Do stosunku pracy inspektora regionalnej izby obrachunkowej mianowanego przez prezesa izby nie stosuje się przepisów ustawy z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych /Dz.U. nr 31 poz. 214 ze zm./, które dotyczą pracowników tych urzędów zatrudnionych na podstawie umowy o pracę.
Zdaniem Urzędu Rady Ministrów dla zastosowania art. 38 ust. 1 ustawy z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych /Dz.U. nr 31 poz. 214 ze zm./ istotne znaczenie ma czy pracownik był mianowany. Z uwagi na to, że powód był pracownikiem kontraktowym, w niniejszej sprawie ma zastosowanie przepis art. 39 cyt. ustawy o pracownikach urzędów państwowych w związku z art. 26 ust. 4 ustawy z dnia 7 października 1992 r. o regionalnych izbach obrachunkowych /Dz.U. nr 85 poz. 428/, według którego spory o roszczenia ze stosunku pracy takich pracowników podlegają rozpoznaniu w trybie określonym w art. 262 par. 1 pkt 1 Kp przez sąd pracy. Kolegium Kompetencyjne przy Sądzie Najwyższym na podstawie akt osobowych Radosława D. załączonych do akt (...) Sądu Rejonowego-Sądu Pracy w O. stwierdziło, że Prezes Izby Obrachunkowej w O. zawarł z Radosławem D. w dniu 16 marca 1993 r. umowę o pracę na czas nieokreślony na stanowisku starszego inspektora kontroli. Pismem z dnia 30 marca 1993 r. (...) w drodze jednostronnej czynności prawnej powierzył powodowi obowiązki inspektora z jednoczesnym ustaleniem na podstawie rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 9 grudnia w sprawie zasad wynagradzania pracowników regionalnych izb obrachunkowych /Dz.U. nr 94 poz. 464/ kategorii zaszeregowania, wysokości wynagrodzenia, dodatku kontrolerskiego i służbowego. Z adnotacji znajdującej się na odpisie tego pisma wynika, że Radosław D. wyraził zgodę na zmianę stanowiska i wynagrodzenia.
Zdaniem Kolegium Kompetencyjnego przy Sądzie Najwyższym pismo to powierzające Radosławowi D. obowiązki inspektora kontroli należy traktować jako równoznaczne z mianowaniem go na stanowisko inspektora do spraw kontroli gospodarki finansowej w trybie art. 17 ust. 3 ustawy z dnia 7 października 1992 r. o regionalnych izbach obrachunkowych /Dz.U. nr 85 poz. 428/. Przepis ten wymaga do sprawowania funkcji inspektora kontroli mianowania osoby wykazującej się odpowiednimi kwalifikacjami zawodowymi cieszącej się nienaganną opinią /art. 15 ust. 4 w związku z art. 24 ust. 2 cyt. ustawy/. Ze względu na charakter i specyfikę funkcji inspektora kontroli wymagającej w zakresie wykonywania czynności rzetelności, kompetencji, samodzielności w ocenie zgodności z prawem działania podmiotu kontrolowanego, dyscypliny i odpowiedzialności i wykonywania zadań, przepis art. 25 ustawy stanowi, że korzysta on z ochrony prawnej, przysługującej funkcjonariuszom publicznym.
W związku z tym przepis art. 26 ust. 4 tej ustawy w stosunku do inspektorów nakazuje stosować przepisy o pracownikach urzędów państwowych "odpowiednie dla pracowników mianowanych", a ust. 5 tego art. Stanowi, że stosunek pracy z pozostałymi pracownikowi izby nawiązuje się na podstawie umowy o pracę. Regulacja ta wskazuje, że wyłączona jest możliwość nawiązania stosunku pracy z inspektorów kontroli części przepisów ustawy z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych /Dz.U. nr 31 poz. 214 ze zm./, dotyczących pracowników umownych, skoro przepis ust. 4 art. 26 tej ustawy ogranicza zakres stosowania tych przepisów tylko do tych, które są odpowiednie dla pracowników mianowanych. Z łącznego zestawienia powyższych przepisów i charakteru stanowiska inspektora kontroli izb obrachunkowych wynika, że tę funkcję sprawować może tylko pracownik mianowany, jak na to wskazuje odrębna regulacja prawna w art. 26 ust. 4 cyt. ustawy, odsyłającym w zakresie stosunku pracy do przepisów dotyczących pracowników mianowanych, po uprzednim unormowaniu istotnych cech tego stosunku pracy w ustawie o regionalnych izbach obrachunkowych. Przepis art. 17 ust. 3 tej ustawy stanowi, że prezes izby mianuje inspektorów do spraw kontroli gospodarki finansowej. Należy uznać, że jest to nie tylko norma kompetencyjna ale także regulująca stosunek pracy tej grupy pracowników izb obrachunkowych, która wymaga ich mianowania, jeżeli przepis szczególny /art. 26 ust. 4 ustawy/ wyraźnie uściśla zakres odesłania do ustawy o pracownikach urzędów państwowych do pracowników mianowanych.