Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Grażyna Jeżewska - spr. po rozpoznaniu w dniu 16 stycznia 2017 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku J. M. o przyznanie prawa pomocy w sprawie ze skargi J. M. na uchwałę Rady Miejskiej w Nysie z dnia [...], nr [...] w przedmiocie prawa pomocy w sprawie rozpatrzenia wezwania do usunięcia naruszenia prawa wywołanego uchwałą dotyczącą skargi na czynność Burmistrza Nysy postanawia: odmówić przyznania prawa pomocy.
J. M. w dniu 11 lipca 2016 r. wniosła na urzędowym formularzu wniosek o przyznanie prawa pomocy w celu wniesienia skargi na uchwałę Rady Miejskiej w Nysie z dnia [...] Nr [...] w sprawie rozpatrzenia wezwania do usunięcia naruszenia prawa wywołanego uchwałą dotyczącą skargi na czynność Burmistrza Nysy
W aktach sprawy znajduje się odpis uchwały, którą chciała zaskarżyć J. M., tj. Rady Miejskiej w Nysie z dnia [...] Nr [...] w sprawie rozstrzygnięcia wniesionego przez J. M. wezwania do usunięcia naruszenia prawa uchwałą Nr [...] Rady Miejskiej w Nysie z dnia [...] w sprawie rozpatrzenia skargi J. M. na czynności Burmistrza Nysy w zakresie pozbawienia skarżącej pomocy w formie jednego gorącego posiłku dziennie oraz zaniedbania i nienależytego wykonania zadań przez właściwe organy i przez ich pracowników, naruszenia praworządności i interesów strony skarżącej, a także przewlekłego i biurokratycznego załatwienia sprawy.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu zważył, co następuje:
W myśl art. 243 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm.) - zwana dalej: "P.p.s.a.", prawo pomocy może być przyznane stronie na jej wniosek złożony przed wszczęciem postępowania lub w toku postępowania. Prawo pomocy nie przysługuje jednak stronie w razie oczywistej bezzasadności jej skargi (art. 247 P.p.s.a.).
Zgodnie z utrwalonym poglądem w orzecznictwie i doktrynie skarga jest oczywiście bezzasadna wtedy, gdy bez potrzeby głębszej analizy prawnej nie ulega najmniejszej wątpliwości, że nie może ona zostać uwzględniona. Chodzi więc o sytuację, w której obowiązujące prawo jasno i jednoznacznie wyklucza możliwość uwzględnienia żądania skarżącego (por.: "Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz." Jan Paweł Tarno, Wydawnictwo Prawnicze "LexisNexis", Warszawa 2004 r., s. 320-321; "Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz" Wyd. 6, Bogusław Dauter, Andrzej Kabat, Małgorzata Niezgódka-Medek, Wydawnictwo Wolters Kluwer, Warszawa 2016 r., s. 1082-1083; postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 19 sierpnia 2009 r., sygn. akt I OZ 788/09, dostępne w programie komputerowym LEX, pod numerem 552419). Potrzeba zastosowania art. 247 p.p.s.a. będzie zachodziła zatem przede wszystkim w sytuacjach, gdy skarga kwalifikuje się do odrzucenia na podstawie art. 58 § 1 P.p.s.a. (por. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 1 października 2010r., sygn. akt II OZ 930/10, zamieszczone w Centralnej Bazie Orzeczeń Sądów Administracyjnych pod adresem orzeczenia.nsa.gov.pl - dalej CBOSA).
Okoliczności takie zachodzą w niniejszej sprawie.
Zgodnie z art. 3 § 2 P.p.s.a., kontrola działalności administracji publicznej przez sądy administracyjne obejmuje orzekanie w sprawach skarg na:
1) decyzje administracyjne;
2) postanowienia wydane w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo kończące postępowanie, a także na postanowienia rozstrzygające sprawę co do istoty;