Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Tamara Dziełakowska (spr.) Sędziowie Sędzia NSA Małgorzata Miron Sędzia NSA Marek Stojanowski po rozpoznaniu w dniu 26 sierpnia 2021 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi W. L. na przewlekłość postępowania przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym w Warszawie w sprawie o sygn. akt II SPP/Wa 291/19 w rozpoznaniu zażalenia W. L. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 22 listopada 2019 r. sygn. akt II SPP/Wa 291/19 utrzymujące w mocy postanowienie referendarza sądowego Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 30 września 2019 r. sygn. akt II SPP/Wa 291/19 o odmowie przyznania W. L. prawa pomocy w zakresie ustanowienia radcy prawnego oraz o umorzeniu postępowania w sprawie przyznania prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych w sprawie ze skargi W. L. o wznowienie postępowania zakończonego postanowieniem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 8 kwietnia 2019 r. sygn. akt II SO/Wa 10/19 z wniosku W. L. o wymierzenie Komendantowi Służby Ochrony Państwa grzywny za nieprzekazanie kompletnych akt administracyjnych sprawy II SAB/Wa 523/18 postanawia: odrzucić skargę na przewlekłość postępowania zażaleniowego.
Skarga na przewlekłość postępowania wniesiona została w następujących okolicznościach faktycznych i prawnych:
Skarżący W. L. wraz ze skargą o wznowienie postępowania w sprawie zakończonej postanowieniem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 8 kwietnia 2019 r. sygn. akt II SO/Wa 10/19 wystąpił z wnioskiem o przyznanie mu prawa pomocy. Wniosek ten zarejestrowany został pod sygnaturą II SPP 291/19.
W wyniku przeprowadzonego postępowania wyjaśniającego dotyczącego sytuacji materialnej skarżącego referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie postanowieniem z 30 września 2019 r. odmówił przyznania skarżącemu prawa pomocy w zakresie ustanowienia radcy prawnego oraz umorzył postępowanie w sprawie przyznania prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych.
Sprzeciw od ww. postanowienia skarżący wniósł 28 października 2019 r.
Postanowieniem z 22 listopada 2019 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie utrzymał w mocy powyższe postanowienie referendarza sądowego.
Pomimo pouczenia o niezaskarżalności ww. postanowienia skarżący 19 grudnia 2019 r. wniósł zażalenie, które postanowieniem z 25 lutego 2021 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odrzucił.
Skargę na przewlekłe prowadzenie postępowania w rozpoznaniu ww. zażalenia w dniu 26 marca 2021 r. wniósł skarżący. W jej treści wyjaśnił, że składa "konieczną i uzasadnioną skargę o stwierdzenie, że w postępowaniu procesowym o sygn. akt II SPP/Wa 291/19 ma miejsce przewlekłość postępowania z powodu długotrwałego, tj. ponad miarę rozpoznania pisma procesowego - zażalenia strony na postanowienie z 22 listopada 2019 r. w zw. z wydanym orzeczeniem przez referendarza sądowego WSA w Warszawie w nin. sprawie". Skarżący wniósł o "stwierdzenie przewlekłości postępowania w postępowaniu administracyjnym o sygn. akt II SPP/Wa 291/19 w zw. ze złożonym zażaleniem strony z dn. 19 grudnia 2019 r. na postanowienie z 22 listopada 2019 r.(...)", a ponadto zażądał przyznania mu od Skarbu Państwa - Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie kwoty 20.000 zł "z powodu zaistnienia przewlekłości procesowej w postępowaniu sądowoadministracyjnym o sygn. akt II SPP/Wa 291/19, tj. czynności procesowej w związku z wniesionym zażaleniem".
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skarga na przewlekłość w rozpoznawanej sprawie podlega odrzuceniu jako niedopuszczalna.
Stosownie do art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 17 czerwca 2004 r. o skardze na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy w postępowaniu przygotowawczym prowadzonym lub nadzorowanym przez prokuratora i postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki (tekst jedn. Dz. U. z 2018 r., poz. 75 ze zm. - zwanej dalej ustawą) "[s]trona może wnieść skargę o stwierdzenie, że w postępowaniu, którego skarga dotyczy, nastąpiło naruszenie jej prawa do rozpoznania sprawy bez nieuzasadnionej zwłoki, jeżeli postępowanie zmierzające do wydania rozstrzygnięcia kończącego postępowanie w sprawie trwa dłużej niż to konieczne dla wyjaśnienia istotnych okoliczności faktycznych i prawnych albo dłużej niż to konieczne do załatwienia sprawy egzekucyjnej lub innej dotyczącej wykonania orzeczenia sądowego (przewlekłość postępowania)". Stosownie do art. 5 ust. 1 ustawy "[s]kargę o stwierdzenie, że w postępowaniu, którego skarga dotyczy, nastąpiła przewlekłość postępowania, wnosi się w toku postępowania w sprawie". Równocześnie, w świetle art. 2 ust. 2 ustawy dla stwierdzenia, czy w sprawie doszło do przewlekłości postępowania, należy w szczególności "ocenić terminowość i prawidłowość czynności podjętych przez sąd w celu wydania rozstrzygnięcia kończącego postępowanie w sprawie", a dokonując tej oceny "uwzględnia się łączny dotychczasowy czas postępowania od jego wszczęcia do chwili rozpoznania skargi, niezależnie od tego, na jakim etapie skarga została wniesiona".