Referendarz sądowy w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Opolu Violetta Radecka po rozpoznaniu w dniu 15 lipca 2009 r. wniosku M. K. z dnia 30 czerwca 2009 r. o przyznanie prawa pomocy w sprawie ze skargi na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Opolu z dnia [...], Nr [...] w przedmiocie dodatku mieszkaniowego postanawia 1. ustanowić skarżącej radcę prawnego 2. umorzyć postępowanie w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych.
W dniu 2 lipca 2009 r. wpłynął do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu, złożony na urzędowym formularzu, wniosek M. K. o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym, obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie radcy prawnego. Wnosząc o ustanowienie radcy prawnego z urzędu, wnioskodawczyni zwróciła się o wyznaczenie pełnomocnika w konkretnie wskazanej osobie, tj. G. D., z uwagi na znajomość przez w/w okoliczności sprawy. Uzasadniając swoje żądanie dotyczące przyznania prawa pomocy, M. K. wskazała na złą sytuację finansową, spowodowaną niepełnosprawnością (posiada I grupę inwalidzką) i niską wysokością uzyskiwanej renty. Podała także, że samotnie prowadzi gospodarstwo domowe, którego jedynym dochodem jest renta w wysokości 642,43 zł netto miesięcznie. Wnioskodawczyni mieszka w lokalu mieszkalnym o powierzchni 51,29 m². M. K. oświadczyła ponadto, że nie posiada żadnego majątku, ani innych dodatkowych dochodów.
Pismem z dnia 6 lipca 2009 r. tut. Sąd wezwał wnioskodawczynię do usunięcia braku wniosku przez jego podpisanie, a także do przedłożenia pełnomocnictwa procesowego dla A. K., upoważniającego ją do działania w imieniu wnioskodawcy przed sądem administracyjnym. Wezwanie zostało skierowane do rąk A. K., wskazanej we wniosku jako pełnomocnik wnioskodawczyni, a odebrane zostało przez matkę adresatki, tj. M. K., w dniu 9 lipca 2009 r. W terminie zakreślonym przez Sąd, dokonano żądanych czynności.
Działając na podstawie art. 258 § 2 pkt 7 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) - zwanej dale w skrócie: "P.p.s.a." zważono, co następuje:
Na wstępie podać należy, że w przywołanej wyżej ustawie Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, przewidziana została instytucja procesowa prawa pomocy, która przejawia się możliwością zwolnienia strony od kosztów sądowych oraz ustanowienie adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego lub rzecznika patentowego (art. 244 § 1 P.p.s.a.). Przyznanie pomocy przez Sąd jest możliwe, gdy strona wnioskująca o nią spełni określone wymogi, do których zalicza się m.in. tzw. wymogi formalne. W myśl art. 252 § 2 P.p.s.a. jednym z tych wymogów jest złożenie wniosku na urzędowym formularzu, według określonego wzoru i wypełnienie formularza, zgodnie z pouczeniem zawartym na ostatniej jego stronie. Jednym z wymaganych elementów prawidłowego wypełnienia formularza jest natomiast złożenie w rubryce nr 15 "podpisu osoby wnoszącej".
W dotychczasowym orzecznictwie sądowoadministracyjnym dominuje pogląd, że pełnomocnik nie może podpisać się w imieniu swojego mocodawcy pod sporządzonym formularzem o przyznanie prawa pomocy, ponieważ dane zawarte w formularzu stanowią oświadczenie wiedzy (por. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 1 sierpnia 2006 r., sygn. akt II FZ 466/06; postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 23 kwietnia 2007 r., sygn. akt I FZ 121/07). Składając bowiem swój podpis pod takim formularzem, strona jednocześnie oświadcza, że znana jest jej sankcja karna grożąca za podawanie nieprawdziwych danych lub zatajenie prawdy. Zagrożenie zatem odpowiedzialnością karną, a więc odpowiedzialnością o charakterze indywidualnym decydować musi o tym, że formularz powinien zostać podpisany osobiście przez samą stronę.