Obowiązek uprawdopodobnienia przyczyn wyłączenia sędziego nie jest tożsamy z obowiązkiem udowodnienia tych przyczyn. Uprawdopodobnienie jest bowiem środkiem zastępczym dowodu w znaczeniu ścisłym, nie dającym pewności co do określonych faktów, a stanowiącym jedynie wiarygodność twierdzenia o nich. Wskazać jednak należy, iż różnica pomiędzy udowodnieniem, a uprawdopodobnieniem nie polega na mniejszej wiarygodności informacji, lecz na odformalizowaniu czynności związanych z ich uzyskaniem (por. M. Iżykowski, "Charakterystyka prawna uprawdopodobnienia w postępowaniu cywilnym", NP 1980, nr 3, s. 74 - 75 i 79). Przy czym podkreślenia wymaga, że uprawdopodobnienie przyczyn wyłączenia nie jest równoznaczne z uznaniem ich zasadności. To czy uprawdopodobnione przez stronę okoliczności faktycznie stanowią przyczyny wyłączenia pozostawione zostało ocenie sądu orzekającego co do wniosku o wyłączenie.
Z uwagi na fakt, że instytucja wyłączenia sędziego stanowi gwarancję konstytucyjnego prawa do bezstronnego sądu, sąd rozpatrując taki wniosek obowiązany jest nie tylko zbadać, czy owe wskazane we wniosku okoliczności rzeczywiście istnieją, ale także, czy mogą one budzić wątpliwości co do bezstronności sędziego i uzasadniać jego wyłączenie. Zauważyć zatem należy, iż nie wszystkie okoliczności, w tym także stosunki osobiste ze stroną, mogą uzasadniać wyłączenie sędziego od rozpoznania sprawy, lecz tylko takie, które oparte na obiektywnych okolicznościach mogą wywołać wątpliwości co do jego bezstronności (por. Marta Romańska, op. cit. s. 191). W przypadku, gdy w danej sprawie zachodzi uzasadnione przypuszczenie braku bezstronności sędziego, stanowisko strony w tej kwestii jest ważne, ale nie decydujące. Istotne w tej mierze jest natomiast to, czy przypuszczenie jest obiektywnie zasadne (por. decyzja ETPC z dnia 11 maja 1999 r., sygn. 33642/96, System Informacji Prawnej LEX nr 41089). Pomimo bowiem, iż co do rozstrzygnięcia kwestii "bezstronności" pewne znaczenie mogą mieć nawet pozory, to jednak na podstawie kryterium obiektywnego trzeba rozstrzygać, czy, obok zachowania samych sędziów, istnieją dające się ustalić okoliczności mogące poddawać w wątpliwość ich bezstronność (por. wyrok ETPC z dnia 6 maja 2003 r., sygn. 39343/98, System Informacji Prawnej LEX nr 78239).
Zaznaczyć również wypada, że dla wyjaśnienia charakteru stosunków osobistych łączących sędziego ze stroną, w myśl art. 22 § 2 P.p.s.a., ustawodawca nałożył na sędziego, którego dotyczy wniosek o wyłączenie, obowiązek złożenia w tym zakresie stosownych wyjaśnień. Jak stwierdził natomiast Sąd Najwyższy: "Autorytet moralny sędziego przemawia za wiarygodnością złożonego wyjaśnienia i jeżeli strona żądająca wyłączenia zaprzecza jego prawdziwości, obowiązana jest wskazać i udowodnić okoliczności, które by podważały wiarygodność oświadczenia sędziego (por. postanowienie SN z dnia 25 sierpnia 1971 r., sygn. akt I CZ 212/71, opubl. OSNC z 1972 r. Nr 3, poz. 55).
W ocenie Sądu, w niniejszej sprawy nie występują jakiekolwiek okoliczności mogące stanowić podstawę wyłączenia. W stosunku do żadnego z sędziów orzekających w WSA we [...] nie zachodzą bowiem okoliczności, o których mowa w art. 18 P.p.s.a. Należy wskazać również, że okoliczności powołane przez skarżących we wniosku oraz zawarte w aktach pisma i dokumenty nie wskazują w żaden sposób na prawdopodobieństwo zaistnienia takich okoliczności. Ponadto skarżący nie uprawdopodobnili zaistnienia okoliczności uzasadniających wyłączenie na podstawie art. 19 P.p.s.a. Zdaniem Sądu, wskazane we wniosku ogólne twierdzenia o popieraniu przez sędziów układów, nazywanych przez skarżących mafijnymi, jak również rzekome powiązania sędziów z Agencją Własności Skarbu Państwa, Agencją Nieruchomości Rolnych i jej Spółką A we [...], nie mogą stanowić podstawy do uwzględnienia wniosku o wyłączenie. W tym zakresie skarżący nie wskazali na żadne okoliczności, czy też dowody, mogące uprawdopodobnić formułowane zarzuty, a tym samym uzasadnić wątpliwości co do bezstronności sędziów. Jeszcze raz zatem powtórzyć wypada, iż samo subiektywne przeświadczenie skarżących o braku bezstronności sędziów, bez wskazania w tym zakresie jakichkolwiek okoliczności skutecznie uzasadniających ten zarzut, nie stanowi wystarczającej przesłanki do wyłączenia sędziów na podstawie art. 19 P.p.s.a. Jednocześnie odnotować należy, że z wyjaśnień zawartych w oświadczeniach złożonych przez sędziów orzekających w WSA we [...], których dotyczy wniosek, wynika, że nie istnieje między nimi i stronami postępowania jakikolwiek stosunek osobisty tego rodzaju, iż mógłby wywołać wątpliwości co do ich bezstronności w tej sprawie, a także nie zachodzi żadna z okoliczności wymienionych w art. 18 P.p.s.a. Natomiast skarżący nie wykazali we wniosku okoliczności, które podważałyby wiarygodność złożonych oświadczeń.
Mając na uwadze powyższe, na podstawie art. 22 P.p.s.a., orzeczono jak w sentencji postanowienia.