Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Grażyna Jeżewska - spr. po rozpoznaniu w dniu 24 października 2016 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku J. M. o przyznanie prawa pomocy w sprawie ze skargi J. M. na uchwałę Rady Miejskiej w Nysie z dnia 1 lipca 2016 r., nr [...] w przedmiocie prawa pomocy w sprawie rozpatrzenia skargi na działalność Burmistrza Nysy postanawia: odmówić przyznania prawa pomocy.
J. M. w dniu 20 września 2016 r. wniosła na urzędowym formularzu wniosek o przyznanie prawa pomocy w celu wniesienia skargi na uchwałę Rady Miejskiej w Nysie z dnia 1 lipca 2016 r. Nr [...] w sprawie rozpatrzenia skargi na działalność Burmistrza Nysy.
W aktach sprawy znajduje się odpis uchwały, którą chciała zaskarżyć J. M., tj. Rady Miejskiej w Nysie z dnia 1 lipca 2016r. Nr [...] w sprawie rozpatrzenia skargi T. R. na działalność Burmistrza Nysy w zakresie zatrudnienia radnego Rady Miejskiej w Nysie w Spółce Gminy Nysa.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu zważył, co następuje:
W myśl art. 243 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm.) - zwana dalej: "P.p.s.a.", prawo pomocy może być przyznane stronie na jej wniosek złożony przed wszczęciem postępowania lub w toku postępowania. Prawo pomocy nie przysługuje jednak stronie w razie oczywistej bezzasadności jej skargi (art. 247 P.p.s.a.).
Zgodnie z utrwalonym poglądem w orzecznictwie i doktrynie skarga jest oczywiście bezzasadna wtedy, gdy bez potrzeby głębszej analizy prawnej nie ulega najmniejszej wątpliwości, że nie może ona zostać uwzględniona. Chodzi więc o sytuację, w której obowiązujące prawo jasno i jednoznacznie wyklucza możliwość uwzględnienia żądania skarżącego (por.: "Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz." Jan Paweł Tarno, Wydawnictwo Prawnicze "LexisNexis", Warszawa 2004 r., s. 320-321; "Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz" Wyd. 6, Bogusław Dauter, Andrzej Kabat, Małgorzata Niezgódka-Medek, Wydawnictwo Wolters Kluwer, Warszawa 2016 r., s. 1082-1083; postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 19 sierpnia 2009 r., sygn. akt I OZ 788/09, dostępne w programie komputerowym LEX, pod numerem 552419). Potrzeba zastosowania art. 247 p.p.s.a. będzie zachodziła zatem przede wszystkim w sytuacjach, gdy skarga kwalifikuje się do odrzucenia na podstawie art. 58 § 1 P.p.s.a. (por. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 1 października 2010r., sygn. akt II OZ 930/10, zamieszczone w Centralnej Bazie Orzeczeń Sądów Administracyjnych pod adresem orzeczenia.nsa.gov.pl - dalej CBOSA).
Okoliczności takie zachodzą w niniejszej sprawie.
Zgodnie z art. 3 § 2 P.p.s.a., kontrola działalności administracji publicznej przez sądy administracyjne obejmuje orzekanie w sprawach skarg na:
1) decyzje administracyjne;
2) postanowienia wydane w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo kończące postępowanie, a także na postanowienia rozstrzygające sprawę co do istoty;
3) postanowienia wydane w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym, na które służy zażalenie, z wyłączeniem postanowień wierzyciela o niedopuszczalności zgłoszonego zarzutu oraz postanowień, przedmiotem których jest stanowisko wierzyciela w sprawie zgłoszonego zarzutu;
4) inne niż określone w pkt 1-3 akty lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczące uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa, z wyłączeniem aktów lub czynności podjętych w ramach postępowania administracyjnego określonego w K.p.a. oraz postępowań określonych w działach IV, V i VI Ordynacji podatkowej oraz postępowań, do których mają zastosowanie przepisy powołanych ustaw;