Wodnej, jako organu II instancji zażalenie na bezczynność organu oraz przewlekłe prowadzenie postępowania. Organ II instancji pismem z 10 kwietnia 2017 r. wezwał po raz trzeci Starostę o przesłanie akt sprawy wraz z ustosunkowaniem się do zarzutów podniesionych w zażaleniu. Skarżący postanowił nie czekać na zajęcie stanowiska przez organ II instancji i pismem z dnia 19 kwietnia 2017 r. skierował skargę na bezczynność w przedmiocie wydania decyzji w sprawie udrożnienia urządzeń melioracji wodnych szczegółowych. Organ II instancji w dniu 26 kwietnia 2017 r. wydał postanowienie, w którym wyznaczył Staroście trzydziestodniowy termin na załatwienie sprawy. Wnioskodawca argumentował dalej, że Dyrektor Regionalnego Zarządu Gospodarki Wodne w uzasadnieniu postanowienia wskazał, że wzywał Starostę do przekazania akt sprawy wraz z ustosunkowanie się do podniesionych w zażaleniu zarzutów. Organ ten podkreślił, że rozpatrzenie zażalenia na bezczynność Starosty utrudniał sam Starosta, który mimo trzykrotnego wezwania nie przesłał akt administracyjnych sprawy, co uniemożliwiło odniesienie się przez organ II instancji do wszystkich przedstawionych w zażaleniu zarzutów.
Wnioskodawca podniósł dalej, że skarga na bezczynność została nadana w dniu 24 kwietnia 2017 r., a organ otrzymał ją w dniu 26 kwietnia 2017 r., nie przekazując skargi do Sądu.
W odpowiedzi na wniosek Starosta wskazał, że postępowanie związane z udrożnieniem urządzeń melioracji wodnych szczegółowych - rurociągu drenarskiego, z którego prowadzeniem związany jest zarzut bezczynności organu, jest postępowaniem niestandardowym. Postępowanie wszczęte na wniosek skarżącego wykazało m.in., że nie ma możliwości ustalenia na jakim odcinku urządzenia melioracyjne są niedrożne. Urządzenia te pochodzą z okresu przedwojennego i nie ma dokumentacji ich przebiegu, stąd utrudnienia w ustaleniu podmiotów i możliwości nałożenia na nich obowiązków w przedmiotowym zakresie. Starosta wskazał, że jego decyzja z "[...]" została uchylona przez organ II instancji w dniu "[...]", a sprawa przekazana do ponownego rozpoznania.
Organ wyjaśnił, że posiadał ekspertyzę dotyczącą sytuacji hydrologicznej na kontrolowanym obiekcie wraz z propozycjami rozwiązań w celu uregulowania stosunków wodnych na obszarze podtapianym. W ocenie organu skarżący zdaje sobie sprawę, że wydanie decyzji administracyjnej nie rozwiąże problemów skarżącego, gdyż brak jest podstaw do merytorycznego rozstrzygnięcia.