Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodnicząca: Sędzia NSA Małgorzata Masternak-Kubiak (spr.) po rozpoznaniu w dniu 5 lipca 2022 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia Rady Miejskiej w [...] na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 16 lutego 2022 r. sygn. akt II SA/Bd 951/21 o odrzuceniu skargi kasacyjnej Rady Miejskiej w [...] od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 19 października 2021 r. sygn. akt II SA/Bd 951/21 w sprawie ze skargi Prokuratora Rejonowego w [...] na uchwałę Rady Miejskiej w [...] z dnia [...] czerwca 2011 r. nr [...] w przedmiocie statutu sołectwa postanawia: oddalić zażalenie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy postanowieniem z dnia 16 lutego 2022 r., sygn. akt II SA/Bd 951/21, odrzucił skargę kasacyjną Rady Miejskiej w [...] od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 19 października 2021 r., sygn. akt II SA/Bd 951/21, w sprawie ze skargi Prokuratora Rejonowego w [...] na uchwałę Rady Miejskiej w [...] z dnia [...] czerwca 2011 r., nr [...], w przedmiocie statutu sołectwa.
W uzasadnieniu Sąd I instancji wskazał, że pismem z dnia 29 grudnia 2021 r. skargę kasacyjną od ww. wyroku wniosła osobiście Rada Miejska w [...]. Skarga kasacyjna została podpisana przez reprezentującego Radę Miejską w [...] burmistrza. Z tego względu, ponieważ skarga kasacyjna została sporządzona przez osobę, niebędącą, jak wymaga tego przepis art. 175 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm., dalej jako "P.p.s.a."), radcą prawnym lub adwokatem, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy odrzucił ją jako niedopuszczalną, na podstawie art. 178 P.p.s.a.
Zażalenie na powyższe postanowienie złożyła Rada Miejska w [...], reprezentowana przez profesjonalnego pełnomocnika, zarzucając niewłaściwe zastosowanie art. 175 P.p.s.a. poprzez uznanie, że niewłaściwy podmiot sporządził skargę kasacyjną oraz niezastosowanie art. 173 §2 P.p.s.a. poprzez brak uznania, że skargę kasacyjną jako uprawniona wniosła strona - Organ.
W oparciu o powyższe zarzuty skarżąca wniosła o uchylenie zaskarżonego postanowienia oraz zasądzenie kosztów postępowania kasacyjnego według norm przepisanych.
W uzasadnieniu zażalenia wskazano, że postanowieniem Trybunału konstytucyjnego z dnia 19 września 2019 r. nadano dalszy bieg skardze konstytucyjnej w zakresie badania niezgodności m.in. "b) art. 175 § 1 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (D. U. z 2016 r. poz. 718, ze zm.) z art. 45 ust. 1 Konstytucji, art. 45 ust. 1 w związku z art. 176 ust. 1 Konstytucji, art. 176 ust. 1 w związku z art. 45 ust. 1 Konstytucji oraz art. 32 ust. 2 w związku z art. 45 ust. 1 Konstytucji." Podnoszoną kwestią jest zasadność przymusu adwokacko-radcowskiego przy sporządzaniu i wnoszeniu skargi kasacyjnej do Naczelnego Sądu Administracyjnego, pomimo iż jest to zwykły środek zaskarżenia (Ts 165/18 - Postanowienie Trybunału Konstytucyjnego; OTK-B 2020/30 - postanowienie z dnia 19 września 2019 r. TEZA aktualna). Tym samym zdaniem autora zażalenia zasadnym jest podważanie niniejszym zażaleniem rozstrzygnięcia Sądu I instancji w oparciu o przepisy rozpatrywane pod kątem ich zgodności z Konstytucją. Podniesiono również, że radca prawny działająca w postępowaniach dotyczących uchwał w sprawach statutów sołectw Gminy [...] przygotowywała skargi kasacyjne w 14 sprawach w brzmieniu zbieżnym z brzmieniem skargi kasacyjnej w niniejszej sprawie. Wszystkie te skargi zostały sporządzone przez radcę prawnego, przy czym w niniejszej sprawie tylko wniesienie skargi zostało dokonane przez stronę co czyni zadość wymogom art. 173 § 2 P.p.s.a.