Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Teresa Cisyk po rozpoznaniu w dniu 15 września 2008 r. na posiedzeniu niejawnym zażalenia D. W. z dnia 8 sierpnia 2008 r. na zarządzenie sędziego Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu z dnia 10 lipca 2008 r. o wezwaniu do przedłożenia dokumentów i dodatkowych wyjaśnień w związku ze złożonym wnioskiem o przyznanie prawa pomocy w sprawie ze skargi D. W. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...], Nr [...] w przedmiocie zameldowania na pobyt czasowy postanawia: odrzucić zażalenie.
Postanowieniem z dnia 26 listopada 2007 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu odmówił przyznania D. W. prawa pomocy, nie znajdując podstaw uwzględnienia wniosku skarżącej, która pomimo wezwania nie wyjaśniła wątpliwości dotyczących jej stanu rodzinnego i majątkowego.
Na to postanowienie skarżąca wniosła zażalenie, domagając się uchylenia orzeczenia Sądu I instancji i przyznania jej prawa pomocy. Wskutek rozpoznania zażalenia, Naczelny Sąd Administracyjny postanowieniem z dnia 28 lutego 2008 r. (sygn. akt II OZ 159/08) uchylił zaskarżone postanowienie podnosząc, że skarżąca w istocie nie złożyła wniosku na wymaganym, urzędowym formularzu.
Po przekazaniu akt sprawy do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu, Sąd ten pismem z dnia 19 maja 2008 r. przesłał D. W. formularz wniosku i zobowiązał ją do wypełnienia i odesłania wniosku do Sądu, w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpoznania. Skarżąca zastosowała się do wezwania i w zakreślonym terminie złożyła wniosek na żądanym formularzu. Wobec wątpliwości co do rzeczywistego stanu majątkowego skarżącej, Sąd działając w trybie art. 255 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) wezwał skarżącą w dniu 10 lipca 2008 r. do przedłożenia określonych dokumentów i złożenia dodatkowych wyjaśnień. Odpowiadając na powyższe, skarżąca w piśmie z dnia 8 sierpnia 2008 r. odniosła się częściowo do kwestii podnoszonych w wezwaniu, a także wniosła zażalenie na zarządzenie z dnia 10 lipca 2008 r., wnosząc o jego uchylenie i przyznanie jej prawa pomocy. Uzasadniając swoje żądanie w szczególności wskazała na korupcyjne układy, jakie jej zdaniem, panują w organach administracji publicznej i sądownictwie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie D. W. należało odrzucić.
Zażalenie jako środek odwoławczy od wskazanych w ustawie postanowień niekończących postępowania w sprawie oraz zarządzeń przewodniczącego wydawanych w postępowaniu sądowoadministracyjnym uregulowane zostało w dziale IV, rozdziale 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) - zwanej dalej w skrócie: "P.p.s.a.". Przedmiotem zażaleń są postanowienia i zarządzenia wydane w toku postępowania, z reguły o charakterze wpadkowym. Wyjątkowo zażalenie można wnieść od postanowienia kończącego postępowanie, gdy ustawa wyraźnie tak stanowi (np. odrzucenie skargi kasacyjnej - art. 194 § 1 pkt 7 P.p.s.a. albo odmowa sporządzenia uzasadnienia wyroku - art. 194 § 1 pkt 4 P.p.s.a.).
Jak stanowi przepis art. 194 § 1 P.p.s.a., zażalenie do Naczelnego Sądu administracyjnego przysługuje na postanowienia wojewódzkiego sądu administracyjnego w przypadkach przewidzianych w ustawie, a ponadto na postanowienia enumeratywnie wymienione w tymże przepisie.
Ponieważ w myśl przepisu art. 197 § 2 P.p.s.a., do postępowania toczącego się na skutek zażalenia, zastosowanie znajdują odpowiednio przepisy o skardze kasacyjnej, wskazać należy, iż do postępowania niniejszego zastosowanie będzie miał również art. 178 P.p.s.a., w którym ustawodawca wskazał przesłanki stanowiące o odrzuceniu skargi kasacyjnej. Odnosząc zatem do niniejszej sprawy, na zasadzie przywołanego wyżej art. 197 § 2 P.p.s.a. uznać należy, że w przypadku wniesienia zażalenia po upływie terminu lub z innych przyczyn niedopuszczalnego, jak również w przypadku nie uzupełnienia w wyznaczonym terminie braków zażalenia, sąd na posiedzeniu niejawnym zażalenie to odrzuca.
W niniejszej sprawie zażalenie na zarządzenie o wezwaniu skarżącej do przedłożenia dokumentów i złożenia dodatkowych wyjaśnień na skutek wniosku o przyznanie prawa pomocy, wniosła D. W. żądając jego uchylenia. Wezwanie to zostało wydane w trybie art. 255 P.p.s.a., zgodnie z którym jeżeli oświadczenie strony zawarte we wniosku o przyznanie prawa pomocy okaże się niewystarczające do oceny jej rzeczywistego stanu majątkowego i możliwości płatniczych oraz stanu rodzinnego lub budzi wątpliwości, strona jest obowiązana złożyć na wezwanie, w zakreślonym terminie, dodatkowe oświadczenie lub przedłożyć dokumenty źródłowe dotyczące jego stanu majątkowego, dochodów lub stanu rodzinnego.
Przywołany przepis art. 255 P.p.s.a. regulujący tzw. postępowanie wyjaśniające, nie przewiduje, aby od wezwania do przedłożenia stosownych dokumentów i dodatkowych oświadczeń, przysługiwał środek zaskarżenia w postaci zażalenia. Również pozostałe przepisy P.p.s.a., a w szczególności przywołany wyżej przepis art. 194 P.p.s.a. regulujący w jakich przypadkach przysługuje zażalenie do Naczelnego Sądu Administracyjnego, nie przewiduje możliwości zaskarżenia tego typu zarządzenia.
Skoro zatem D. W. wniosła zażalenie na zarządzenie sędziego, od którego przepisy P.p.s.a. nie przewiduje środka zaskarżenia, wniesione przez D. W. zażalenie należało uznać za niedopuszczalne w myśl przepisów art. 197 § 2 w związku z art. 178 P.p.s.a.
Wobec powyższego, Sąd orzekł jak w sentencji postanowienia.