Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Janusz Walawski po rozpoznaniu w dniu 25 marca 2015 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy z wniosku K. L. o wymierzenie Inspektoratowi Uzbrojenia grzywny za nieprzekazanie skargi z dnia 15 grudnia 2014 r. wraz z odpowiedzią na skargę i aktami sprawy postanawia: wymierzyć Inspektoratowi Uzbrojenia grzywnę w wysokości 300 zł (słownie: trzysta złotych).
W dniu 13 stycznia 2015 r. K. L. złożył w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Warszawie wniosek o wymierzenie Inspektoratowi Uzbrojenia grzywny za nieprzekazanie skargi z dnia 15 grudnia 2014 r. wraz z odpowiedzią na skargę i aktami sprawy. Wnioskodawca podniósł, że Inspektorat Uzbrojenia nie wywiązał się z obowiązku określonego w art. 54 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) w zw. z art. 21 pkt 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. Nr 112, poz. 1198 ze zm.), tj. nie przekazał skargi na bezczynność w zakresie rozpatrzenia wniosków z dnia 24 września 2014 r. i 12 listopada 2014 r. o udostępnienie informacji publicznej wraz z odpowiedzią na skargę i aktami sprawy. Wnioskodawca zażądał również zwrotu kosztów postępowania.
W odpowiedzi na wniosek organ wniósł o oddalenie wniosku o wymierzeni grzywny z uwagi na przekazanie skargi do Sądu w terminie ustawowym 30 dni, czyli w dniu 16 stycznia 2015 r., ponieważ skarga wpłynęła do organu 17 grudnia 2014 r.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył co następuje:
Stosownie do treści art. 54 § 1 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.) - zwanej dalej p.p.s.a. skargę do sądu administracyjnego wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi. Przy czym, mając na uwadze charakter prawa dostępu do informacji publicznej jako publicznego prawa podmiotowego (art. 61 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej), ustawodawca w art. 21 pkt 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (tekst jedn. Dz. U. z 2014 r. poz. 782 ze zm.) - zwanej dalej u.d.i.p. zwiększył gwarancje procesowe nadania biegu sprawie i skrócił przewidziany w art. 54 § 2 p.p.s.a. termin do 15 dni.
W rozpatrywanej sprawie wniosek o wymierzenie grzywny dotyczył niewykonania obowiązku przekazania do Sądu skargi wraz z odpowiedzią na skargę i aktami w sprawie dostępu do informacji publicznej, a więc ustalenia terminowości wykonania tego obowiązku należy dokonać mając na względzie termin piętnastodniowy.
W myśl art. 55 § 1 p.p.s.a. w razie niezastosowania się do obowiązków, o których mowa w art. 54 § 2, sąd na wniosek skarżącego może orzec o wymierzeniu organowi grzywny w wysokości określonej w art. 154 § 6 tej ustawy, czyli do wysokości dziesięciokrotnego przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego w gospodarce narodowej w roku poprzednim, ogłaszanego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego na podstawie odrębnych przepisów.
Oznacza to, że przewidziany w art. 21 pkt. 1 u.d.i.p. obowiązek przekazania sądowi akt sprawy i odpowiedzi na skargę, poza nadzwyczajnym przypadkiem wymienionym w art. 54 § 3 p.p.s.a., ma charakter bezwzględny. W konsekwencji organ, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi musi w taki sposób wykonać nałożony na niego obowiązek przekazania powyższych dokumentów Sądowi, aby w sytuacji, gdy skarżący skorzysta z przyznanego mu na mocy art. 55 § 1 p.p.s.a. uprawnienia, móc skutecznie udowodnić dochowanie ustawowego terminu. Musi przy tym przekazać dokładnie te dokumenty, które wymieniono zarówno w treści art. 54 § 2 p.p.s.a., jak i art. 21 pkt. 1 u.d.i.p.