Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Wiesława Batorowicz po rozpoznaniu w dniu 15 listopada 2007r. na posiedzeniu niejawnym w sprawie wniosku M. G. przeciwko Burmistrzowi Miasta i Gminy W. w przedmiocie wymierzenia organowi grzywny w związku z niezastosowaniem się do obowiązku przekazania skargi oraz akt sprawy i odpowiedzi na skargę; postanawia odrzucić zażalenie. /-/ W. Batorowicz
Postanowieniem z 18.10.2007r. Sąd oddalił wniosek M. G. o ukaranie Burmistrza Miasta i Gminy W. grzywną za niezastosowanie się do obowiązku przekazania skargi, akt sprawy oraz odpowiedzi na skargę w terminie 30 dni od dnia wniesienia skargi. Odpis postanowienia Sądu został doręczony wnioskodawcy w dniu 29.10.2007r. z pouczeniem o przysługującym stronom prawie wniesienia od powyższego postanowienia skargi kasacyjnej do Naczelnego Sądu Administracyjnego, w terminie 30 dni od daty doręczenia orzeczenia z uzasadnieniem, za pośrednictwem tutejszego Sądu.
M. G. w dniu 3.11.2007r. wniósł zażalenie na postanowienie Sądu z 18.10.2007r.
Zażalenie to jako niedopuszczalne podlega odrzuceniu.
W orzecznictwie sądowoadministracyjnym wypracowany został pogląd, zgodnie z którym postępowanie o wymierzenie grzywny na podstawie art. 55 § 1 p.p.s.a. jest odrębnym postępowaniem. Wszczynane jest ono na wniosek skarżącego w przypadku niezastosowania się do obowiązku przekazania skargi sądowi wraz z aktami sprawy i odpowiedzią na skargę w terminie 30 dni od jej wniesienia i ma na celu zdyscyplinowanie organu do ciążących na nim obowiązków procesowych (por. sprawy o sygn. I OZ 821/07, II OZ 1104/07, II OSK 1569/06, I OZ 803/05, I FZ 298/06, I OZ 1042/05, I OZ 1328/05). Pogląd ten podzielił Jan Paweł Tarno w komentarzu do ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ((J. P. Tarno, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, Wyd. Pr. LexisNexis, Warszawa 2006, s. 166, t. 4). Skoro zatem postanowienie o odmowie ukarania organu grzywną kończy postępowanie w sprawie od postanowienia tego - zgodnie z art. 173 § 1 p.p.s.a. - przysługuje skarga kasacyjna, wniesienie zaś zażalenia jest niedopuszczalne.
Wyjaśnić przy tym należy, iż zastosowania w mniejszej sprawie nie znajduje art. 194 § 1 pkt 10 p.p.s.a., zgodnie z którym na postanowienie wojewódzkiego sądu administracyjnego w przedmiocie wymierzenia grzywny przysługuje zażalenie do Naczelnego Sądu Administracyjnego. Przepis ten dotyczy bowiem postanowień wydawanych w toku postępowania.
Wniesionego przez M.G. zażalenia nie można było potraktować jako skargi kasacyjnej, ponieważ nie spełnia ono szczególnych wymagań ustawowych, jakim powinna odpowiadać skarga kasacyjna (por. postanowienie NSA z 13.12.2004r., FZ 383/04, niepubl.). W szczególności nie spełnia ono wymogu zawartego w art. 175 § 1 p.p.s.a., zgodnie z którym skarga kasacyjna powinna być sporządzona przez adwokata lub radcę prawnego.
W tym stanie rzeczy, Sąd, na podstawie art. 178 w zw. z art. 197 § 2 p.p.s.a., orzekł jak w sentencji postanowienia.
/-/ W. Batorowicz