Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Władysław Kulon po rozpoznaniu w dniu 14 października 2019 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku C. J. o wymierzenie Staroście O. grzywny za nieprzekazanie Sądowi skargi i akt sprawy postanawia: I. wymierzyć Staroście O. grzywnę w kwocie 1500 (słownie: tysiąc pięćset) złotych; II. zasądzić do Starosty O. na rzecz C.J. kwotę 597 (słownie: pięćset dziewięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.
Pismem z dnia 20 sierpnia 2019 r., reprezentowana przez profesjonalnego pełnomocnika, C. J. wniosła do tut. Sądu o wymierzenie Staroście O. grzywny z tytułu nieprzekazania jej skargi z dnia 6 sierpnia 2018 r. na bezczynność oraz przewlekłe prowadzenie postępowania administracyjnego w sprawie ustalenia odszkodowania za nieruchomość, która z mocy prawa przeszła na własność gminy O.
Nadto strona wniosła o zasądzenie zwrotu kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego, według norm przepisanych.
W uzasadnieniu strona podniosła, że w dniu 6 sierpnia 2018 r., drogą pocztową, wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem Starosty O., skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu na ww. bezczynność oraz przewlekłe prowadzenie postępowania administracyjnego przez Starostę O. Skarga została doręczona organowi w dniu 9 sierpnia 2018 r., co też potwierdził pracownik organu prowadzący sprawę. Wskazano, iż: "Wynika to wprost z korespondencji e-mail, w której pracownik ten próbował unicestwić dalsze losy skargi poprzez uzależnienie wydania decyzji merytorycznej w sprawie od wycofania złożonej skargi".
Wnioskodawczyni powzięła wiedzę o braku przekazania przez organ skargi, w trakcie rozmowy telefonicznej z pracownikiem Informacji Sądowej tut. Sądu. Podjęcie aktywności zmierzającej do uzyskania informacji o losach skargi determinowane było długim czasem (niemal rok) oczekiwania na rozpoznanie skargi.
W odpowiedzi na wniosek Starosta O. przywołał okoliczności faktyczne w sprawie ustalenia odszkodowania, w tym wskazał, iż w trakcie trwania postępowania zostały wydane cztery decyzje administracyjne. Odnosząc się z kolei do niniejszego wniosku potwierdził, iż w dniu 9 sierpnia 2019 r. wpłynęła do organu ww. skarga, jednakże organ procedując w sprawie skupił się przede wszystkim na wydaniu merytorycznego rozstrzygnięcia, albowiem postępowanie toczyło się od 2011 r. Decyzja w sprawie - korzystna dla strony została wydana 30 października 2018 r., jednakże jedna ze stron złożyła odwołanie w dniu 13 listopada 2018 r. Zrodziło to konieczność przekazania odwołania oraz kompletu akt sprawy do organu wyższej instancji tj. Wojewody. Akta sprawy do dnia udzielania niniejszej odpowiedzi pozostają w posiadaniu ww. organu. To z kolei spowodowało, iż nie było faktycznej możliwości przekazania skargi do właściwego sądu. Tym samym uchybienie jakiego dopuścił się organ nie nosi cech rażącego naruszenia prawa i wynika przede wszystkim z chęci jak najszybszego zakończenia postępowania.
Jednocześnie organ zaznaczył, iż nie polega na prawdzie twierdzenie jakoby organ uzależniał wydanie decyzji od wycofania skargi. Są to subiektywne, niczym nie uzasadnione twierdzenia strony, a najlepszym tego dowodem jest fakt, iż decyzja została wydana na korzyść skarżącej.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Przepis z art. 55 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2018 r., poz. 1302 ze zm.), zwanej dalej p.p.s.a. stanowi, że w razie niezastosowania się przez organ do obowiązku przekazania skargi wraz z aktami i odpowiedzią na skargę do sądu w terminie trzydziestu dni od jej wniesienia, sąd na wniosek skarżącego może orzec o wymierzeniu organowi grzywny w wysokości określonej w art. 154 § 6. Postanowienie może być wydane na posiedzeniu niejawnym.